Gerritschinkel.nl Columns & meer

Een zekerheid

Ik heb zondagmiddag met plezier op de televisie gekeken naar het EK veldrijden in Pont-Château. Ik vind veldrijden sowieso een leuke sport om naar te kijken, vooral als het weer ‘meewerkt’, waardoor het parcours in een grote modderpoel wordt omgetoverd. Renners die na enkele minuten al door de bagger en de hoosbuien totaal onherkenbaar worden.

Fem van Empel werd zondag Europees kampioene veldrijden. Geen grote verrassing want als deze veelvraat aan de start verschijnt is de winnares vaak al bekend. Zondag was het na één ronde al duidelijk wie op de hoogste plaats van het schavot zou staan.   

Is het eigenlijk leuk dat van te voren vast staat wie de wedstrijd zal gaan winnen? Voor de fans wel, maar hoe kijkt de ‘neutrale’ toeschouwer daar tegenaan. Max Verstappen is elke keer een zekerheid en ik kan me voorstellen dat dit ook frustraties kan oproepen bij zijn tegenstanders, maar ook bij autosportfans die liever een spannende wedstrijd zien.

Zo zijn er nog meer sporters die regelmatig op voorhand al de spanning uit een wedstrijd halen. Als vroeger sprinter Usain Bolt aan de start verscheen dan wist je het wel. Tegenwoordig geldt dat ook voor de hordeloopster Femke Bol. Iets dichter bij huis is de Oudewaterse rolstoeltennisster Diede de Groot een sportster die haar tegenstanders bijna altijd verslaat. Schaatser Patrick Roest uit Lekkerkerk is ook vrijwel altijd een zekerheid.

Zonder iets af te doen aan de grote prestaties kun je twisten over het feit of het leuk is dat een sporter of sportster vaak een zekerheid is. Ik beken eerlijk dat ook ik mijn voorkeuren heb en het niet altijd erg vind als mijn favoriet de wedstrijd snel ‘dood’ maakt. Maar als verslaggever kan het niet spannend genoeg zijn. Wat is mooier om live, ver in de extra speeltijd, de winnende treffer de ether in te slingeren. Of melden dat een ploeg na een hopeloze achterstand het onwaarschijnlijke verricht en na 90 minuten toch juichend het veld verlaat. Wat zou het mooi zijn als hekkensluiters Olympia en Gouda a.s. zaterdag een keer winnen.   

foto ANP

Geschiedenis

Oktober wordt ook wel de wijnmaand genoemd. Maar sinds 2011 is oktober ook de maand van de geschiedenis. Zondag jl. won Martin Bossenbroek met Zanzibardriehoek, een geschiedenis over de slavenhandel op Zanzibar van 1860 – 1900, de geschiedenisprijs 2023.

Valt het woord geschiedenis dan denkt men over het algemeen aan gebeurtenissen die in het verleden hebben plaatsgevonden. Maar er wordt ook nog dagelijks op veel gebieden nieuwe geschiedenis geschreven. Ik beperk me hier tot de sport.

Zo boekte autocoureur Max Verstappen zondag tijdens de GP van Mexico zijn 16^e overwinning in één seizoen. Een record dat binnenkort ongetwijfeld weer wordt herschreven, net zoals het totaal aantal zeges dat ‘onze’ Max op zijn conto gaat schrijven. Zondagmiddag om 16.30 uur schreef Ajax ook geschiedenis. De club bereikte een historisch dieptepunt door af te zakken naar de laatste plaats in de Eredivisie. Sporthistorici rollen in de media over elkaar heen om deze unieke situatie toe te lichten. Sommigen beweren het degradatiespook in de Arena al te hebben gezien. Nu zijn er meer gerenommeerde voetbalclubs gedegradeerd, maar ik kan me absoluut niet voorstellen dat de recordkampioen van Nederland volgend seizoen in de 1^e divisie speelt.

Ik deed afgelopen zaterdag radioverslag van de wedstrijd ONA – Gouda. De stadsderby die voor het eerst in de geschiedenis van beide Goudse voetbalclubs in competitieverband op de zaterdagmiddag werd gespeeld. Door de overvloedig gevallen regen was het hoofdveld niet bespeelbaar en moest uitgeweken worden naar het 2^e veld. Een beetje troosteloze omgeving met niet overdreven veel toeschouwers. Ik hoorde van oudere voetbalfans mooie nostalgische verhalen uit het verleden toen de wedstrijden van ONA en Gouda door duizenden enthousiaste toeschouwers werden bijgewoond. Hoe anders was dat nu. Komen deze tijden ooit weer terug? Ik kan me nog tijden herinneren dat sporthal De Springers afgeladen was voor de topwedstrijden van Radius. Das war einmal. Allemaal geschiedenis.

 L’histoire se répète, de geschiedenis herhaalt zich wordt wel eens gezegd, maar ik ben wat dat betreft somber gestemd. Bij de derby Olympia – DONK waren vorige maand zo’n 1000 toeschouwers aanwezig. Hopelijk was dit geen uitzondering.    

De belangrijkste bijzaak

‘Voetbal is de belangrijkste bijzaak van het leven’. Deze uitspraak wordt toegeschreven aan  Kees Jansma, hoewel sommigen beweren dat sportcommentator Herman Kuiphof de geestelijk vader is van deze wijsheid. Hoe dan ook, deze uitspraak is eigenlijk een afgeleide van het 19^e eeuwse Duitse gezegde ‘Sport ist die wichtigste Nebensache der Welt’. Zelfs paus Johannes Paulus II schijnt dit ook eens te hebben gememoreerd.

Sinds dit weekend twijfel ik of voetbal de belangrijkste bijzaak is van het leven. De oorlog in Oekraïne en het drama in Israel en Gaza worden bijna verdreven van de voorpagina’s van de kranten en in de diverse radio- en televisieprogramma’s. Aanleiding zijn de ‘resultaten’ van Ajax. Iedereen heeft weer een mening en de, al dan niet gemeende adviezen, zijn niet van de lucht. Trainer Maurice Steijn heeft wel prettigere tijden beleefd. Op het moment dat ik dit schrijf (maandagmorgen) is hij nog trainer, maar de opportunistische voetbalwereld is nog veranderlijker dan het weer.

Voetbalwedstrijden die tijdelijk worden gestaakt omdat er blikjes bier op het veld worden gegooid zorgen bij veel sportliefhebbers voor onbegrip. De KNVB roept maatregelen in het leven die nauwelijks tot niet te handhaven zijn. Vorig jaar sloeg de bond stoere taal uit door clubs te verplichten een regenboogband te dragen, maar sinds vorige week laten ze dit vrijblijvend over aan de clubs. Hoezo verantwoordelijkheid nemen!

In Duitsland zijn (Nederlandse) voetballers die een ‘afwijkend’ standpunt innemen door de clubleiding ter verantwoording geroepen en zelfs op non-actief gesteld. Bang voor het oplopen van imagoschade lijkt hier de hoofdzaak.

Terug naar de blikjes en plastic glazen die op het veld worden geworpen. Jodan Boys speelde zaterdag een beroerde bekerwedstrijd. Een schrale troost was dat de strafschoppen net iets beter werden genomen, waardoor de volgende ronde werd bereikt. Ik heb supporters die teleurgesteld waren over het vertoonde spel van hun favorieten echter geen blikjes of plastic glazen zien werpen als protest. Had ik ook niet verwacht trouwens, maar je kunt het nooit weten. Overal heb je idioten, zeker ook in deze belangrijkste bijzaak van het leven.