Gerritschinkel.nl Columns & meer

22mrt/210

Dieter van der Westen & Eric van de Westen – The sun will rise again

De Tilburgse gebroeders Dieter en Eric van der Westen hebben hun sporen al ruim verdiend in de muziekbusiness. Maar hun muzikale wegen liggen, hoewel beiden een voorliefde voor muzikale verhalen, americana en folksongs hebben, ver uit elkaar.

De muzikale roots van bassist Dieter van der Westen (46) liggen in de Noord Afrikaanse muziek. Hij toert al meer dan 20 jaar met zijn Nederlands Marokkaanse band Kasba, een band die Noord-Afrikaanse en westerse muziekstijlen mixt, over de hele wereld. Kasba werkte ook samen met o.a. Paul de Leeuw, Frank Boeijen, het Metropole Orkest en BLǾF. Onder zijn eigen naam schrijft en produceert Dieter van der Westen al langer americana en folkmuziek die hij zowel solo als met de Dieter Van Der Westen Band uitbrengt.  

Eric van der Westen (57) is groot geworden in de jazz- en lichte muziek. Hij speelt o.a. met vermaarde artiesten als de Braziliaanse singer-songwriter Lenine, de Canadese trompettist en bugelspeler Kenny Wheeler, de Nederlandse jazzpianist Jasper van ’t Hof, de Malinese zanger-gitarist Habib Koité en de Turkse zangeres Sezen Aksu.

COVID-19 gooide ook voor Dieter en Eric van der Westen roet in het eten. Vrijwel alle muzikale activiteiten vielen stil. Maar de broers besluiten dan om een keer samen een album op te nemen. Een akoestisch album met liedjes over liefde, onbevangenheid en hoop. En met dit album, The sun will rise again, willen ze een tegenwicht bieden aan de sombere tijdgeest.

The sun will rise again werd op 12 maart jl. vanuit de grote zaal van Paradiso in Amsterdam via de website en socials van Paradiso gepresenteerd. Op 14 maart verscheen het album en bevat acht songs die door Dieter zijn geschreven en drie covers. Het openingsnummer From dusk till down creëert meteen met mooie zang, fijn gitaarwerk en fraaie melodieuze baslijnen een ontspannen sfeer. In het optimistische titelnummer The sun will rise again gaat het tempo omhoog. Na het folky Hold the line, met dobroen mooie backing vocals, is Erie canal de eerste gedreven gespeelde cover. Op deze  traditional is gitarist Ferdi Lancee gastgitarist. De fraaie samenzang is te horen in het ingetogen I want you en daarna ook in het uptempo Save my memories met een bluesy mondharp. House of hope is een pareltje. De traditional FFV, het verhaal over de passagierstrein Fast Flyin Virginian, heeft een mooi acapella intro en een lekkere mondharpsolo. Mondharp en fraaie duozang zijn er in de melodieuze ballad The tears I’ve trusted. Eric van der Westen’s contrabas is in de melodieuze ballad Blue skies above weer een lust voor het oor. Het album wordt afgesloten met een prachtige versie van de jazzstandard Sint James Infirmary.

Conclusie: The sun will rise again is een warm, ontspannen en sfeervol album van twee bevlogen musici. Dit smaakt naar meer.

Tracks:

  1. From dusk till down
  2. The sun will rise again
  3. Hold the line
  4. Erie canal
  5. I want you
  6. Save my memories
  7. House of hope
  8. FFV
  9. The tears I’ve trusted
  10. Blue skies above
  11. Sint James Infirmary

Line-up

  • Dieter van der Westen – zang, akoestische gitaar, dobro, mondharmonica
  • Eric van der Westen – contra bas, backing vocals
  • Ferdi Lancee – akoestische gitaar (track 4)
22mrt/210

Qatar

Dat sport en politiek onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn wordt de laatste dagen weer  duidelijk. De discussie of Nederland volgend jaar naar het WK voetbal in Qatar moet gaan laait weer op. Sommigen pleiten voor een totale boycot, terwijl anderen zeggen dat ‘we’ juist wel moeten gaan want dan kun je nog invloed uitoefenen.

Het WK voetbal werd in 2010 toegewezen aan Qatar. Steeds meer wordt duidelijk dat er sprake was van corruptie en omkoping. Maar het ergste is dat er bij de bouw van de stadions duizenden arbeidsmigranten om het leven zijn gekomen.

Het lijkt principieel om te pleiten voor een boycot, maar daar is het helaas te laat voor. Deze discussie had al veel eerder moeten plaatsvinden, want die erbarmelijke  arbeidsomstandigheden zijn al jaren bekend.

‘We’ gaan ‘gewoon’ naar Qatar. Koning Willem Alexander en premier Mark Rutte gaan niet. Dat veel hoogwaardigheidsbekleders dat voorbeeld mogen volgen! Dat moet emir Tamim bin Hamad al-Thani dan toch aan het denken zetten. Ik las een ingezonden brief van iemand die voorstelde om elke wedstrijd te laten voorafgaan met een minuut stilte om de slachtoffers te herdenken. Dat zou een mooi statement zijn, maar dit is voor de FIFA bobo’s vast een brug te ver.

Maar Nederland moet zich natuurlijk eerst nog kwalificeren. En als dat lukt zullen volgend jaar straten in Gouda weer fel oranje kleuren en kan men hopelijk weer in de voetbalkantines op grote schermen de verrichtingen van Oranje volgen.

Deze week begint de kwalificatie. Woensdag speelt Oranje in Turkije, ook een land dat het met de mensenrechten niet zo nauw neemt, zeker als je vrouw of journalist bent. Misschien kunnen de KNVB en de spelers woensdagavond in Istanboel ook hier een statement maken.    

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties