Gerritschinkel.nl Columns & meer

Richie Arndt & Band – Back to bad

Richie Arndt is geboren op 23 februari 1958 in Bielefeld. In Duitsland is deze blues- en rockmuzikant al jaren een bekende verschijning. Arndt leert al jong elektrische gitaar spelen en studeert muziekonderwijs. Zijn muzikale helden zijn Rory Gallagher, Johnny Winter en Jimi Hendrix. Na tien jaar in de top-40 band Skydogs te hebben gespeeld voltooit hij zijn opleiding als muziekleraar. Naast zijn baan als leraar krijgt hij vanaf 1995 bekendheid in de Duitse bluesscene met zijn groep The Bluenatics. In 2014 wint Arndt de BIG Bluesaward als Best Contemporary Blues Artist in Duitsland. In 2016 wordt zijn soloalbum Mississippi – songs along the road in Duitsland onderscheiden met de ‘German Blues Award’ als beste bluesalbum. Na 20 jaar Bluenatics is Arndt toe aan iets nieuws en formeert hij zijn nieuwe band, een trio dat naast Arndt (zang en gitaar) bestaat uit drummer Peter Weissbarth en bassist Sascha Oeing, en waarmee hij dit jaar ook de Duitse Blues Challenge wint.

Van Richie Arndt & Band verscheen vorige maand het album Back to bad. Een album met acht songs, waarvan een aantal opnieuw zijn opgenomen, en twee covers. Het album opent met een cover van Gregory Porter, Musical genocide, dat ontspannen begint, maar van lieverlee overgaat in stevige bluesrock met felle gitaarrifs en een strakke ritmesectie. In de uptempo bluesrocker No hat, no cap, no sunglasses is het soepele funky gitaarspel van Arndt een lust voor het oor. Love shack stond al op het eerste album van The Bluenatics uit 2005 en is hier opnieuw opgenomen. Het is een melodieuze uptemporocker met vette gitaarsolo’s, een ‘lopende’ bas en backing vocals van Tine Vonhoeven, die op meer songs meezingt. Twangende gitaren, handclapping, een onverstoorbare drummer en een mooie pedalsteel solo van Bjorn Diewald maken van Lonely midnight train een heerlijke treinreis. Dat Arndt ook met een dobro uit de voeten kan bewijst hij in de melodieuze blues Bad habits. Het titelnummer Back to bad is een slowblues van 6 ½ minuut met een krachtig zingende en lyrische gitaar spelende Arndt. One a night like this met snijdende gitaarsolo’s en een steelstring gitaar doet me een beetje denken aan The Allman Brothers Band. De tweede cover op het album is Walking in Memphis, de bekende hit van singer-songwriter Marc Cohn uit 1991. Arndt heeft dit nummer zelf eerder ook al opgenomen op zijn soloalbum Mississippi – songs along the road  We horen hier een gedreven versie met een mooie akoestische gitaar en backing vocals. De band gaat vervolgens helemaal los in de midtempo bluesstomper Pillow blues. Het laatste nummer, de ballad At the end of the day, wijkt af van de vorige songs. Het begint fraai met marimbatonen, dan een steviger intermezzo, een prachtige akoestische gitaarsolo om te eindigen met bas en marimba. Een fraai eindschot.

Conclusie: Met Back to bad heeft Richie Arndt met zijn band weer raak geschoten. Lekker album.

Tracks:

1. Musical genocide
2. No hat, no cap, no sunglasses
3. Love shack
4. Lonely midnight train
5. Bad habits
6. Back to bad
7. On a night like this
8. Walking in Memphis
9. Pillow blues
10. At the end of the day

Line up

• Richie Arndt – zang, gitaren, dobro
• Sascha Oeing – bas
• Peter Weissbarth – drums

Gast musici:

• Pitti Hecht – percussie (track 1,2,3,4,5,6,8,9,10)
• Henner Malecha – bas (track 1,3,10)
• Bjorn Diewald – pedal steel (track 4)
• Gregor Hilden – akoestische steelstring gitaar (track 7)
• Joachem Doelker – percussie (track 7)
• Achim Meier – marimba (track 10)
• Tine Vonhoeven – backing vocals (track 2,3,4,5,6,8,9,10)
• Christiane Eiben – backing vocals (track 7)
• Annette Steinkamp – backing vocals (track 7)
• Otto Eikenbusch – backing vocals (track 9)