Geoff Achison – Sovereign town
De in Melbourne woonachtige Australische singer-songwriter Geoff Achison is geboren op 5 augustus 1965 in Cowes, Phillip Island, een eiland dat deel uitmaakt van de Zuidoost Australische deelstaat Victoria. Als leadgitarist maakt hij van 1989 – 1996 deel uit van de band van Dutch Tilders, een in Nederland geboren Australische bluesgitarist. Na zijn vertrek bij Tilders formeert Achison zijn eigen band The Souldiggers Hij treedt vooral op festivals in Australië op, zoals Echuca Moama Winter Blues, Wangaratta Jazz Festival, Sydney Blues Festival, Bendigo Blues and Roots Festivals. Achison is ook instructeur bij Fur Peace Ranch, in Ohio, die gitaarworkshops organiseert en gerund wordt door bluesgitarist Jorma Kaukonen, bekend van Jefferson Airplane en Hot Tuna. Achison wint ook meerdere prijzen zoals de Albert King Award in Memphis (1995) voor meest belovende internationale gitarist en in 2007 samen met The Souldiggers Group of the Year bij de Blue Music Chain Awards.
Tijdens een gitaarworkshop in Ballarat, Victoria, Australië, doet Achison ook een jamsessie met lokale muzikanten waarbij hij o.a. nieuw materiaal speelt. Dit (akoestische) materiaal is volgens hem anders dan het materiaal dat hij met The Souldiggers gewend is te spelen en daarom besluit hij met dit combo lokale musici een album op te gaan nemen. Eind 2017 vertrekt hij naar Ric Formosa’s Pilgrimage Studio in Ballarat en begin 2018 beginnen de opnamen die medio mei worden afgerond.
Het resultaat van deze opnamen is te horen op het album Sovereign town, dat op 25 augustus 2018 wereldwijd zal verschijnen. Op dit album, geproduceerd door Achison en Formosa, staan 11 nieuwe composities en een cover. Achison haalde bij het schrijven van deze songs zijn inspiratie uit de vroege tijden van de Gold Rush in Victoria van de tweede helft van de 19e eeuw. Het album opent melodieus en loom met Skeleton kiss, waarin de stem van Achison mij doet denken aan die van Warren Zevon. De begeleiding is veelal subtiel, zoals in songs als Miniature men, de mooie cover Walk away van Ben Harper en Sleepwalking. Fraai gitaarspel en gruizige zang zijn te horen in het titelnummer Sovereign town. Mooie (blues) ballads zijn Wandsworth bridge en World of blue. Iets steviger zijn het funky Small town crime met wah wah gitaar en Rescue the past met strak drumwerk. De instrumental Misha Bella bevat een mooie hammondsolo en zeer fraai jazzy gitaarspel. Ook het slechts ruim 1½ minuut durende Hand of faith is een instrumental met een rustige akoestische gitaar en het album wordt instrumentaal besloten met het dromerige Coolbardie sunrise met alleen een akoestische gitaar.
Conclusie: Sovereign town is andere koek dan het werk dat hij met The Souldiggers ten gehore brengt, maar dit akoestische ‘uitstapje’ is ook zeer goed te pruimen en kenmerkt de veelzijdigheid van deze Australische singer-songwriter.
Tracks:
- Skeleton kiss
- Miniature men
- Walk away
- Sovereign town
- Wandsworth bridge
- Misha Bella
- Small town crime
- World of blue
- Sleepwalking
- Hand of faith
- Rescue the past
- Coolbardie sunrise
Line up:
- Geoff Achison – zang, gitaar
- Andy Fry – staande bas
- Dave Clark – drums
- Liam Kealy – hammond
- John McNamara – backing vocals
VAR
Bij het woord VAR dacht je tot voor kort b.v. aan de Verenigde Arabische Republiek. Aan een rivier in Frankrijk, een Noordse mythologische godin of aan een jonge stier. Maar sinds kort staan de letters VAR voor Video Assistent Referee, oftewel de videoscheidsrechter, die nu ook in de oerconservatieve voetbalwereld zijn intrede heeft gedaan. En zoals bij alle nieuwigheden heb je ook bij dit fenomeen voor- en tegenstanders. Dat was het afgelopen voetbalweekend weer te zien bij een aantal wedstrijden in de Eredivisie. Winnende coaches die de loftrompet steken over deze afstandsbediening uit Zeist en verliezende coaches die moord en brand schreeuwen. En op sociaal media zie je uiteraard weer de nodige woordspelingen als Vreselijke Arbitrale Ravage en Video Ajax Ruggesteun. Ik zag ook een gefotoshopt portret van scheidsrechter Kevin Blom in een Ajaxshirt. Supporters zijn vindingrijk.
Ik heb ook menige discussie gevoerd over het al dan niet invoeren van technische hulpmiddelen bij het voetbal. Je ziet soms zulke schrijnende voorbeelden van blunders van (assistent) scheidsrechters dat onmiddellijke invoering gewenst is. Maar het moet niet zo zijn dat de scheidsrechter een bijrol speelt en constant teruggefloten wordt door mannen op verre afstand. Onzekere scheidsrechters zullen het wellicht prettig vinden, maar doorgewinterde referees misschien niet en als een ‘aanslag’ op hun autoriteit zien.
Hoe dan ook, het blijft mensenwerk en hoe zorg je er voor dat er consequent wordt gehandeld. Waar de een een klein duwtje ziet constateert de ander een aanslag. Waar ligt de grens. Hoe sluit je willekeur uit. Mijn aanvankelijke enthousiasme voor de VAR is omgeslagen in de nodige scepsis. Ik gun de VAR het voordeel van de twijfel. Alle vooruitgang hoeft niet altijd een verbetering te zijn. We gaan het zien.