Gerritschinkel.nl Columns & meer

8mrt/210

De Club van 27

Jimi Hendrix, Janis Joplin, Brian Jones, Jim Morrison, Kurt Cobain en Amy Winehouse zijn de bekendste leden van de legendarische Club van 27. De mysterieuze Forever 27, een club van beroemde en minder bekende muzikanten die door overmatig drugs- en alcoholgebruik, moord, zelfmoord, ziekte, verkeersongelukken en andere oorzaken het leven lieten. De gemeenschappelijke deler is dat ze op hun 27e overleden.  

Ik moest vorige week ongewild een link leggen tussen de Club van 27 en het kabinetsbesluit dat buitensporters tot 27 jaar vanaf 3 maart weer in teamverband mogen sporten. Maar dan alleen trainen met je eigen team binnen je vereniging. Voor het spelen van wedstrijden is het nog te vroeg. En voor de binnensporters zijn er helemaal nog geen vooruitzichten.   

Dat er weer meer mogelijk is voor sporters is mooi, maar waarom die grens bij 27 jaar is gelegd ontgaat mij. Waarom niet bij 28 of 25? Ik begrijp dat het een politieke keuze is en het met de miljoenen van het jeugdplan van staatssecretaris Blokhuis heeft te maken. En dan zijn er nog die beweren dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben.

Ik zie een voetbaltraining al voor me. Om 19.00 uur meldt een aantal spelers zich. Een van hen is jarig en heeft een doos gebak meegenomen. ‘Gefeliciteerd Fred met je verjaardag en bedankt voor de traktatie. Hoe oud ben je geworden?’ Aarzelend antwoordt Fred zijn trainer dat hij de mooie leeftijd van 27 jaar heeft bereikt. De trainer slikt want volgens de regels mag zijn sterspeler niet meer met de groep meetrainen. Hopelijk kan hij vanaf 16 maart met enkele andere ‘oudjes’ toch ook iets doen wat op trainen lijkt.

Gefeliciteerd Fred, ook namens het hele kabinet.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
8mrt/210

Willie Nelson – That’s life

Willie Nelson (29 april 1933, Abbott, Texas) is sinds 1956 actief in de muziekbusiness. De in Fort Worth, Texas, opgegroeide legendarische singer-songwriter hoopt volgende maand zijn 88e verjaardag te vieren. Maar ondanks het feit dat zijn gezondheid hem wel eens parten speelt weigert The Red Headed Stranger domweg om met pensioen te gaan. I.v.m. COVID-19 liggen de optredens stil, maar hij brengt nog steeds met grote regelmaat albums uit.

Vorige maand kwam Nelson met zijn 71e (!) soloalbum op de markt. Op dit album, That’s life, brengt Willie Nelson een ode aan Frank Sinatra. Het is niet de eerste keer dat Nelson een eerbetoon brengt aan Sinatra. Eerder deed hij dat in 2018 met het met een Grammy award voor best traditional pop vocal album bekroonde My way.

That’s life opent met een swingende versie van George & Ira Gershwin’s Nice work if you can get it. Mooi pianospel en ontspannen gitaarwerk. Heerlijke pianosolo’s zijn ook te horen in het jazz Just in time. A cottage for sale is een prachtige met strijkers versierde ballad met de enigszins ‘gebroken’ stem van Nelson. Fraaie baslijnen en handclapping zijn er in I’ve got you under my skin, de bekende Cole Porter klassieker uit 1936. De blazers treden op de voorgrond in het jazzy You make me feel so young. In I won’t dance krijgt Nelson vocale assistentie van de Canadese jazzzangeres Diana Krall, en waarin we met de blazers in een echte bigbandsfeer raken. Fraai is het titelnummer That’s life, Sinatra’s grote hit uit 1966, met de coole mondharp van Micky Raphael. Met Luck be a lady belanden we met de blazers weer swingend in de bigbandsferen. Dat Nelson nog zeer goed bij stem is blijkt uit de pianoballad In the wee small hours of the morning en Learnin’ the blues. Het album eindigt swingend met Gene Austin’s Lonesome road.

Conclusie: Willie Nelson als crooner. Hij maakt het op That’s life waar. Een lekker relaxed album.

Tracks:

  1. Nice work if you can get it
  2. Just in time
  3. A cottage for sale
  4. I’ve got you under my skin
  5. You make me feel so young
  6. I won’t dance
  7. That’s life
  8. Luck be a lady
  9. In the wee small hours of the morning
  10. Learnin’ the blues
  11. Lonesome road

Line-up:

  • Willie Nelson – zang, akoestische gitaar
  • Jay Bellerose – drums, handclapping, tamboerijn
  • David Pitch – bas, handclapping
  • Paul Franklin – (steel) gitaar
  • Dean Parks – akoestische gitaar, elektrische gitaar, handclapping
  • Mickey Raphael – mondharmonica
  • Diana Krall – zang (track 6)
  • Matt Rollings – Hammond B3, handclapping, piano, vibrafoon
  • Jeff Coffin – tenor sax
  • Mark Douthit – alt sax
  • Barry Green, Chris McDonald – trombone
  • Mike Haynes – bariton sax, trompet
  • Steve Patrick – (picolo) trompet
  • Matt Forbes - handclapping
  • David Angeli, Monisa Angeli, Carrie Bailey, Kevin Bate, David Davidson, Conni Ellisor, Cornelia Heard, Alison Hoffman, Paul Nelson, Sari Reist, Kristin Wilkinson, Karen Winkelmann – strings