Gerritschinkel.nl Columns & meer

Havana moon – The Rolling Stones

We schrijven 25 maart 2016. Goede vrijdag. Een historische dag voor zowel The Rolling Stones als voor de rock ‘n’ roll geschiedenis van Cuba. Voor het eerst in de geschiedenis van het Caraïbische eiland geeft een rockband een (gratis) openluchtconcert. Daar waar in 1961 de invasie in de Varkensbaai mislukt, zorgen de Britse rockers ruim 55 jaar later voor een geslaagde invasie van ruim een miljoen fans in de Cubaanse hoofdstad Havana.

Dit historische concert is vastgelegd onder de titel “Havana moon”. Op vrijdag 23 september jl. was de première van dit concert ‘one night only’ wereldwijd te zien in meer dan 1000 bioscopen in Europa, Australië, Rusland, Japan en Latijns Amerika. Als rechtgeaarde Stones fan kon ik deze lekkernij natuurlijk niet voorbij laten gaan en bevond ik me in de Cinema Gouda in een groot gezelschap gelijkgestemden die ondergedompeld werden in een oase van fantastisch geluid en perfecte beelden.

Mooie beelden van een land waarbij je je in de jaren vijftig waant en de nostalgie dus hoogtij viert. Mick Jagger die zegt ‘Think that, finally, the times are changing’. Keith Richards blijft niet achter met zijn ‘Havana, Cuba, and the Rolling Stones, this is amazing, it’s great te be here’. En hij constateert  grijnzend dat president Barack Obama, die Cuba ook bezoekt, maar mooi in het voorprogramma van The Stones staat. ‘The audience helps us immensely, they keep bands like us together’ aldus drummer Charlie Watts die bewonderend naar al die oude gebouwen kijkt en zich verlekkert aan al die oude auto’s. En dan te bedenken dat de 75-jarige veteraan niet eens een rijbewijs heeft.

Na Mick Jagger’s openingszin ‘Finally the times are changing, Cuba we are so happy to be here’ barstte het concert los met Keith Richard’s beroemde riff van Jumpin’ Jack Flash. Een golf van herkenning ging door het massaal foto’s schietende publiek. The Stones rockten verder met de bekende seventies hits It’s only rock ‘n’ roll en Tumblin’ dice. Een grote verrassing is Out of control, dat een schitterende uitvoering krijgt. Tussen de songs door vraagt Mick Jagger meermaals ‘Are you feeling good”. Vragen naar de bekende weg uiteraard en de Spaanse zinnen van de zanger kunnen ook op instemming rekenen. Ron Wood is in All down the line weer lekker op dreef op slide. Angie is en blijft een mooi nummer met een geïnspireerd akoestisch spelende Keith Richard met Wood aan zijn zij met een elektrische solo en mooi pianospel van Chuck Leavell. Drummer Charlie Watts steelt de harten met zijn strakke klappen in Paint it black. De koebel van pianist Chuck Leavell kondigt de volgende klassieker aan, Honky tonk women. Ook de blazers komen weer in actie. Daarna is het de beurt aan ‘compadre’ Keith Richards. Nu eens een keer niet met het overbekende Happy, maar een prachtige versie van You got the silver op akoestische gitaar en Wood op slide. Daarna Before you make me run waarna Richards met een buiging en een ‘gracias Cuba’ terugtreedt om, nadat Jagger zijn mondharmonica heeft gepakt, aan een wervelende versie van Midnight rambler te beginnen. In het weer massaal begroette Miss you krijgt bassist Daryll Jones de gelegenheid voor een lekkere bassolo. Bij Gimme shelter zijn we de laatste jaren gewend aan een duet van Jagger met Lisa Fischer. Fischer had deze tournee echter andere verplichtingen. Maar niet getreurd want haar ‘vervangster’ Sasha Allen is weliswaar iets minder explosief dan Fischer, maar ook Allen weet het publiek op te zwepen. Na Start me up leeft Keith Richards zich onder de volle maan van Havana vervolgens helemaal uit met spetterende gitaarsolo’s in Sympathy for the devil. De volgende klassieker is Brown sugar, ook na 45 jaar nog altijd een succes tijdens de concerten van The Rolling Stones. Daar waar de scheurende tenorsax in dit nummer sinds begin jaren 70 werd gespeeld door de betreurde Texaan Bobby Keys is deze rol nu weggelegd voor Karl Denson uit San Diego. Het plaatselijke koor Coro Entrevoces beleeft zijn finest hour door a capella het spits af te mogen bijten in de ballad You can’t always get what you want. Altijd mooi ook de French horn en de fijne solo van Ron Wood. En ook in Cuba kan er maar een nummer als slotakkoord dienen en dat is natuurlijk Satisfaction. Een enthousiast slotakkoord waarin Keith Richards zich weer helemaal uit leeft.

Conclusie: The Rolling Stones zijn nog lang niet versleten al vinden sommigen dat ze nu maar eens moeten stoppen. Op Cuba heeft een geïnspireerd spelende band laten zien dat ze er nog veel plezier in hebben. Het repertoire was geen verrassing, maar Havana moon is de zoveelste parel in de alsmaar uitdijende catalogus.

Tracks cd 1:

1. Jumpin’ Jack Flash
2. It’s only rock ‘n’ roll (but I like it)
3. Tumbling dice
4. Out of control
5. All down the line
6. Angie
7. Paint it black
8. Honky tonk women
9. You got the silver
10. Before you make me run
11. Midnight rambler

Tracks cd 2:

12. Miss you
13. Gimme shelter
14. Start me up
15. Sympathy for the devil
16. Brown sugar
17. You can’t always ge what you want
18. (I can’t get no) Satisfaction

Line up:

• Mick Jagger – zang, gitaar, mondharmonica
• Keith Richards – gitaar, zang
• Charlie Watts – drums
• Ronnie Wood – gitaar
• Daryll Jones – bas, backing vocals
• Chuck Leavell – keyboards, musical director
• Karl Denson – sax
• Tim Ries – sax, keyboards
• Mitt Clifford – musical integrator
• Bernard Fowler – zang
• Sasha Allen – zang
• Coro Entrevoces – Havana koor