Rod Piazza – His instrumentals
De Amerikaanse bluesharmonicaspeler en zanger Rod Piazza is geboren op 18 december 1947, Riverside, California. Zijn eerste muziekinstrument is de gitaar. Hij is dan pas zeven jaar. Midden jaren ’60 van de vorige eeuw formeert hij zijn eerste band, The House of DBS, die later omgedoopt wordt in The Dirty Blues Band. Deze band brengt twee albums uit. In 1968 richt Piazza Bacon Fat op. In deze band, waarvan twee albums verschijnen, is ook mondharmonicaspeler George Smith, het grote voorbeeld van Rod Piazza, actief. Na het uitbrengen van zijn soloalbum Bluesman (1974), richt hij in 1975 The Chicago Flying Saucer Band op, die later als The Mighty Flyers door het leven zullen gaan. Deze band brengt in 1981 hun eerste album uit, Radioactive material. Piazza toert met de The Mighty Flyers maar neemt ook onder eigen naam en met “”MFBQ” (“Mighty Flyers Blues Quartet”) verder albums op. Als gast is Piazza te horen op meer dan twintig albums (met o.a. George “Harmonica” Smith, Charlie Musselwhite, Gary Wright, Pee Wee Crayton, Doug MacLeod, Smokey Wilson en Kid Ramos). Rod Piazza heeft vier keer een ‘Blues Music Award’ in de wacht gesleept als ‘Band of the Year’ en maar liefst drieëndertig! BMA nominaties.
Vorige maand verscheen er een dubbel cd met 24 instrumentals die Rod Piazza in de periode 1986 – 2014 heeft opgenomen met de verschillende line-ups van The Mighty Flyers. Songs die eerder verschenen op Harpburn (1986), So good to have the blues (1988), Blues in the dark (1991), Alphabet blues (1992), Tough and tender (1997), Here and now (1999), Beyond the source (2002), Keepin’ it real (2004), California blues (2006), TrillVille (2007), Soul monster (2009), Almighty dollar (2011) en hun meest recente album Emergency situation (2014). Naast deze tracks staan er twee nooit eerder uitgebrachte tracks op uit 1994 (Live at BB King’s Blues Club).
Het dubbelalbum His instrumentals is een prachtige staalkaart van de grote kwaliteiten van Rod Piazza als mondharmonicaspeler. In de stijl van Little Walter, Sonny Boy Williamson en George ‘Harmonica’ Smith, om maar eens een paar illustere grootheden te noemen, blaast de ‘wizard of the west coast harp’ zich ‘verschroeiend’ en met groot enthousiasme door zijn repertoire. Veel stijlen komen voorbij. Zoals keiharde Chicago blues (The upsetter, The bounce, Cold chill). Opwindende jumpblues (Harpburn, Snap crackle hop, Harpthrob). Lekkere jazzy achtige songs (Stratospheric, Westcoaster, Ju ju cocktail, Colored salt). Prachtige slowblues (Nite’s end, Ghostin’). Stomende boogies (Scary boogie, The teaser, Con-vo-looted). Kortom, Rod Piazza is op de mondharp van alle markten thuis.
Conclusie: Rod Piazza is al decennia lang een fenomeen op de mondharmonica.
Tracks cd 1
- The upsetter
- 4811 Watsworth
- Stratospheric
- Harpburn
- Ghostin’
- The bounce
- Scrary boogie
- Snap crackle hop
- West coast midnight blues
- Greasy foot
- Devil’s foot
- Deep fried
Tracks cd 2
- The teaser
- Westcoaster
- Cold chill
- Harpthrob
- Ju ju cocktail
- The eliminator
- Nite’s end
- Frankenbop
- Colored salt
- Con-vo-looted
- Expression session
- Soul monster
Julia Joy en Tim
Afgelopen zondag werd Maarten van der Weijden in zijn woonplaats Waalwijk gehuldigd. Met dit eerbetoon komt hopelijk (voorlopig) een einde aan de hysterie rondom deze langeafstand zwemmer. Hij heeft ruim 4 miljoen euro opgehaald met zijn monstertocht en dat is heel mooi, laat ik dat voorop stellen. Maar het is natuurlijk ongezond om zo’n barre expeditie door de Friese wateren te ondernemen. Meer dood dan levend en vechtend tegen de slaap sleepte hij zich voort. En de toeschouwers op de terrassen met hun spandoeken ‘wij geven nooit op’ kunnen dat natuurlijk lekker zeggen. ‘Hup Maarten, zet hem op’ en ze namen nog een slok en aten nog een hapje. De NOS was ook massaal uitgerukt om de helletocht te registreren. Uiteraard was premier Mark Rutte ook uit zijn torentje naar Leeuwarden afgereisd. Ik heb bewondering voor Maarten van der Weijden, maar met sport had zijn zwemtocht eigenlijk niet veel te maken.
De grote media-aandacht voor Maarten staat in schrille verhouding tot de minimale aandacht voor de prestatie van het Nederlandse rolstoelbasketbalteam, met de Goudse Julia van der Sprong, dat het afgelopen weekend in Hamburg wereldkampioen werd. En waar waren premier Rutte en de minister van sport nu met hun felicitaties? Maandagmorgen hadden ze naar ik begreep nog niets van zich laten horen.
Op sportgebied was er het afgelopen weekend voor Gouda nog meer feest te vieren. Joy Stubbe werd met Marleen van Iersel Nederlands kampioen beachvolleybal.
Vanaf deze plaats wil ik Julia en Joy van harte feliciteren met hun schitterende sportprestaties. En ook de paralympische zwemmer Tim van Duren die vorige week bij het EK zwemmen in Dublin een zilveren medaille veroverde op de 100 meter schoolslag. Gouda mag trots zijn.