Luik Bastenaken Luik
“Ieder nadeel heb z’n voordeel”, aldus een legendarische nummer 14. En dat werd afgelopen weekend weer bevestigd. Door de Koningsdag kon ik mijn microfoon in de tas laten omdat spijkerpoepen en koekhappen blijkbaar even belangrijker waren.
Ik kon nu zondag in ieder geval lekker voor de TV kijken naar de 100e editie van de wielerklassieker Luik Bastenaken Luik. Schitterend, zo’n peloton wielrenners door het Waalse landschap. Mijn gedachten gingen ongemerkt terug naar begin jaren ‘80 toen ik met een aantal wielerfanaten ook deze ruim 260 kilometer heb gefietst. Twee keer heb ik zelfs deze klassieker gereden. Niet in wedstrijdverband, maar ik kan u, zonder arrogant te doen, wel verzekeren dat ik toen geen gek figuur sloeg. Ik had een conditie als een paard, kon goed klimmen en zelfs de scherprechter La Redoute was geen onoverkomelijke hindernis.
Verder kan ik me niet zo veel meer herinneren. We reden zonder helm, afdalen met 65 km per uur, idioot achteraf. Het regende pijpenstelen en het werd pas droog toen we de finish in zicht kregen. En er stond geen klappend publiek langs het parcours.
Met weemoed dacht ik terug aan die mooie tijd. Ik heb besloten op mijn ouwe dag weer in training te gaan. Een fiets heb ik al gekocht. Nu de conditie nog.
Leave a comment