Duke Robillard & His All-Star Band – Six strings of steel
De Amerikaanse blueszanger en gitarist Duke Robillard (4 oktober 1948, Woonsocket, Rhode Island), krijgt in 1967 bekendheid als medeoprichter van de blues- en swingband Roomful of Blues. In 1979 verlaat hij Roomful of Blues en wordt leadgitarist bij Robert Gordon. Voordat hij in 1981 de Duke Robillard Band opricht is hij kort lid van The Legendary Blues Band. The Duke Robillard Band, kort na de oprichting hernoemd naar Duke Robillard & the Pleasure Kings, brengen vanaf 1983 een aantal albums uit. In 1990 wordt de band ontbonden. Vanaf dat tijdstip start Robillard een solocarrière.
Deze maand verschijnt er een nieuw album van Duke Robillard & His All-Star Band. De songs op dit album omvatten swing, blues en rock, kortom de muziekstijlen die Robillard hebben beïnvloed en volgens hem belangrijk zijn geweest voor zijn carrière. Twaalf songs, eigen composities maar ook covers van o.a. Bob Dylan, Ike Turner, Fats Domino, Link Wray en Lowell Fulson.
Het album opent met de instrumental Git with it, een compositie van Barney Kessel. Lekker twangy gitaarwerk, droog drumwerk en een zeer fraaie saxsolo. Een scheurende sax is daarna ook te horen in het swingende Shame, shame, shame. Lima beans van Eddie Ware is een heerlijke jumpblues. Intens is de zang en mooi het gitaarspel in Chuck Willis’ soulblues Love struck. Samen met bassist Marty Ballou, drummer Mark Teixeira en zanger Chris Cote schreef Robillard In perfect harmony. Midtempo R&B met sax, strak drumwerk flonkerende pianolicks en lekker gitaarwerk. Katie Shore van de Western swing band Asleep at the Wheel is de special guest op viool in het fraaie Watching the river flow, een song van Bob Dylan. Wonderschoon zijn de basloopjes naast het strakke drumwerk, de scheurende sax en het jazzy gitaarwerk in het swingende Billy in the Lion’s Den, een cover van Leo Parker. In het van Fats Domino bekende I’m gonna be a wheel someday zitten zelfs reggae-invloeden. De ‘jagende” drummer bepaalt het ritme in Take your fine frame home van Ike Turner. Uptempo R&B met felle gitaarlicks en een verpletterende saxsolo. In de door Robillard, Teixeira en Ballou geschreven swampy instrumental Groovin’ in the swamp zitten door het twangy gitaarwerk invloeden van Creedence Clearwater Revival. Lowell Fulson’s Lovin’ you is een schitterende soulblues. Met de bekende instrumental Rumble van Link Wray wordt het album voortreffelijk gitaristisch afgesloten.
Conclusie: Six strings of steel is een heerlijk gevarieerd en swingend album.
Tracks cd:
- Git with it
- Shame, shame, shame
- Lima beans
- Love struck
- In perfect harmony
- Watching the river flow
- Billy in the Lion’s Den
- I’m gonna be a wheel someday
- Take your fine frame home
- Groovin’ in the swamp
- Lovin’ you
- Rumble
Line-up
- Duke Robillard – gitaren, zang
- Marty Ballou – bas
- Mark Teixeira – drums, percussie
- Chris Cote – zang
- Doug James – bariton en tenor sax
- Bruce Bears – piano, orgel
Special guest:
- Katie Shore – fiddle (track 6)
Net niet
Veel voetbalteams kunnen na het afgelopen weekend met vakantie. In het betaald voetbal zijn alle beslissingen gevallen en in het amateurvoetbal zijn de teams die nog één keer moeten vlammen op één hand te tellen. Tenminste als ik me tot de regioteams beperk.
Het aantal Goudse voetbalteams dat de nacompetitie haalde was schrikbarend laag. Slechts 2e klasser sv DONK plaatste zich voor de kansen op promotie naar de 1e klasse. Net als vorig jaar trouwens. Toen werd het team van trainer Pieter van Zoest in de finale door HVV afgeserveerd. Afgelopen zaterdag stonden DONK en HVV weer tegenover elkaar, nu in de halve finale. En wederom trok DONK aan het kortste eind, hoewel het nu niet werd weggespeeld en met een klein beetje meer geluk zelfs de finale had kunnen halen. Sommige enthousiaste supporters hadden vooraf gedroomd van een stadsderby DONK – Jodan Boys. Maar helaas, dromen zijn bedrog. En nu maar hopen dat de KNVB in het nieuwe seizoen DONK en Olympia bij elkaar indeelt. Hebben we tenminste toch nog een echte stadsderby.
In de 2e klasse D waarin DONK speelde was het gedurende het hele seizoen zeer spannend. Op een gegeven moment was het verschil tussen de koploper en de veilige nummer acht niet meer dan vijf punten. Het Bodegraafse ESTO kan er van meepraten. Zo sta je in de subtop, mis je op een haar na de 1e periodetitel, maar een regelrechte dip zorgt er voor dat het team in de laatste competitieronde op de negende plaats eindigt en zich via PD wedstrijden moet proberen te handhaven. Een gemiste strafschop op het ultieme moment betekende helaas degradatie. Soms zit alles tegen.
Toch zit het niet altijd tegen. Na 17 wedstrijden had CVC Reeuwijk slechts tien punten verzameld. Zelfs de fanatiekste fans hadden zich al met degradatie verzoend. Maar door een enorme opleving in de derde periode ontsnapte de Reeuwijkse 3e klasser aan rechtstreekse degradatie. Op Sportpark Zegersloot in Alphen aan den Rijn moet de gehoopte dorpsderby tegen RVC ’33 in de 3e klasse, ten koste van BSC ’68, veilig worden gesteld.
