Canon van de Goudse sportwereld
Vorige week werd de canon van de Nederlandse Geschiedenis bekend gemaakt. En zoals altijd wanneer er sprake is van een keuze werd er deze keer ook weer goedkeurend en afkeurend over gesproken. Pim Fortuyn, W.F. Hermans, Harry Mulisch, Coen Moulijn en de Kruistochten werden om diverse redenen gemist. Kortom, over smaak valt niet te twisten. En je kunt nu eenmaal maar 50 namen noemen in een top 50.
Deze canon bracht mij op het idee om een canon van de Goudse sportwereld op te stellen. En net zoals bij de canon van Frits van Oostrom zal er ook op mijn keuze ongetwijfeld verschillend worden gereageerd. Maar daar zit ik niet mee. En als u het er niet mee eens bent dan weet u mij ongetwijfeld te vinden.
Hier komen ze in alfabetische volgorde: Jan Baaiman, Leen Bezem, de scheidsrechtersfamilie Blom, Ria Boot, Jan Bredie, Cees Brem, Pieter Britsemmer, Joop Cabout, Dick van Dijk, Edith van Dijk, Walter Donk, Mario den Edel, Piet Frederiks, Ben Frieling, Bert Graafland, Erik Gras, Gerda Groenewoud, Fred de Gruyl, Piet de Gruyl, Ton de Gruyl, Bert Hertog, Lieneke van den Heuvel, Han Huisman, Martin de Jager, Piet de Jong, Chris Karelse, Arie Kasbergen, Aad Kraan, Dennis Kraan, Ennie Krom, Walter de Mooij, Piet van Mullem, Andrea Nuyt, G.W. Oussoren, Dicky Palyama, Nanne Prevo, Piet Prevo, Erno Prosman, Pim Prusschen, de firma Raghunath, Bert Reparon, Frits Scheurkogel, Ingrid Scholten, Dolf van der Speld, Bart van der Sprong, Ger Terlouw, Cees van der Tooren, Cor Verkaik, Harry Vervoort, Jan Zuiderlaan, en Jaap Zweere.
Zo, dat is er uit. Daar staan ze, de vijftig mensen die in mijn ogen de Goudse sport duidelijk op de kaart hebben gezet. Mijn lijst was nog groter, maar 50 is 50. Ik heb niet eens de vele vrijwilligers genoemd zonder wie de sport natuurlijk niets is. Er is niet zoals bij de canon van de geschiedenis sprake geweest van een studie van pakweg een jaar door een groep geleerden. Maar ik heb over deze namen echt nagedacht en ruggespraak gehouden met mijn geheime bron die ik natuurlijk lekker niet prijs geef.
Ook deze canon is ongetwijfeld aan discussie onderhevig, dat hoop ik in ieder geval, want wie ben ik. Ik heb gelukkig de wijsheid ook niet in pacht. En nu maar schieten beste lezers. Pak uw geweer, uw pistool of uw pijl en boog en reageer. Dan maken we er binnenkort samen een hele mooie canon van. Ik wacht met spanning uw reacties af.
Lingo
Wat een simpele mededeling van Ton. F. van Dijk, zendercoördinator van Nederland 1 niet te weeg kan brengen. Hij deelde de goegemeente doodleuk mee dat het populaire woordspelletje Lingo per 1 januari 2007 van de buis dient te verdwijnen. Naar dat spelletje kijken volgens hem alleen oudere mensen en aangezien hij kijkverjonging wil doorvoeren, kan Lucile Werner wat hem betreft met pensioen. De wereld was te klein natuurlijk. Ieder zichzelf respecterend radio- en televisieprogramma besteedde er aandacht aan. Het nieuws beheerste de voorpagina’s van alle kranten. Het rapport dat de oorlog in Irak sinds de inval van de Amerikanen aan meer dan 665.000 mensen het leven heeft gekost werd naar de achtergrond gedrongen. Sancties voor Noord Korea, ja, maar in de marge. Iedereen stond op zijn achterste benen. Zelfs leden van de 2e Kamer ontwaakten en er werden kamervragen aangekondigd. Premier Balkenende begon er zijn wekelijkse interview met Ferry Mingelen mee. Wat gebeurt er toch allemaal beste mensen. Nog even en de Veiligheidsraad komt weer in spoedzitting bijeen. Kan Kofie Annan nog even zijn laatste klus klaren. Maar Nederland staat op tilt. Ik vroeg tijdens de voetbalwedstrijd Jodan Boys - BVCB aan een aantal oudere supporters wat zij er van vonden. En inderdaad, zonder uitzondering sprak iedereen er schande van.
