Gerritschinkel.nl Columns & meer

31okt/180

Kenny ‘bluesboss’ Wayne – Inspired by the blues

Pianist en singer-songwriter Kenny ‘bluesboss’ Wayne wordt als Kenneth Wayne Spruell geboren op 13 november 1944 in Spokane, Washington. Vooral dankzij zijn moeder wordt Kenny beïnvloed door de muziek van Nat King Cole, Little Willie John en Fats Domino. Later wordt hij geïnspireerd door George Shearing, Erroll Garner, Mongo Santamaria, Ray Charles, Charles Brown, Floyd Dixon, Big Joe Turner, Johnny Johnson, Amos Milburn, Bill Doggett, Johnny Otis en Jimmy Reed. In de jaren ’60 en ’70 is hij in Los Angeles, sideman bij verschillende pop- en rockmusici. In de jaren ’80 verhuist hij naar Vancouver, British Columbia en daar krijgt hij zijn bijnaam ‘blues boss’ opgeplakt. In 1995 komt zijn debuutalbum Alive & lose uit. Hij is een graag geziene gast op diverse jazz- en bluesfestivals en ontvangt meerdere onderscheidingen. Wayne woont tegenwoordig in Kelowna, British Columbia, Canada, als hij tenminste niet op tournee is door Canada, de VS en Europa.

In september jl. verscheen het nieuwe album van Kenny Wayne. Het album, Inspired by the blues, is opgenomen in Dan/Lyn Studio in Edmonton, Alberta en bevat 11 originele songs en een cover. Wayne produceerde het album zelf. Gastmusici zijn o.a. gitarist Duke Robillard, mondharmonicspeler Billy Branch en bassist Russell Jackson.

Het album opent lekker loom met de slowblues I knew I’d be playing the blues, met het fraaie pianospel van Wayne en een huilende mondharp van Billy Branch. Daarna duiken we de sferen van New Orleans in met het rockende Start rockin’, gevolgd door de funky soulblues How ‘bout that met backing vocals en een mooie gitaarsolo. De invloeden van Charles Brown en Nat King Cole zijn duidelijk te herkennen in het jazzy I like that woman, met een fraaie orgelsolo. Jimmy and Johnny is jumpblues met een trompetsolo en een strakke ritmesectie. Na de midtempo pianoblues Make up your mind, met een prettige gitaarsolo, steelt Wayne de show met de instrumentale pianoboogie Lake country boogie. Heerlijk is ook de lange melodieuze saxsolo. In Mr. Blueberry hill brengt Wayne een ode aan een van zijn grote voorbeelden Fats Domino. De jumpblues met blazers en een jazzy gitaarsolo voert weer de boventoon in An old brick wall. Vet is Branch’s mondharmonicasolo in de midtempo blues That girl needs help. Het jazzy That raggedy shack, met een lyrische saxsolo, doet me denken aan het werk van Willie Dixon’s Big Three Trio. Het mooiste wordt wat mij betreft voor het laatst bewaard, want het album wordt prachtig afgesloten met een ingetogen live uitvoering van Hoagy Carmichael’s Georgia on my mind uit 1930. Ray Charles zou ongetwijfeld instemmend hebben geknikt  als hij deze uitvoering gehoord zou mogen hebben.

Conclusie: Geïnspireerd door de blues van zijn grote voorbeelden heeft Kenny Wayne met dit album mijn hart gestolen. Een mooi album.

Tracks:

  1. I knew I’d be playing the blues
  2. Start rockin’
  3. How ‘bout that
  4. I like that woman
  5. Jimmy and Johnny
  6. Make up your mind
  7. Lake country boogie
  8. Blueberry hill
  9. An old brick wall
  10. That girl needs help
  11. That raggedy shack
  12. Georgia on my mind (live) (bonustrack)

Line up  

  • Kenny Wayne – keyboards, zang
  • Billy Branch – mondharmonica
  • Duke Robillard – gitaar
  • Russel Jackson – bas
  • Joey DiMarco – drums
  • Yuji Ihara – gitaar
  • Dave Babcock – saxofoon
  • Bob Tildesley – trompet
  • Lynne Chwyl – zang