Kendel Carson & Dustin Bentall
Toen in mei van dit jaar de nieuwe seizoengids van de Goudse Schouwburg bekeek kon ik een vreugdekreet niet onderdrukken. Het stond er echt, onder de noemer Americana Treasures komt Kendel Carson weer naar Gouda. Het was al weer ruim 3 jaar geleden dat deze Canadese mijn muzikale hart stal en ik zette meteen een kruis op het bestelformulier. “Wat er ook gebeurt, hier moet ik weer bij zijn” mompelde ik.
En vrijdag 21 oktober j.l. was het dus zover. Om even over half 9 klonk het applaus. “Hello, we’re from Canada” zei Kendel en zij en Dustin Bentall begonnen met twee Canadese liedjes, waaronder een van Kendel’s favoriete singer songwriter Fred Eaglesmith. Zo, de toon was gezet. Daarna voegden zich gitarist Koppe Koppeschaar en bassist Gerco Aerts zich bij het duo. Koppeschaar en Aerts waren die week “geronseld” en begeleidden de Canadezen alsof ze dat dagelijks doen. Daarna werden min of meer om en om nummers gespeeld van hun laatste albums Alright Dynamite en Six Shooter, het album waarop Bentall meer dan voortreffelijk wordt begeleid door The Outfit. Uiteraard stak Kendel meer dan eens de loftrompet over Chip Taylor, haar ontdekker en (mede) schrijver van veel van haar nummers en vervolgens werd “Oh Baby Lie Down” ingezet. “We’ve got another surprise for you” kondigde Kendel aan en “The blond block” kwam op. Jelka van Houten en Anna de Beus, een duo dat de Nederlandse snik in de americana wil brengen. Tijdens het door Jelka adembenemend gezongen A Song For You van Gram Parsons kon je een speld horen vallen. Een nieuw nummer werd gespeeld, Chicago Man, dat op de nieuwe cd van Kendel komt te staan. Uiteraard weer een compositie van Chip Taylor, met de mooie zin “ZZ Top, the sharp dressed man”. Voordat het publiek even stoom kon gaan afblazen om een kopje koffie of iets anders te drinken werden een aantal odes gebracht aan de groten in de countrymuziek. Het klassieke Sin City van Gram Parsons en Chris Hillman, My Bucket Has A Hole In It van Hank Williams en Angel From Montgomery van John Prine.
Na de pauze werden weer een aantal klassiekers ingezet. Anna van Arthur Alexander en Powderfinger van hun landgenoot Neil Young. De mondharmonica werd regelmatig door Bentall tevoorschijn gehaald. De dobro van Koppeschaar, de bas van Aerts, de min of meer meezinger “I Like Trucks” en het stomende Hunchback Lovers. Battles tussen gitaar en viool. En wat te denken van het adembenemende Willin’ van Little Feat, tergend mooi gezongen door Anna de Beus. Dit was geen snik, dit was een waterval!
Om kwart voor elf ging het doek dicht en kwam aan een schitterend concert een einde. In de muzikantenhemel zullen Lowell George, Hank Williams en Gram Parsons goedkeurend hebben geknikt. “They played our music and it was fantastic”.
Na afloop natuurlijk nog wat cd’s kopen en mijn avond en weekend konden niet meer stuk.