Het zal mij worst zijn als Lingo van de buis verdwijnt. Ik kijk er nooit naar. Mij interesseert het geen ene malle moer. Maar ik kan mij wel voorstellen dat veel mensen met plezier naar dit spelletje kijken. Ik kan zo een tiental programma’s opnoemen die wat mij betreft eerder aan de beurt komen om te verdwijnen, maar wie ben ik om dat te roepen.
Weet u wat ik echt een schande vind. Dat de REKAM de euvele moed heeft gehad om de BBC van de kabel in Gouda te halen. Wie zijn zij wel om te bepalen dat ik mijn favoriete sportprogramma op de zaterdagavond niet meer mag zien. Match Of The Day is een sportprogramma dat die naam echt verdient. Er wordt ook in gepraat, maar vergeleken met het gereutel in de Nederlandse sportprogramma’s is MOTD een Sportwalhalla. De onderkoelde Britse humor van Gary Lineker hoor ik duizend maal liever dan het plichtmatige clichéachtige geblaat.
Naar Gouwestad Sport luisteren veel mensen. En ik weet uit betrouwbare bron dat bij deze luisteraars veel oudere sportliefhebbers zijn. Stel je voor dat Gouwestad Sport zich alleen op jongeren moet richten omdat we anders moeten stoppen. Maar de van Dijken cs maken bij ons geen schijn van kans. Wij zijn er voor jong en oud.
Plassen
Vorige week had ik het over het merkwaardige mensensoort dat trainer wordt genoemd. Vandaag wil ik het met u hebben over een ander fenomeen, de merkwaardige sporter. Ook die heb je in alle soorten en maten. Het begon al eeuwen geleden toen er hardlopers waren die tientallen kilometers hard liepen om een boodschap aan het thuisfront over te brengen. Vaak was dat geen goed nieuws en de boodschapper moest het ontgelden. Hij werd vakkundige een kopje kleiner gemaakt. Maar het zou kunnen dat de boodschappers niet wisten wat er op het spel stond, anders hadden ze wel een straatje omgelopen.
De merkwaardigste voorbeelden zijn er in de denksporten te noemen. In 1972 kon iedereen genieten van de strappatsen van Bobby Fischer in zijn match tegen Boris Spasski. Fischer stelde tijdens die match de meest waanzinnige eisen maar werd uiteindelijk wel wereldkampioen. De huidige WK schaakwedstrijd tussen Kramnik en Topolov is ook weer een voorbeeld van merkwaardige topsporters. Kramnik had acute plasproblemen en het toilet is in deze partij nog nooit zo vaak bezocht. Als ze er een toiletjuffrouw hadden neergezet dan had deze dame van de fooien kunnen gaan rentenieren.
En we hadden onze eigen dammer Jannes van der Wal, volgens velen zo gek als een deur. Versliep zich rustig in de trein op weg naar een kampioenschap. Een merkwaardige doch naar het schijnt aardige jongen die helaas op veel te vroege leeftijd overleed. Het verhaal gaat dat hij op zijn sterfbed nog even het allereerste doordamtoernooi organiseerde.
In de voetbalwereld gooiden de afgelopen weken de nodige voetballers hun eigen glazen in. Je moet maar durven. Van Nistelrooij en van Bommel kunnen het voorlopig wel schudden. Maar Robert van B. van Gouda moet dat niet willen. Kom op man, laat je talenten niet verloren gaan.
