Peter Karp – Magnificent heart
De Amerikaanse singer-songwriter, gitarist en pianist Peter Karp wordt geboren in Leona, New Jersey. Hij groeit op in zowel New Jersey als Alabama. Hij begint als tiener in clubs in New York City te spelen in de art-blues-punkband They Came From Houses. Karp gaat vervolgens in de filmindustrie werken terwijl hij een gezin sticht. Hij keert in de jaren negentig terug in de muziekscene met de band Peter Karp en The Roadshow Band. in 2000 verschijnt hun live-album Live at the American Roadhouse.
Critici vergelijken Karp’s manier van songs schrijven met die van John Hiatt en John Prine. Hij heeft een voorliefde voor de muziek van Freddie King en Elmore James. Met de Canadese zangeres-gitariste Sue Foley neemt hij twee albums op, He said she said (2010) en Beyond the crossroads (2012). Peter Karp wordt bij het grote publiek bekend als hij op tournee gaat en platen opneemt met gitarist Mick Taylor (John Mayall’s Bluesbreakers, The Rolling Stones).
Volgende maand komt het nieuwe album Magnificent heart uit, de opvolger van het in 2018 verschenen en goed ontvangen album Blue flame. Magnificent heart opent met de bluesstomper Sitting on the edge of the world. Lekkere gitaarlicks, gruizige zang en een huilende mondharp. In het stevige The letter is een mooie gastrol weggelegd voor gitarist Paul Carbonara. De blazers van The Cold City Horns schitteren daarna in de soulblues She breaks her own heart. This world verrast met een zeer fraaie orgelsolo en backing vocals. Na de gruizige blues The grave, met mondharpsolo, slide en orgel, trakteert zoon James Otto Karp in de prachtige bluesballad Scared op lyrische gitaarsolo’s. Chainsaw is een rudimentaire gospelachtige countryblues en de blazerssectie is weer volop aanwezig in de funky soulblues Let it on out. Cool cool thing is een Tony Joe White achtige swampblues met een daverende orgelsolo. Soulvol is Karp’s zang in de schitterende bluesballad The last heartbeat. De huilende mondharp scheurt weer in de indringende countryblues Going home en de soulblues Compassion is ‘vergeven’ van piano, gitaren en een spetterende orgelsolo. Het album wordt in stijl afgesloten met de zeer fraai georkestreerde ballad Face the wind.
Conclusie: Peter Karp blijft de laatste jaren een serie voortreffelijke albums afleveren en Magnificent heart mag zonder dralen aan dat mooie rijtje worden toegevoegd.
Tracks:
- Sitting on the edge of the world
- The letter
- She breaks her own heart
- This world
- The grave
- Scared
- Chainsaw
- Let it on out
- Cool cool thing
- The last heartbeat
- Going home
- Compassion
- Face the wind
Line-up
- Peter Karp – gitaren, piano, zang
- Kim Wilson – mondharmonica
- Jason Ricci – mondharmonica
- John Ginty – orgel
- Jim Eingher – keyboards
- Paul Carbonara – (solo)gitaar (track 2 en 4)
- James Otis Karp – sologitaar (track 6)
- Niles Terrat – bas
- Edward Williams – bas
- Michael Catapano – drums, percussie
- Jacob Wynne – trompet
- David Kasper – tenor sax
- Eym O’ree – backing vocals