Gerritschinkel.nl Columns & meer

18okt/230

Het prille begin

De verschillende competities 2023-2024 verkeren nog in een prille fase, maar desondanks is het verleidelijk om nu al de eerste conclusies te trekken. Conclusie is misschien een te groot woord, laten we het dan houden op de eerste aanwijzingen, te beginnen bij het amateurvoetbal in Gouda.

Jodan Boys begon aarzelend met een gelijkspel, gevolgd door twee overwinningen. Maar afgelopen zaterdag kreeg de Goudse 1e klasser een lesje in effectief afronden en verloor, ondanks een veldoverwicht, met 1-2. Even op de plaats rust en scorend vermogen vinden.

In de 2e klasse C gaat DONK na vier wedstrijden min of meer dezelfde kant op als het vorige seizoen, meedraaien in de top. Het gedegradeerde Olympia zorgt bij veel voetballiefhebber voor gefronste wenkbrauwen. Met slechts één schamel puntje, behaald in de stadsderby tegen DONK, gevolgd door drie nederlagen, staat Olympia op de laatste plaats. Niet dat de alarmbellen al rinkelen, maar het baart toch wel enige zorg.  

Het gepromoveerde ONA begint te draaien en is na vier wedstrijden de subtop ingeslopen. In dezelfde 4e klasse B heeft Gouda het heel moeilijk en heeft slechts twee moeizame puntjes bijeengesprokkeld. Zal een lastig seizoen worden vrees ik.

De mannen van landskampioen GZCDONK staan na vier wedstrijden weer aan kop van de eredivisie waterpolo. Een vertrouwde plaats. Verrassend is de plaats die de vrouwen van GZCDONK innemen. Twee wedstrijden gespeeld, twee keer verloren en de Goudse vrouwen staan op de laatste plaats. Ik kan me niet herinneren dat dit ooit is gebeurd. Maar de bekerwinst afgelopen weekend tegen PSV biedt ongetwijfeld hoop voor dit jonge team. Gaat vast goed komen.

Tenslotte dammen. Van 28 september t/m 13 oktober was het WK dammen in Willemstad op Curaçao. Met twee deelnemers van Damlust Gouda. Martijn van IJzendoorn eindigde met 23 punten op een prachtige 3e plaats. Clubgenoot Sven Winkel haalde 20 punten en eindigde op de 11e plaats.  Damlust intussen is de competitie uitstekend begonnen, twee keer winst en een keer remise en staat nu na drie wedstrijden op de 3e plaats in de Ereklasse. Dat belooft veel.  

18okt/230

De bovenliggende partij

“Ik vond ons de bovenliggende partij”. Een reactie die je nogal eens hoort van trainers en spelers na afloop van een voetbalwedstrijd. Ik las vandaag ook weer zo’n reactie van een trainer die vond dat zijn team de bovenliggende partij was, maar dat zij geen scoringskansen creëerden, en daardoor verloren. Maar toch de bovenliggende partij! Heb je wat aan. Zal de teleurstelling wel zijn. Dat Max Verstappen bijna altijd de bovenliggende partij is zal niemand tegenspreken. En dat Ajax dat niet is zullen de meesten op dit moment ook bevestigen.

Afgelopen zaterdag was ik in Linschoten om radioverslag te doen van de wedstrijd VVL – Gouda, een wedstrijd die ondanks het nog zeer prille seizoen al als een degradatiekraker kon worden bestempeld. Nu had ik geen wervelend voetbal verwacht, maar het vertoonde spel was zo slecht dat ik de scheidsrechter op mijn blote knieën dankte dat hij in de eerste helft nul seconden extra tijd bijtrok. De spanning vergoedde in de tweede helft in ieder geval heel wat en dat de scheids nu wel ruim tijd bijtrok vond ik niet erg. Ik heb trouwens zelden zulke grote kansen om zeep zien helpen. Maar gebrek aan werklust kon de spelers niet worden ontzegd. Met het gelijke spel waren zowel Gouda als VVL van de hatelijke nul verlost. Soms verdient een wedstrijd geen verliezer zoals twee weken geleden bij de stadsderby Olympia – DONK. Maar afgelopen zaterdag verdiende de wedstrijd geen winnaar.

