Mechanische doping
Mijn racefiets staat momenteel nog werkeloos in de schuur te wachten op betere tijden. Ik ben niet zo’n diehard die perse elke dag, weer of geen weer, kilometers moet maken. Eigenlijk ben ik een mooi weer fietser. Ik heb zo mijn favoriete routes. Rond de Reeuwijkse Plassen. Via de Gouderakse dijk naar Krimpen aan de Lek en dan via de Lekdijk naar Schoonhoven. Even uitrusten bij de veerpont met een patatje mayonaise. Via Stolwijk, Haastrecht en Vlist terug naar Gouda. Op de Lekdijk kan het trouwens flink waaien en dan is het afzien tegen de wind in. Ik werd tijdens zo’n beulstocht een keer fluitend gepasseerd door een oudere dame op een e-bike. Even kwam ik in de verleiding om extra gas te geven en haar bij te houden, maar ik hield me in.
E-bikes, een prachtige uitvinding en voor veel mensen een uitkomst. En het is ook nog goed voor het milieu als je de auto laat staan en op de e-bike naar je werk fietst. Toch heb ik me voorgenomen er voorlopig nog niet aan te beginnen. Zolang ik het op eigen kracht kan wil ik nog niet aan de mechanische doping. Dat laat ik aan de jonge Belgische veldrijdster Femke van den Driessche over. Jammer dat haar veel belovende carrière nu in de knop lijkt gebroken.
Leave a comment