Gerritschinkel.nl Columns & meer

5jun/230

Bob Corritore & Friends – High rise blues

Bob Corritore (27 september 1956, Chicago, Illinois) is een Amerikaans bluesharmonicaspeler, producer, radiopresentator en eigenaar van The Rhythm Room, een muziekcentrum in Phoenix, Arizona. Zijn liefde voor bluesmuziek begint als hij op 12-jarige leeftijd Muddy Waters op de radio hoort. Van zijn jongere broer krijgt hij kort daarna zijn eerste mondharmonica. Bob gaat bluesconcerten bijwonen en op Maxwell Street ziet hij de bekende bluesharmonicaspelers Big Walter Horton en Big John Wrencher optreden en komt hij ook in aanraking met Junior Wells. In 1981 verhuist hij naar Phoenix, Arizona waar hij optreedt met o.a. Louisiana Red. In 1984 begint hij met zijn blues radioshow en in 1991 opende The Rhythm Room, de bekende blues- en roots concertclub. Zijn debuutalbum All-star blues sessions komt in 1999 uit.

De afgelopen jaren heeft Bob Corritore diverse albums uitgebracht in de serie From the Vaults, een serie met historische opnamen van grote bluesartiesten. Vorige maand verscheen weer een album uit die serie, High rise blues, een compilatiealbum van opnamen gemaakt tussen 1992 en 2022, waarop een ode wordt gebracht aan de Chicago blues. Op bijna alle nummers neemt de huilende mondharp van Bob Corritore een zeer prominente plaats in.

Het openingsnummer Last time is een shuffle met Jimmy Rogers op gitaar, gevolgd door het funky en stevige Buddy buddy friends met gitarist Magic Slim. Het titelnummer High rise blues is een slowblues met lekker gitaarwerk van Luther Tucker en strak drumwerk van Chico Chism. Uitbundig en zeer herkenbaar is de zang van Koko Taylor in Willie Dixon’s Twenty-nine ways. Na de ‘talking blues’ Candy bars van Manuel Arrington zijn de vette gitaarlicks van Eddie Taylor jr. te horen in Lighting’ Hopkins’ slowblues Short haired woman. In de typische Jimmy Reed shuffle Honey where you going horen we de zang en het strakke drumwerk van Sam Lay. Why are you so mean to me is klassieke Chicago blues met mondharp, piano en fel gitaarwerk en zang van John Primer. Pinetop Perkins vertolkt met verve (zang en piano) Grinder man van Memphis Slim. Zeer sterk is het dampende Little girl met een gedreven Bo Diddley. John Brim is geweldig in Hard pill to swallow. Willie ‘Big eyes’ Smith leeft zich uit in de strakke Muddy Waters klassieker She’s alright. Na de klassieke blues Sail a ship met vlammende gitaarlicks van Eddy Clearwater en fraai pianospel van Bob Reid sluit Lil’ Ed (Williams) het album sterk af met de prachtige slowblues Caught in the act.   

Conclusie: High rise blues is een prachtige staalkaart van (klassieke) Chicago blues van grote klasse.

Tracks cd:

  1. Last time (feat. Jimmy Rogers)
  2. Buddy buddy friends (feat. Magic Slim)
  3. High rise blues (feat. Chico Chism en Luther Tucker)
  4. Twenty-nine ways (feat. Koko Taylor)
  5. Candy bars (feat. Manuel Arrington)
  6. Short haired woman (feat. Eddie Taylor jr)
  7. Honey where you going (feat. Sam Lay)
  8. Why are you so mean to me (feat. John Primer)
  9. Grinder man (feat. Pinetop Perkins)
  10. Little girl (feat. Bo Diddley)
  11. Hard pill to swallow (feat. John Brim)
  12. She’s alright (feat. Willie ‘Big eyes’ Smith)
  13. Sail a ship (feat. Eddy Clearwater en Bob Reid)
  14. Caught in the act (feat. Lil’ Ed)
Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.