Kat Danser – One eye open
De uit Edmonton afkomstige Canadese singer-songwriter-gitariste Kat Danser (Poolse en zigeuner- roots) heeft in haar geboorteland de bijnaam ‘Canada’s swamp blues queen’. Zij heeft talrijke onderscheidingen gekregen, zoals drie nominaties voor een Western Canadian Music Award, een nationale Maple Blues Award voor Best New Artist of the Year, winner van de Ambassador of The Blues Award. In 2002 verschijnt haar debuutalbum Ascension.
Op 19 februari komt Kat Danser met haar gloednieuwe album One eye open. Op dit album, haar 6e, werkt zij weer samen met de ervaren producer en gitarist Steve Dawson en wordt ze begeleid door een ensemble van gerenommeerde rootsmuzikanten. I.v.m. COVID-19 moest het album ‘op afstand’, verspreid op plaats en in tijd, worden opgenomen.
Met de opener Way I like it done is het meteen feest. De blazerssectie, de flonkerende piano, gitaar en de swingende ritmesectie brengen de luisteraar in de vrolijke sferen van New Orleans. In de langzame shuffle Lonely & the dragon, met een wervelende orgelsolo van Kevin McKendree, horen we de grote vocale kwaliteiten van Kat Danser, soms ingetogen, dan weer intens. Bring it with you when you come is een zeer fraaie cover uit de jaren ’20 van Gus Cannon. Swingend, ragtime achtig, trompet en een heerlijke pianosolo. Met de voortreffelijke blazerssectie en de gitaarlicks belanden we daarna met Frechman street shake weer in de sferen van New Orleans. Met Jesse Mae Hemphill’s soulvolle countryblues Get right, church, met een mooie baritonsaxsolo, duikt de band, met Lawson op gitaar voorop, de Mississippi Delta in. One eye closed is een spetterende punkachtige rocker opgesierd met een verschroeiende gitaarsolo. In het uptempo Trainwreck heeft Danser duidelijk leentjebuur gespeeld bij Junior Parker (Mistery train). Please, don’t cry en End of the days zijn soulvolle ballads met de uitstekende band achter de prachtige stem van Kat Danser. Het slotnummer, het Spaanstalige en temperamentvol gezongen Mi corazon (‘Oh la Habana, me has robado el corazón’), is een indrukwekkend mooie afsluiter met naast de zang een hoofdrol voor de fabuleuze blazerssectie.
Conclusie: One eye open is ronduit een geweldig album.
Tracks:
- Way I like it done
- Lonely & the dragon
- Bring it with you when you come
- Frenchman street shake
- Get right, church
- One eye closed
- Trainwreck
- Please, don’t cry
- End of days
- Mi corazón
Line up:
- Kat Danser – zang, gitaar
- Steve Dawson – gitaar
- Gary Craig – drums
- Jeremy Holmes – bas
- Kevin McKendree – keyboards
- Jeremy Cook – bariton sax
- Dominic Conway – tenor sax
- Malcom Aiken - trompet
Spektakel
Maandagmorgen 1 februari 2021. Het is nog pikkedonker, de temperatuur is rond het vriespunt en de klok geeft 07.00 uur aan. Gekleed in dikke winterjassen met bontmutsen op het hoofd melden zich de eerste zwemmers bij het Groenhovenbad. Onder de winterkleding de badkleding. Lekker drie kwartier baantjes trekken in het buitenbad. Na het zwemmen snel afdrogen, de winterjas weer aan en zonder te douchen linea recta weer naar huis. Mooi initiatief van Sport.Gouda. De echte diehards kunnen zich uitleven.
Koud was het ook in Oostende bij het WK veldrijden. En zaterdag was het bovendien nog nat ook. Vlagerige wind, regen, bagger en rul zand. Renners die krakend in hun wielervoegen obstakels te lijf gingen en zwaar ploegend de branding trotseerden. Zeemeeuwen cirkelend boven de kolkende golven die richting strand bulderden. Met het in witte portlandsteen opgetrokken Casino Kursaal, de beroemde Koninklijke Gaanderijen, het luxueuze Thermae Palace Hotel en de Wellingtonrenbaan, het hippodroom uit het Belle époque, als decor van dit ware spektakel. Dierbare vakantieherinneringen aan deze prachtige kuststad, waar ook de geest van de Oostendse excentrieke schilder schrijver en componist James Ensor alom aanwezig is, kwamen het afgelopen weekend bij mij boven.
Spektakel was het de afgelopen weken ook bij Marble Mania. Althans volgens de ruim 1 miljoen toeschouwers die naar dit programma keken. Zappend viel ik in een knikkerwedstrijd op televisie. Uiteraard met de bekende BN’ers waar je dagelijks mee wordt doodgegooid. Voetbalcommentator Jack van Gelder, die deed voorkomen alsof we naar een spannende en tactische wedstrijd zaten te kijken. Het woord wedstrijd is hier natuurlijk niet op zijn plaats. Het is gewoon een kwestie van dom geluk wanneer jouw knikker als eerste de finish passeert. Maar ieder zijn meug. Ach wat verlang ik naar de zomervakantie!
