Carnaval in Reedurp
De winter is officieel voorbij. Volgens de kalender klopt dat, maar kan iets wat nooit is begonnen eigenlijk wel eindigen? Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een jaar heb meegemaakt waarin ik geen stap op natuurijs heb gezet. De laatste weken schieten de krokussen als paddenstoelen uit de grond. Langs de lijn heb je nog net geen zonnebrandolie nodig. In het Olympisch stadion in Amsterdam werd onder lenteachtige omstandigheden het NK schaatsen verreden.
Langs de lijn was het trouwens genieten. Hoogstaand voetbal heb ik niet gezien, maar mag je dat verwachten in de 3e klasse. Zaterdag zag ik Rohda ’76 en Gouda worstelen. De spanning vergoedde veel, zoniet alles. En dat de scheidsrechter, net als bij het NK schaatsen een meer dan dominante rol speelde, neem ik op de koop toe.
Zondag was ik in Reedurp. En dat carnaval daar belangrijk is heb ik gemerkt. Om 13.00 uur begon de carnavalsmis en toen de wedstrijd van RVC ’33 al een tijdje bezig was kwamen de kerkgangers in carnavalskleding naar het veld om hun favorieten aan te moedigen. Net als zaterdag in Bodegraven was het een wedstrijd van de gemiste kansen. De wedstrijd eindigde zoals hij begon. Maar na afloop was het aflaaf, alaaf, alaaf. Ik had daar als carnavalshater vrede mee.
Regels zijn regels
Hij was er zelf nogal laconiek onder. “Regels zijn regels” was het commentaar van Sven Kramer. Hij had volgens hem net een lekkere 5000 meter gereden en was een beetje te enthousiast over de finish gereden. Zijn ene schaats was bij het passeren van de eindstreep niet helemaal op het ijs gebleven. Een kick-finish oordeelde de arbiter streng. En de Olympische kampioen op de 5 kilometer werd gediskwalificeerd en kon vertrekken. Het schaatspubliek dat massaal naar het Olympisch Stadion was gekomen lichtelijk in verwarring achterlatend. En dat Ireen Wust gisteravond ook een zeldzame val maakte was ook niet bevorderlijk voor de sfeer, die vandaag minder uitbundig zal zijn.
Volgens velen heeft de scheidsrechter het schaatsfeest op de Coolste baan van Nederland bedorven. En het beloofde vandaag juist zo lekker spannend te worden. Puristen zullen de scheidsrechter ongetwijfeld gelijk geven. Maar als we ten koste van alles tot 3 cijfers achter de komma altijd precies volgens de regels moet leven, dan ziet het leven er wel erg rigide uit. Ik geef toe, er bestaat dan het gevaar van sjoemelen en willekeur.
Maar tussen rigide en soepel ligt een hele wereld. Gistermiddag deed ik in Bodegraven verslag van de voetbalwedstrijd Rohda ’76 – Gouda. Zeer matig voetbal, maar de spanning vergoedde veel, zo niet alles. Een degradatiestrijd met grote belangen. Voor zover je in alle redelijkheid natuurlijk van grote belangen kunt spreken in de 3e klasse. Op een gegeven moment blijft een speler van Gouda geblesseerd op de grond liggen. De scheidsrechter laat het spel gewoon door gaan.Op een gegeven moment loopt de verzorger van Gouda het veld in om hulp te bieden. Als door een wesp gestoken reageert de scheidsrechter, rent als een bezetene naar de verzorger toe en wappert met maar liefst twee rode kaarten. Oké, Koen Borg had geen toestemming om het veld in te lopen. Maar om rood te geven is schieten met een zwaar kaliber kanon op een minuscuul mugje. Om over de andere vreemde beslissingen van de leidsman nog maar te zwijgen.
Het was gisteren nationale complimentendag. Wie allemaal complimenten hebben gekregen weet ik niet, maar ik weet wel wie hem niet gekregen hebben.