De zij-uitgang
‘Het is een klein verschil tussen de zij-uitgang en de ereloge’. Een mooi citaat van de afgelopen zaterdag overleden Wim Kok. De timmermanszoon uit Bergambacht, de vakbondsman, de minister van financiën en die het uiteindelijk schopte tot minister-president. Bij zijn dood wordt hij nu bewierookt door vriend en vijand. In sporttermen te spreken was hij als premier zowel trainer, coach, leider, verzorger en supporter van zijn team. Of hij zelf aan sport heeft gedaan weet ik niet. Misschien heeft hij bij de pupillen van voetbalvereniging Bergambacht gespeeld. Of gezien zijn lengte bij volleybalvereniging Thor? Is tijdens schaatstochten door de polders van de Krimpenerwaard zijn faam als polderaar ontstaan?
Terug naar het citaat van Wim Kok waarmee ik deze column begon. Ook in de sportwereld is er vaak sprake van een verschil tussen de zij-uitgang en de ereloge. De ene keer word je heilig verklaard en als het even tegenzit word je even zo snel de grond ingeboord. De Nederlandse volleybaldames bereikten de drempel van heiligverklaring, maar stonden uiteindelijk met lege handen met een in veler ogen loze 4e plaats.
Het is deze week precies 2 jaar geleden dat de voetballers van De Jodan Boys op die gedenkwaardige avond van 25 oktober 2016 voor een sensatie zorgden door Go Ahead Eagles uit het KNVB bekertoernooi te knikkeren. Afgelopen zaterdag leed de Goudse hoofdklasser zijn 6e nederlaag en bevindt zich nu op een zeer schamele 15e plaats, een degradatieplaats. Langs de lijn en in de wandelgangen broeit het van ongenoegen. De 5e colonne maakt zich op om aan stoelpoten te gaan zagen. Kunnen ze nu ineens niet meer voetballen? Is de chemie uitgewerkt? Zou kunnen. Om met Wim Kok te spreken, ‘komen is een kunst, weggaan ook’.
Leave a comment