The Ronnie Wood Band – Mr. Luck – A tribute to Jimmy Reed – Live at the Royal Albert Hall
De Engelse gitarist en beeldend kunstenaar Ronnie Wood (1 juni 1947, Londen) loopt al enige decennia rond in de muziekscene. Hij begint midden jaren ’60 in The Birds en na het uiteenvallen van deze band wordt hij bassist in The Jeff Beck Group. Na even lid te zijn geweest van The Creation wordt Wood in 1969 lid van The Faces. Hij maakt vervolgens een aantal soloalbums en na het vertrek van gitarist Mick Taylor wordt Wood in 1976 officieel de nieuwe gitarist van The Rolling Stones.
Naast zijn albums met The Rolling Stones blijft Ronnie Wood ook soloalbums uitbrengen. In 2019 komt zijn album Mad lad uit. Op dit album brengt hij een ode aan een van zijn muzikale helden Chuck Berry. Maar Chuck Berry is niet de enige muzikale held van de Stones gitarist. Vorige maand verscheen het album Mr. Luck – A tribute to Jimmy Reed, een ode aan deze Amerikaanse blueszanger en –gitarist (1925 – 1976). De opnamen van dit album dateren al weer van 1 november 2013, toen The Ronnie Wood Band optrad in The Royal Albert Hall in Londen. Speciale gasten waren ex- Stones gitarist Mick Taylor, Bobby Womack, Mick Hucknall en Paul Weller.
Na het kort intro gaat The Ronnie Wood Band van start met de vertrouwde Jimmy Reed sound met Good lover, Let’s get together en Ain’t that loving you baby. Fraai gitaarwerk van Wood en meestergitarist Mick Taylor en de gruizige stem van Wood die zijn mondharp bijkans aan flarden speelt. De geweldige gitaarsolo’s in de schitterende slowblues Mr. Luck worden door het publiek zeer gewaardeerd en met applaus beloond. Na het bekende Honest I do, met een strakke ritmesectie, viert de mondharp weer hoogtij in de shuffles High & lonesome en Baby what you want me to do. Roll and rhumba is een opwindende instrumental met naast de gitaren en de mondharp een imponerende drumsolo van Dexter Hercules. Na het sterke You don’t have to go is er een gastoptreden van zanger Paul Weller in het overbekende Shame, shame, shame. Vlammende mondharpsolo’s en lyrisch gitaarwerk achter de wederom strakke ritmesectie bepalen het tempo van I’m that man down there. Mick Hucknall neemt de vocalen voor zijn rekening in Got no where to go en in het bekende Big boss man is de legendarische Bobby Womack aanwezig met gitaar en zang. In het swingende I ain’t got you geeft Ben Waters zijn visitekaartje af met een geweldige pianosolo. De met vuig gitaarwerk opgetuigde uptempo bluesrocker I’m going upside your head wordt gedragen door het strakke drumwerk van Dexter Hercules. Bobby Womack is weer te horen in een stomende versie van Bright lights big city, met Mick Taylor in een absolute hoofdrol met zijn vlammende gitaarsolo’s. Het album wordt afgesloten met een studio-opname. In Ghost of a man brengt Wood een rauw eerbetoon aan Jimmy Reed, the big bos man, de bluespionier die zo’n grote invloed heeft gehad op de carrière van de Stones gitarist.
Conclusie: The Ronnie Wood Band brengt met Mr. Luck een eerlijk en groots eerbetoon aan Jimmy Reed. Ik ben benieuwd wie Ronnie Wood de volgende keer een saluut gaat brengen.
Tracks cd:
- Essence (intro)
- Good lover
- Mr. Luck
- Let’s get together
- Ain’t that loving you baby
- Honest I do
- High & lonesome
- Baby what you want me to do
- Roll and rhumba
- You don’t have to go
- Shame, shame, shame
- I’m that man down there
- Got no where to go
- Big boss man
- I ain’t go you
- I’m going upside your head
- Bright lights, big city
- Ghost of a man
Line up:
- Ronnie Wood – zang, gitaar, mondharmonica, drums (track 1)
- Mick Taylor – gitaar
- Ian Jennings – bas
- Dave Green – contra bas
- Dexter Hercules – drums
- Ben Waters – keyboards
- Bobby Womack – zang (track 14,17), gitaar (track 14)
- Mick Hucknall – zang (track 13)
- Paul Weller – zang (track 11)
- Tommy Hare – backing vocals