The Rolling Stones – Voodoo lounge uncut
De archieven van The Rolling Stones lijken onuitputtelijk. Met grote regelmaat verschijnen er opnamen op cd, dvd en vinyl. In 1994 en 1995 zijn The Stones weer op wereldtournee, de zgn. Voodoo Lounge World Tour. Deze tour dient ter promotie van hun nieuwe album Voodoo Lounge en dit is de eerste tournee zonder bassist Bill Wyman die in januari 1993 uit de band is gestapt. Zijn plaats wordt ingenomen door Daryll Jones, die heeft gespeeld bij Sting, Miles Davis, Peter Gabriel en Eric Clapton.
Op 25 november 1994 treden The Stones op in Joe Robbie Stadium in Miami. Dit concert is 24 jaar na dato vorige maand uitgebracht op dvd, cd en vinyl.
Na een gloedvolle introductie van ‘the greatest rockband in the world’ door Woopi Goldberg, klinkt er veel percussie en barst het concert los met het opzwepende Not fade away. Hierna slaat Keith Richards de eerste tonen aan van Tumbling dice en vervolgens wordt na een paar ferme drumklappen You got me rocking ingezet waarin Keith Richards en Ron Wood felle gitaarduels uitvechten. In het spetterende Rocks off, rent Jagger zich een slag in het rond over het podium en blaast de blazerssectie alsof hun leven er vanaf hangt. Sparks will fly is een nieuw nummer van hun dat jaar verschenen album Voodoo lounge. Dit nummer wordt gedragen door een onverstoorbaar meppende Charlie Watts. Nadat het zweet van de vloer is geveegd is het tijd voor hun eerste gast, Sheryl Crow die Live with me vocaal mag ondersteunen, naast de strakke ritmesectie en een loeiharde saxsolo van Bobby Keys. Hierna lijkt Jagger enigszins in de war (of hij speelt dit) als hij aankondigt dat ze nu een nummer gaan spelen dat ze nog nooit eerder hebben gespeeld, maar Richards slingert de klassieke riff van Satisfaction het stadion in, waarin hij en Wood weer tekeer gaan op hun gitaren. Na Beast of burden, waarin beide gitaristen afzonderlijk soleren, is het moment van een akoestische set aangebroken. Richards, Wood en Jones zijn er bij gaan zitten en na het prachtige Angie, waar na afloop Richards en Wood elkaar lachend de hand schudden, bewijzen The Stones dat ze naast een blues- en rockband ook een uitstekende countryband zijn. Dead flowers, met mooi pianospel van Chuck Leavell en Sweet Virginia, met Jagger op mondharp en Bobby Keys weer met een scheurende saxsolo, zijn daar prachtige voorbeelden van.
‘Are you feeling good’, vraagt Jagger, maar dat is natuurlijk vragen naar de bekende weg. De akoestische gitaar wordt weer ingeruild voor de elektrische in Doo doo doo doo (heartbreaker). It’s all over now, een van hun eerste grote hits is een strakke versie met een vette solo van Richards, een stoïcijns bassende Jones en een parmantig over het podium stappende Jagger.
De Stones duiken daarna diep in de blues met Robert Johnson’s Stop breaking down met een fraaie gastrol van Robert Cray. Dan komt Bo Diddley met zijn vierkante gitaar het podium op en brengt samen met de band een opzwepende junglebeat met Who do you love. Na het nieuwe nummer I go wild, met keys, gitaarduels en een mooi acapella intermezzo, mag Daryll Jones in Miss you zijn niet geringe baskwaliteiten tonen waarna weer een verpletterende tenorsaxsolo van Keys volgt.
Pianist Chuck Leavell soleert in Honky tonk women en dan is het tijd voor de ‘honky tonk man’ Keith Richards voor zijn gebruikelijke ‘solo’ act. Vocaal ondersteund door Lisa Fischer en Bernard Fowler raast hij eerst door het felle Before they make me run en ontroert dan met het wonderschone The worst, met een fraaie pedalsteel van Wood. Sympathy for the devil gaat er altijd in als koek en Watts blinkt weer uit in Monkey man. Na een fameuze versie van Street fighting man en het ‘gitaristische’ Start me up, waarin Jagger het publiek weer opzweept, blijft het klassiekers regenen. De ultieme rocker It’s only rock ‘n’ roll en een verpletterende versie van Brown sugar met de eveneens klassiek scheurende tenorsax en waarin Jagger nog maar eens een sprintje trekt en Richards weer een plectrum het publiek in gooit.
