Onder de rook van de Mevlana moskee
Ik was zondag in Rotterdam. Dat is op zich niet zo vreemd want ik kom bijna dagelijks in Rotterdam. Er moet tenslotte brood op de plank komen. Ik was met mijn microfoon naar JHR - Gouda getogen.
JHR, ofwel Jai Hind Rotterdam, een prachtige multiculturele club, met Surinaams-Hindoestaanse roots. Met de twee minaretten van 42 meter hoog van de grote Mevlana moskee als achtergrond mocht het eveneens multiculturele team van SV Gouda proberen ook de vierde competitiewedstrijd in winst om te zetten. En met een flinke dosis mazzel lukte dat ook. De thuisploeg toonde veel strijd, maar de slogan Jai Hind was als Indiase strijdkreet die middag ondergeschikt aan de fanatieke aanmoedigingen van de Goudse supporters. En de broodjes kip smaakten er ook niet minder om. Wilfred Genee heeft daar met zijn gezondheidscircus nog geen poot aan de grond gekregen. Hoewel, is kip eigenlijk ongezond?
En huilde Rotterdam? Nee hoor, maar dat had ongetwijfeld te maken met het feit dat Feyenoord die dag daarvoor eindelijk zijn vele fans liet juichen. Naast me op de tribune zat een ouwe trouwe Gouda supporter die dolblij was dat Feyenoord eindelijk weer eens drie punten haalde. En dat zijn cluppie Gouda ook won zal zijn middag helemaal goed hebben gemaakt denk ik. Wat zal die man die nacht lekker hebben geslapen.
Wat is er aan de hand met het zaterdagvoetbal
Het was gisteren weer droevig gesteld met het Goudse voetbal. Jodan Boys speelde een bloedeloze 0-0 in Bennekom en haalde met dit gelijkspel pas het 2e punt binnen. En met een gemiddelde van 1 doelpunt per wedstrijd is het ook geen halleluja.
Gouda bakt er tot nu toe helemaal niets van. Trainer Willem Dekker moest gisteren ook weer met de handen in het haar constateren dat zijn team helemaal geen deuk in een pakje boter trapt. In 4 wedstrijden slechts 1 keer gescoord. Zelfs strafschoppen zijn niet besteed aan de Goudse 3e klasser.
Nee, het voetbal op zaterdag zit in Gouda in een behoorlijke dip. Waar is de tijd dat het complex aan de Sportlaan volstroomde met supporters uit de hele regio om Jodan Boys te zien strijden tegen IJsselmeervogels, Spakenburg, Scheveningen, Kozakken Boys en Katwijk? Het lijkt al weer jaren geleden.
Ik denk nog met weemoed terug aan die warme zaterdagmiddag in Nieuwerkerk aan den IJssel toen Gouda na een bloedstollende finale naar de 1e klasse promoveerde. Dat waren de hoogtijdagen van Pietje van Offeren.
Jodan Boys degradeerde na 2 jaar uit het Walhalla van het amateurvoetbal en handhaafde zich vorig seizoen met pijn en moeite. Dit jaar lijkt het weer een moeizaam seizoen te worden. Waar ligt dat aan? Oké, er zijn wat spelers vertrokken, maar er zijn er toch ook nieuwe bijgekomen. En het ene jaar is het andere niet. Spakenburg degradeerde 2 jaar geleden bijna en werd afgelopen seizoen kampioen. Katwijk werd kampioen en degradeerde het seizoen daarop. Het kan verkeren.
Gouda speelde jaren een anonieme rol in de onderste regionen van het zaterdag-voetbal, maar schoot ineens als een komeet omhoog, met als voorlopig hoogtepunt die gedenkwaardige zaterdag in Nieuwerkerk aan den IJssel. Maar de duikvlucht naar beneden is ingezet. Handhaving in de 3e klasse lijkt me ook dit jaar weer a hell of a job.
Laten we ons maar vasthouden aan het liedje van De Kast: “Morgen wordt het beter”. Of aan dat van Boudewijn de Groot: “Want je weet er komen andere tijden”.
Voetbal is net economie. Op en neer. Dat zien we in dit vroege seizoen aan het zondagvoetbal in Gouda. Daar waar de zaterdagtak even de 2e viool zingt, ontluikt het zondagteam en verbaast vriend en vijand. Dat geldt ook voor Olympia. En dat DONK drie wedstrijden achter elkaar wint is ook lang niet meer voorgekomen. Maar voor hetzelfde geld moeten we dit vanmiddag om half 5 ook weer allemaal relativeren. Dat doen we dan, want amateurvoetbal blijft tenslotte maar gewoon een spelletje. Of niet soms?