Winterpret
Het is winter en dat zullen we weten ook. Van alle kanten werd al dagen gewaarschuwd dat Nederland een ongekende winterse periode te wachten staat. Vooral veel sneeuw. Met code rood in het vooruitzicht werden de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen. ‘Ik moet het eerst allemaal nog maar zien’, mompelde ik. Maar toen ik zondagmorgen naar buiten keek zag ik dat sneeuwstorm Darcey inderdaad een witte wereld had geschapen. Wintertaferelen van de beroemde kunstschilders Hendrick Avercamp, Barend Cornelis Koekoek en Pieter Bruegel spookten door mijn hoofd. Kinderen hielden sneeuwbalgevechten en gleden lachend met hun sleeën van de besneeuwde hellingen af. COVID-19 leek naar de achtergrond verdrongen.
En als er sprake is van een paar graden vorst duikt het woord ‘Elfstedentocht’ uiteraard ook weer op. De altijd en overal aanwezige Peter R. de Vries zal de komende dagen als talkshowverschijning worden afgelost door Erben Wennemars. Ik zie hem nog bij DWWD een aantal jaren geleden bijna in tranen uitbarsten toen bekend gemaakt werd dat de Tocht der tochten toch niet doorging. Erben’s wereld leek in te storten en ik vrees dat hij ook nu niet al te veel verwachtingen moet hebben. Maar je weet nooit.
Zaterdag kon ik eindelijk weer eens mijn microfoon uit het stof halen. Net op tijd eigenlijk, want als Darcey een dag eerder was gekomen, had ik geen radioverslag kunnen doen van de waterpolowedstrijd van de vrouwen van GZCDONK. Mijn apparatuur werkte nog, maar verder was het een enigszins bizarre toestand. Mondkapjes. Geen juichende supporters. Daar waar je je normaal nauwelijks verstaanbaar kan maken, heerste er nu een beklemmende stilte. Je kon zelfs de aanwijzingen van de speelsters in het Groenhovenbad horen. Desondanks was ik blij om na lange tijd weer ‘langs de lijn’ te zitten.