Gerritschinkel.nl Columns & meer

22sep/150

Crosseyed heart – Keith Richards

De hardcore fans hebben lang moeten wachten op nieuw solowerk van Keith Richards. Dertien jaar na Main offender is op 18 september Crosseyed heart verschenen, het 3e soloalbum van de 71 jarige legendarische gitarist van The Rolling Stones. Zijn doorgroefde gezicht grijnst je vanaf de albumhoes tegemoet, alsof hij zeggen wil “hier ben ik dan eindelijk”.

Crosseyed heart is weer een zeer herkenbaar Richards album geworden. Het begint subtiel met de titeltrack, een korte akoestische blues in de stijl van Robert Johnson. Heartstopper is een bluesrocker in de beste traditie van The X-pensive Winos. Bonkend drumwerk van Steve Jordan en vuil gitaarwerk van Richards en Waddy Wachtel. Ook Amnesia is een uptempo rocker, gedomineerd door de tandem Richards en Jordan. En in dit nummer is de vorig jaar overleden saxofonist Bobby Keys te horen. Na twee rockers is het tijd voor een schitterende countryballad, Robbed blind. Richards met zijn doorrookte stem, akoestische gitaar en piano en de slidegitaar van Larry Campbell. Een pareltje dat zo op een Stones album had kunnen staan. De rust wordt vervolgens verbroken door Trouble dat al weken als clip te zien was. Bluesrock zoals bluesrock hoort te klinken.

Dat Keith Richards een groot reggae fan is is al jaren bekend en daarom kan een reggae nummer natuurlijk op dit album niet ontbreken. Love overdue van Gregory Isaacs is daar weer een goed voorbeeld van. Uitstekende blazers (Clifton Anderson op trombone, Kevin Batchelor op trompet en Charles Dougherty op tenor sax). En niet te vergeten Ivan Neville op hammond orgel.

Aaron Neville is in de backing vocals te horen in Nothing on me, terwijl Charles Hodges op hammond orgel is te horen. Een van de hoogtepunten vind ik Suspicious, een mooie ballad waarin Richards niet alleen de zang en de elektrische en akoestische gitaar voor zijn rekening neemt maar ook bas, elektrische sitar, piano, wurlitzer en farfisa orgel speelt. De betreurde Bobby Keys luistert met zijn bekende sax het opwindende Blues in the morning op. Het Harlem Gospel Choir opent a capella subtiel Something for nothing, maar het nummer davert als gauw als een sneltrein uit de speakers met een gierende gitaarsolo van Waddy Wachtel en Charles Hodges op hammond.

Een ander hoogtepunt van het album is Illiusion met lead vocals van Norah Jones en Pino Palladino op bas. Na de ballad Just a gift met Larry Campbell op fiddle is het de beurt aan Irene goodnight, de klassieker uit 1936  van Huddie Ledbetter en John Lomax. Ontroerend mooi, met back-vocals van Bernard Fowler en Blondie Chaplin. In Substantial dammage worden alle remmen weer losgegooid. Het album wordt besloten met de soulballad Lover’s plea, Prachtige blaasarrangementen van Lester Snell en Steve Jordan, Ivan Neville op wurlitzer, Charles Hodges en good old Spooner Oldham op hammond.

Conclusie: Het was het lange wachten waard. Crosseyed heart is een prima album in de bekende Keith Richards traditie. Ik kijk nu vol verwachting uit naar het nieuwe album van The Rolling Stones want dat wordt zo langzamerhand ook weer tijd.

Tracks:

  1. Crosseyed heart
  2. Heartstopper
  3. Amnesia
  4. Robbed blind
  5. Trouble
  6. Love overdue
  7. Nothing on me
  8. Suspicious
  9. Blues in the morning
  10. Something for nothing
  11. Illusion
  12. Just a gift
  13. Goodnight Irene
  14. Substantial damage
  15. Lover’s plea