Harry en Hella
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is was het dit weekend weer raak. Regenjassen hangen nog steeds werkeloos aan de kapstok en de parapluverkopers doen momenteel slechte zaken. Mensen die de flacons zonnebrandolie al gefrustreerd in de vuilnisbak hadden gegooid hebben deze er weer uitgevist. Weermannen en weervrouwen weten van gekkigheid niet meer wat ze moeten zeggen.
Hoe dan ook, het was goed toeven langs de sportvelden. Ondanks het feit dat dit weekend voor mij twee trieste momenten telde. Die eigenlijk niets met sport te maken hadden, maar ik moest er zaterdagmiddag in Zevenhoven toch aan denken. Op het moment dat SV Gouda binnen twee minuten in de fout ging werd in Rolde bluesicoon Harry Muskee ter aarde besteld. En op zo’n moment zijn mijn gedachten niet echt bij voetballen. Harry heeft gevoetbald bij Achilles 1894 in Assen. Toen ik onlangs het Cuby museum in Grolloo bezocht zag ik een brief dat hij zijn contributie nog moest betalen. Zijn voetbalcarrière is geen succes geweest. Ik heb hem nooit zien voetballen, maar ik denk dat hij een dromerige middenvelder was. Melancholiek strooiend met mooie passes die zijn medespelers niet begrepen. Teleurgesteld heeft hij zijn voetbalschoenen in de Drentse wilgen gehangen. “Ik kom terug” zal hij hebben gezegd in de kleedkamer. “Somebody will know someday”.
Zondagmorgen was ik vroeg uit de veren om de start van de wielercrosscompetitie van Excelsior mee te maken. Meerdere renners hielden het al na twee ronden voor gezien. Niet normaal die temperaturen. En zondagmiddag naar Gouderak. Aan de boorden van de IJssel was het heerlijk toeven. De zeilboten, de speedboten en de jetski’s streden om voorrang. Horden fietsers hadden de dijk in beslag genomen. Met een zeer licht briesje in de nek nestelde ik me langs de lijn om de zoveelste overwinning van het totaal vernieuwde SV Gouda tot me te nemen. Het roze tenue van Gouda deed zeer aan de ogen, maar de drie punten werden weer meegenomen. Na afloop kwam uitblinker doelman Jerry de Jager van Gouderak nog even naar me toe. “Ben je een beetje positief geweest over de boeren?’ sprak de bijna 40 jarige goalie. Hij glimlachte er tevreden bij.
Het sportweekend was weer achter de rug. De zondagavond heb ik doorgebracht met een boek van Hella Haasse, het dieptelood van de herinnering. Er is meer dan sport in het leven natuurlijk. Zeker weten.