Het concert wordt eveneens klassiek en vooral daverend besloten met Jumpin’ Jack Flash, waarin alles nog een keer uit de kast wordt getrokken en waarbij Woopie ook Goldberg ook mee doet.
Op de dvd staan vijf bonustracks, opnamen van het concert dat The Stones op 14 augustus 1994 gaven in Giants Stadium in East Rutherford. Het rockende Shattered, de mooie ballad Out of tears met piano en slide, de bluesrocker All down the line, met weer piano en slide en de blazers. Apart is de soulblues I can’t get next to you, een nummer 1 hit van The Temptations. En het bekende door Richards gezongen Happy.
Conclusie: The Rolling Stones waren tijdens hun Voodoo Lounge Tour in topvorm en daar kunnen we een kleine kwarteeuw later gelukkig nog een keer volop van genieten.
Tracks cd 1:
- Not fade away
- Tumbling dice
- You got me rocking
- Rocks off
- Sparks will fly
- Live with me (feat. Sheryl Crow)
- (I can get no) satisfaction
- Beast of burden
- Angie
- Dead flowers
- Sweet Virginia
- Doo doo doo doo doo (heartbreaker)
- It’s all over now
- Stop breakin’ down (feat. Robert Cray)
- Who do you love (feat. Bo Diddley)
Tracks cd 2:
- I go wild
- Miss you
- Honky tonk women
- Before they make me run
- The worst
- Sympathy for the devil
- Monkey man
- Street fighting man
- Start me up
- It’s only rock ‘n’ roll (but I like it)
- Brown sugar
- Jumpin’ Jack Flash
Bonus tracks dvd:
- Shattered
- Out of tears
- All down the line
- I can’t get next to you
- Happy
Line up:
- Mick Jagger – zang, gitaar, mondharmonica
- Keith Richards – gitaar, zang
- Ron Wood – gitaar
- Charlie Watts – drums
- Darryl Jones – bas, backing vocals
- Chuck Leavell – keyboards, backing vocals
- Bobby Keys – saxofoon
- Andy Snitzer – saxofoon, keyboards
- Michael Davis – trombone
- Kent Smith – trompet
- Lisa Fischer – backing vocals
- Bernard Fowler – backing vocals
- Blondie Chaplin – backing vocals, percussie
Binnensportsuccessen
Uitgerekend in het eerste weekend na de winterstop slaat Koning Winter onverbiddelijk toe. Veel sportvelden waren bevroren en spelen was in veel gevallen niet verantwoord. Op zaterdag viel het nog mee. De trip van Jodan Boys naar zonnige oorden had het gewenste succes en de Goudse hoofdklasser ging zaterdag ‘gewoon’ door met winnen. De terugkeer van Jorn van Lunteren wierp meteen zijn vruchten af. Ook de zegetocht van Gouda kreeg in Linschoten een vervolg en de achtervolgers zijn bijna uit zicht verdwenen.
Maar afgelopen zondag heerste er op de meeste sportvelden de spreekwoordelijke zondagsrust. Van de Goudse voetbalclubs kwam alleen ONA in actie, maar achteraf hadden ze liever gehad dat hun wedstrijd tegen ESTO ook was afgelast.
Maar bij de binnensport was Koning Winter in geen velden of wegen te zien. Mooie successen waren er afgelopen weekend bij het waterpolo en vooral bij het volleybal. De dames van GZC DONK lieten geen spaan heel van UZSC. De weg naar de finish is nog lang en landskampioen Polar Bears lijkt onverslaanbaar, maar het team van Patrick van den Heuvel ligt op koers.
Voor de verrassing van het weekend zorgden wat mij betreft de dames van VollinGo. In Tilburg werd koploper Volley Tilburg met 0-4 gesloopt! De spanning aan de kop van de 1e divisie neemt ongemeen spannende vormen aan.
En dan was er de belangrijke overwinning van Damlust, dat zich op nu op een mooie gedeelde 5e/6e plaats terugvindt in de Ereklasse. Een domper op de vreugde bij Damlust was het overlijden van teamleider Gerardo IJssel. Als ik hem bij Damlust tegenkwam knoopte hij altijd wel een praatje met mij aan. Ik zal Gerardo blijven herinneren als een bescheiden, vriendelijke en humorvolle sportman. We gaan hem missen.
