Gerritschinkel.nl Columns & meer

23mrt/200

RETRO

‘Gerrit mis jij het voetbal al? Jij hebt zeker nu ook niets te doen’. Zo maar een terloopse opmerking van een voetballer die ik op een afstand van ruim 1 ½ meter sprak toen ik voor een winkel stond te wachten op mijn vrouw die boodschappen deed. Ik zei dat ik het voetbal nog niet miste maar dat deze ellende toch niet te lang moest duren. Anders komt er schimmel op mijn microfoon. Maar wat is sport in deze moeilijke tijden. En ik verzekerde hem dat ik me in ieder geval niet verveelde.

Het coronavirus slaat hard toe in de sportwereld. Alle competities liggen stil. Een aantal sportbonden heeft al besloten de competitie per direct te beëindigen. Kampioenen zullen er in jaargang 2019-2020 niet zijn bij het volleybal en het basketbal. Andere sportbonden breken zich het hoofd over hoe het verder moet. En of het verder moet. Grote sportevenementen zijn gecanceld of zijn verschoven naar het najaar. Ik hou mijn hart vast voor de Tour de France. Alleen de Japanners en het IOC denken in hun onschuld nog dat de Olympische Spelen gewoon door moeten gaan, onder het motto ‘The show must go on’. De commercie gaat hier duidelijk voor de gezondheid van de atleten en het publiek. ‘Het afgelasten van de Olympische Spelen is oneerlijk’, aldus Thomas Bach, de voorzitter van het IOC. Zou deze met ruime oogkleppen voorziene sportbobo dat zelf geloven? Kappen met die Spelen Thomas Ba!

Radio en vooral tv stellen in dit sportloze tijdperk alles in het werk om toch sport uit te zenden. Noodgedwongen wordt teruggegrepen op het verleden. Op de Vlaamse sportzender Sporza werd de wielerklassieker Milaan – San Remo van 19 maart 2011 uitgezonden. Tot groot enthousiasme van de commentatoren Michel Wuyts en Jose de Cauwer lag Greg van Avermaet met nog 6 ½ kilometer te gaan op kop. Nog even afdalen (‘met de duikbril op en naar beneden’). Helaas voor de chauvinistische Vlamingen werd Greg ingelopen en ging Matthew Harley Goss als eerste over de streep.

Op NPO 1 zond Studio Sport een terugblik op het EK voetbal 1988 uit. Mooi natuurlijk, maar daar waar ik niet meer wist dat Matthew Goss Milaan – San Remo in 2011 won, was hier de winnaar wel bekend. Maar toch aardig om weer eens terug te zien hoe die verschrikkelijk irritante Rudi Völler zich aanstelde in de halve finale. Interessant om te zien dat er toen nog veel op doelman van Breukelen werd teruggespeeld en hij doodleuk de bal mocht oprapen. Goed dat die regel veranderd is trouwens. Ook hier chauvinistisch commentaar van de niet geheel objectieve Evert ten Napel. Je rook de revanchegevoelens want het ‘onrecht’ van 1974 werd nu met die 2-1 overwinning op West Duitsland uitgewist. ‘Zij die vielen rezen juichend uit hun graf’’, dichtte Jules Deelder. En bij de finale tegen de Sovjet Unie op 25 juni 1988 vierde het chauvinisme ook hoogtij. Kees Jansma had nog een klein beetje haar. Mart Smeets was zelfs ‘zingend’ te horen naast Freek de Jonge. Op de tribune zag ik mooie spandoeken met teksten als ‘het laatste karwei, een Russisch ei’ en ‘STADSKANAAL’. Ik genoot van het gedegen commentaar van Theo ‘dit is een goed stel hoor’ Reitsma. En Andre Hazes leefde nog. Retro in optima forma.

De komende tijd zal het nog heel rustig blijven op de sportvelden en zullen we de nodige al dan niet historische sportevenementen als een soort troost tv krijgen voorgeschoteld. Op zich leuk natuurlijk, maar ik zie toch liever evenementen waarvan de winnaars niet bekend zijn.

Reacties (0) Trackbacks (0)
  1. Mooi, Gerrit!


Leave a comment

Nog geen trackbacks.