Luik Bastenaken Luik
“Ieder nadeel heb z’n voordeel”, aldus een legendarische nummer 14. En dat werd afgelopen weekend weer bevestigd. Door de Koningsdag kon ik mijn microfoon in de tas laten omdat spijkerpoepen en koekhappen blijkbaar even belangrijker waren.
Ik kon nu zondag in ieder geval lekker voor de TV kijken naar de 100e editie van de wielerklassieker Luik Bastenaken Luik. Schitterend, zo’n peloton wielrenners door het Waalse landschap. Mijn gedachten gingen ongemerkt terug naar begin jaren ‘80 toen ik met een aantal wielerfanaten ook deze ruim 260 kilometer heb gefietst. Twee keer heb ik zelfs deze klassieker gereden. Niet in wedstrijdverband, maar ik kan u, zonder arrogant te doen, wel verzekeren dat ik toen geen gek figuur sloeg. Ik had een conditie als een paard, kon goed klimmen en zelfs de scherprechter La Redoute was geen onoverkomelijke hindernis.
Verder kan ik me niet zo veel meer herinneren. We reden zonder helm, afdalen met 65 km per uur, idioot achteraf. Het regende pijpenstelen en het werd pas droog toen we de finish in zicht kregen. En er stond geen klappend publiek langs het parcours.
Met weemoed dacht ik terug aan die mooie tijd. Ik heb besloten op mijn ouwe dag weer in training te gaan. Een fiets heb ik al gekocht. Nu de conditie nog.
Passion, paasvuren en PEC
Ik was het afgelopen weekend in Groningen, waar de restanten van De Passion nog duidelijk zichtbaar waren. Onze Lieve Heer bleek opeens in Volendam te wonen en werd door een sportverslaggever ter dood veroordeeld. Jack van Gelder sprak van topsport was en waste daarna zijn handen in onschuld.
Op 1e Paasdag reed ik nietsvermoedend terug naar Gouda. Ter hoogte van Zwolle werd het ineens wel erg druk op de snelweg. Dom van mij natuurlijk, want ik was vergeten dat PEC Zwolle die dag de bekerfinale speelde tegen Ajax. Ik verzeilde op de A 28 in een file van tientallen autobussen met voetbalsupporters die welgemutst op weg waren naar Rotterdam. Op de viaducten en op de parkeerterreinen stonden honderden supporters hen met vlaggen en clubsjaals uit te wuiven.
Prachtig al die bussen met die enthousiaste supporters. Ik weet uit eigen ervaring dat het heel gezellig kan zijn in zo’n bus. En bij winst natuurlijk helemaal. Uitbundig alle rotondes meerdere keren nemen. Wanneer kunnen we dit in Gouda weer eens meemaken?
Zwolle was 1e paasdag uitgestorven. Inbrekers hadden vrij spel. De voetballers van PEC speelden vooral na het door idioten gegooide vuurwerk vol passie en overklasten favoriet Ajax. De echte paasvuren zullen op 2e paasdag in de eigen vertrouwde omgeving hoog opgestookt zijn.
Scheidsrechters zijn gewoon aardige kerels
Als de scheidsrechter wordt uitgeroepen tot de man van de wedstrijd dan kan dat twee dingen betekenen. Of we hebben naar een waardeloze wedstrijd gekeken of de wedstrijd werd geleid door een uitstekende scheidsrechter.
Scheidsrechters zijn vaak de kop van Jut. Hij ziet strafschoppen over het hoofd, bestraft overtredingen die geen overtredingen zijn en laat dingen onbestraft die in de ogen van spelers en publiek een gele of een rode kaart waard zijn. Ze zijn autoritair of passen de regels soepel toe. Zij wapperen met kaarten als vallende herfstbladeren of vergeten hun kaarten mee te nemen.
Vorige week was in het Groenhovenpark bij een trainingsavond van de Scheidsrechtersvereniging Gouda. Na eerst stil te hebben gestaan bij het overlijden van een collega, trokken ruim 20 scheidsrechters hun rondjes. Oud en jong door elkaar. Er liepen zelfs mannen mee die niet meer fluiten, maar die de dinsdagavond met hun maten niet willen missen. Na afloop gezellig napraten met een biertje en darten.
Scheidsrechter, ik wil het voor geen goud zijn. Ik heb ook wel eens commentaar op een beslissing, maar desondanks ben ik blij dat ze er zijn. We kunnen niet zonder. De mannen die ik zag in het Groenhovenpark waren mannen met passie voor hun hobby. Bovendien zijn het gewoon aardige kerels.
De Koning is dood, leve de Koning
Zaterdag was ik na jaren weer bij VV Schoonhoven. De laatste keer was ergens in de vorige eeuw bij een wedstrijd van DONK, met René van Beek en Renke Prevo in de spits. In Schoonhoven voetbalt men op zondag nu alleen recreatief. Wat ook verdwenen is bij Schoonhoven zijn die oude opstallen. In relatief korte tijd is een prachtige kleedaccommodatie uit de grond gestampt. Maar de gezelligheid is gebleven.
Ook in Gouda gaan oude sportaccommodaties tegen de grond om plaats te maken voor nieuwbouw.
De contouren van de nieuwbouw van Olympia worden steeds duidelijker. Sommigen zullen misschien nog met weemoed terugdenken aan “de oude dame” zoals de houten tribune in de volksmond liefkozend werd genoemd. Maar wat er voor terugkomt is iets waar de Olympianen trots op mogen zijn. Nu nog even 1e klasser worden.
Vorig jaar werd het prachtige nieuwe zwembad Groenhoven geopend. De Tobbe werd bedankt voor haar diensten en staat nu te verpieteren. Maar ook hier geldt het gezegde “De Koning is dood, leve de Koning”. Op de plaats waar tientallen jaren vele duizenden baantjes zijn getrokken kunnen we binnenkort genieten van de schijnbewegingen van de zaalvoetballers van Watergras. Ook al is het waarschijnlijk maar tijdelijk. Maar dat is het leven helaas ook.