Het afscheid van een voetbaldier
Een voetbaldier heeft zaterdagmiddag afscheid genomen. Hij stond als trainer van SV GOUDA voor het laatst als een generaal voor zijn troepen. In een zonovergoten Groenhovenpark moest alleen de kers nog even op de taart worden gezet. Afscheid nemen met promotie, mooier zou niet kunnen. Op de overvolle cv van de trainer was nog net een plekje vrij voor zo’n prestatie.
Helaas was dit Willem Dekker niet gegund. Deemoedig boog hij na het laatste fluitsignaal het hoofd, bedankte zijn staf en feliciteerde uitermate sportief zijn Rotterdamse collega. Het zat er op.
Maar Dekker werd na afloop van de wedstrijd in de watten gelegd. Na mooie woorden en een aandenken van “waterval” Hans van Sprang werd hij verrast door zijn spelers met een heus reclamebord. Het bord met de tekst “Willem Dekker, bedankt voor alle kampioenschappen, promoties en voor alle mooie jaren beleefd bij SV GOUDA” siert vanaf heden het hoofdveld.
Een emotionele Dekker, de man met het fotografisch voetbalgeheugen, blijft het jammer vinden dat hij zijn taak niet af mag maken. De man die van jongs af aan langs een voetbalveld is te vinden, ziet wel wat er op hem af komt. “Dekker zonder voetbal is onmogelijk” riep hij in mijn microfoon. Een waarheid als een koe. Nee van dit voetbaldier zijn we nog niet verlost.
Leave a comment