Mighty Sam McClain – A diamond in the rough
De Amerikaanse soul- en blueszanger Samuel (Mighty Sam) McClain wordt geboren op 15 april 1943 in Monroe, Louisiana. Hij begint al op 5e jarige leeftijd te zingen in her kerkkoor van zijn moeder. Als hij 13 jaar is verlaat hij het ouderlijk huis en gaat samen met R&B gitarist Little Melvin Underwood het lokale R&B circuit in. Even later wordt Sam tijdens een optreden in de 506 Club in Pensacola, Florida, ontdekt door Papa Don Schroeder, producer, promotor en eigenaar van een radiostation. In 1966 neemt hij zijn eerste single op, Sweet dreams en hij neemt ook singles op in de befaamde Muscle Shoals Studio in Alabama. Eind jaren 60 komt McClain in contact met Jerry Wexler. Maar de platen die hij opneemt voor Atlantic en Malaco worden geen commercieel succes. In 1975 verhuist McClain naar Nashville en in 1982 naar New Orleans. Pas in 1986 gaat hij weer de studio in en verschijnen er daarna met enige regelmaat albums. Op 15 juni 2015 overlijdt Sam McClain in New Hampshire op 72 jarige leeftijd aan een hartaanval.
Van Mighty Sam McClain zijn de afgelopen jaren meerdere mooie albums verschenen, ook na zijn dood. En vorige maand kwam er opnieuw, ruim drie jaar na zijn dood, een album van hem uit, het akoestische album A diamond in the rough. Op de 11 nummers van dit album horen we een geweldige soulzanger die alleen wordt begeleid door Pat Herlehy op akoestische gitaar, saxofoon en fluit. Het album opent met de gostel My everything, gevolgd door de slowblues When the hurt is over. In de groovy soulblues Grooving pakt Herlehy er naast zijn akoestische gitaar ook de saxofoon bij. Ook in de gospel Love’s gonna find zijn mooie saxofoonsolo’s te horen naast de zeer fraaie zang van McClain. Where is the love is weer een slowblues met een prachtige akoestische gitaarsolo waarna McClain weer vocaal schittert in Love me if you want to. Het gitaarspel van Herlehy geeft aan Question en Everytime een lekker jazzy gevoel mee en in de mooie gospel Believe is hij ook te horen op fluit. In de bijna zeven minuten durende soulballad is McClain weer uitstekend op dreef en doet zijn stem mij soms denken aan die van Bobby ‘Blue’ Bland. In het slotnummer, de blues Holy ghost fever, denkt McClain hardop aan zijn vader, zijn moeder, de geest van de rock & roll en die van blueshelden als Muddy Waters, John Lee Hooker en Howlin’ Wolf.
Conclusie: Mighty Sam McClain is helaas niet meer onder ons, maar zijn muziek is er gelukkig nog. A diamond in the rough is een fraai postuum akoestisch soul- en bluesalbum. Ik ben benieuwd of er nog meer van dit moois ergens in archieven ligt.
Tracks:
- My everything
- When the hurt is over
- Grooving
- Love’s gonna find
- Where is the love?
- Love me if you want to
- Question
- Everytime
- Believe
- Southern land
- Holy ghost fever
Na de winterstop
A.s. weekend hervatten de amateurvoetballers in Gouda de competitie weer. Vol goede moed en voorzien van een opgeladen accu kunnen ze hun supporters weer laten zien wat ze in hun mars hebben. Meerdere teams hadden een trainingskamp georganiseerd in het buitenland. Meestal in zonnige oorden. Jodan Boys had de tenten opgeslagen in het Spaanse Marbella, waar en passant ook nog de nodige contracten werden verlengd. Trainer Dennis van den IJssel wil in stijl afscheid nemen aan het eind van het seizoen. Smitshoek is gewaarschuwd!
De selectie van koploper DONK leefde zich uit in het Duitse Düsseldorf. Voor een feestje ben je bij hen altijd aan het goede adres. Voor hen begint de ‘echte’ competitie pas in februari in de promotiepoule.
ONA probeert in hun jubileumjaar wellicht nog een rol van betekenis te gaan spelen. De karakteristieke trap is er weer, dus de spelers kunnen fier afdalen naar het veld om de tegenstander puntloos naar huis te sturen.
SV Gouda heeft zich in de winterstop hopelijk niet in slaap laten sussen door de grote voorsprong die ze nu hebben op de concurrentie. De 3e klasse lonkt. Stel je fans niet teleur mannen!
Tot slot Olympia, het hoogst voetballende team in Gouda op de zondagmiddag. Maar net als het vorige seizoen is het bij de 1e klasser hollen of stilstaan. Vooral in thuiswedstrijden gaat het nogal eens mis. Er wordt door de Olympianen vaak gescholden op het erbarmelijke hoofdveld, maar dat mag geen excuus zijn. Zeker volgend jaar niet, want dan ligt er een spiksplinternieuwe kunstgrasmat. Hoewel dit natuurlijk ook geen garantie voor succes is. Maar eerst dus er de rest van dit seizoen flink tegenaan gaan om ook trainer Tom Rietberg een passend afscheid te bezorgen.