Na afloop werd er uiteraard nagekaart over de wedstrijd. VVL vond zichzelf in de eerste helft de bovenliggende partij en Gouda vond dat van zichzelf in de tweede helft. Het was wel een sportieve wedstrijd hoewel ik op een gegeven moment dacht iets gemist te hebben, want er kwam een man de bestuurskamer binnen met de vraag of er iemand van het bestuur van Gouda aanwezig was, want er stond politie aan de poort. Had ik iets gemist, politie? “Jullie schijnen een punt te hebben gestolen”, was het antwoord van de man die grinnikend weg liep.

Toen kwamen de bitterballen!

18okt/230

Brent Cobb – Southern star

De Amerikaanse singer-songwriter Brent Cobb is geboren op 1 augustus 1986 in Americus, Georgia, maar groeit op in de nabijgelegen stad Ellaville. Als tiener is Cobb frontman van de lokale band Mile Marker 5. Op zijn 16e geeft hij zijn neef en producer uit Los Angeles Dave Cobb een demo-cd. Met zijn neef Dave neemt Brent Cobb in 2006 in Los Angeles zijn debuutalbum No place left to leave op. Na enige tijd keert Cobb weer terug naar Georgia en verhuist hij in 2008 naar Nashville, Tennessee, alwaar hij een songwriterscontract krijgt. Hij schrijft songs voor meerdere artiesten zoals Luke Bryan, David Nail, Kellie Pickler, Kenny Chesney en Miranda Lambert. Hij toert en opent o.a. voor gevestigde sterren als Blake Shelton, Sara Evans en is speciale gast van Chris Stapleton tijdens diens All American Roadshow Tour.

In september jl. verscheen Southern star, het 5e album van Brent Cobb. Het album is opgenomen in de legendarische Capricorn Sound Studios in Macon, Georgia.

Het album opent lekker ontspannen met het titelnummer Southern star, gevolgd door meeslepende J.J. Cale achtige laidback in It’s a start. Livin’ the dream is licht funky met keyboards en flarden mondharmonica. Cobb’s vrouw Layne schreef Patina, een mooi zacht en ingetogen gezongen liedje.

Het rockende gospelachtige ‘On’t know when wordt zeer fraai opgeluisterd door de achtergrondzang van het plaatselijke koor The Boswellz. De zoete mondharp is weer te horen in het rustige melodieuze Kick the can. Steviger wordt het daarna in het funky Devil ain’t done met de groovy mondharp van Chris Hicks. When country came back to town is met ruim vijf minuten het langste nummer. In dit nummer, dat ook op single is uitgebracht, brengt Cobb een ode aan alternatieve countryartiesten als Sturgill Simpson, Margot Price, Brandi Carlile en Jason Isbell. Het prijsnummer van dit album!

Miss Ater, geschreven door singer-songwriter Sally Jaye uit Georgia, vertelt het droevige verhaal van een eenzame vrouw in een verlaten stad. De begeleiders zijn hier in topvorm. Het slotnummer is Shade tree, alleen akoestische gitaar en zeer ingetogen zang met een zachte mondharmonica op de achtergrond.   

Conclusie: Southern star is een mooi verfijnd album waar ik met veel plezier naar kan luisteren.

Tracks cd:

  1. Southern star
  2. It’s a start
  3. Livin’ the dream
  4. Patina
  5. ‘On’t know when
  6. Kick the can
  7. Devil ain’t done
  8. When country came back to town
  9. Miss Ater
  10. Shade tree

Line-up

  • Brent Cobb – akoestische gitaar, zang, backing vocals
  • Charlie Gilbert – elektrische gitaar
  • Leroy Wilson – drums
  • Miles Landrum – bas
  • Josh Morningstar, Sally Jave, The Boswellz – backing vocals
  • Chris Hicks – harmonica
  • Jimmy Matt Rowland – keyboards
  • Rob Sumowski – percussie
  • Oran Thornton – backing vocals