Ik heb een zwak voor deze sporters. Zij zijn toch de jus op de aardappelen, de sambal op de rijsttafel en de slagroom op de taart. Zouden we in Gouda ook zulke fenomenen hebben. Ik kan mij er zo gauw niet een voor de geest halen, maar ze zullen er ongetwijfeld zijn. Kom op waterpoloërs van GZCDONK, stook de kachel van de Tobbe hard op. En als Erno Prosman van Damlust nu eens stiekem twee vakjes uit het dambord haalt. En er moet toch wel een Goudse korfballer te vinden zijn die de soms omstreden plastic mand eens met afstotende verf insmeert. Ik blijf op zoek naar zulke mensen en hoop ze te vinden.
Zoek de bal
“Rechtdoor, ga rechtdoor; kom op; koppie d’r bij houwe; hoeken; bal bal; aktie prima, volgende bal; bal zoeken; eigen zone; volgen die man, die bal; zoek op, zoek op; benut het veld; wel die actie maken mannen; kom op, zuiver spelen; coachen, geef aan; tijd nemen; voetballen; binnen binnen; breng in; nog een keer coachen, goeie actie”.
Waar heeft die columnist het over zult u denken. Zijn dit verhaspelde teksten uit een reclamefolder? Zijn dit oorlogsbevelen van een commandant in Uruzgan? Zijn dit de eerste Nederlandse woorden van een asielzoeker die zojuist is geslaagd voor het inburgeringexamen?
Nee, het zijn flarden van een constante stroom bevelen die een voetbaltrainer afgelopen zaterdagmiddag het veld in slingerde in de hoop dat zijn spelers er baat bij zouden hebben. En behalve bevelen kon het publiek ook genieten van een voorraad gebaren die de spelers volgens mij soms niet eens zagen. Het verbaast me dat de trainer in kwestie na 90 minuten zijn stembanden nog heeft. En toch is het een heel aardige man die Willem den Besten.
Trainers, je hebt ze in alle soorten en maten. Luid roepende en gesticulerende trainers. Trainers die als zoutpilaren langs de lijn staan en waarbij je je afvraagt of ze nog leven. Trainers die vastgeklonken lijken aan de bank. Trainers die met brede armgebaren hun ongenoegen over de beslissingen van de scheidsrechter tonen. Je hebt arrogante trainers. Je hebt trainers die de benaming gentleman met ere kunnen dragen. Je hebt types als Cor van der Geest die door zoonlief regelmatig tot de orde moet worden geroepen. En je hebt clowns.
Gemakkelijk zijn vaak ook de commentaren na afloop van de wedstrijd. Trainers als José Mourinho en Louis van Gaal die doodgemoedereerd beweren dat zij de beste wedstrijd van hun team tot nu toe hebben gezien, terwijl er gelijkgespeeld of zelfs verloren werd. Louis van Gaal zag ik trouwens afgelopen zaterdag optreden tijdens het congres van het CDA. Het moet niet gekker worden.
Trainers zijn over het algemeen aardige mensen. Afgelopen zondag sprak ik Rens Binken die zojuist zijn Gouda afgedroogd had zien worden door Haastrecht. Lijden was er niet bij volgens hem. “Leiden is een stad in Zuid Holland”. “Er zijn ergere dingen op de wereld”. Medelijden hoefde ik niet te hebben. Klasse Rens, die punten komen echt wel (hoop ik in ieder geval). En de beste trainers zitten uiteraard op de tribune of staan langs de lijn.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Na de torenhoge verwachtingen werd het voetbalseizoen 2005-2006 voor de Jodan Boys toch niet wat je er van had verwacht om het maar eens eufemistisch uit te drukken. De typering ‘rampseizoen’ was eerder op zijn plaats hoewel er voor rampen natuurlijk ergere dingen nodig zijn dan het feit dat je niet het verwachte aantal punten haalt. Gelukkig werd degradatie naar de 3e klasse op het nippertje ontlopen want anders had ik het nog niet zo net geweten. Er rolden enkele koppen maar dat is in de voetbalwereld net zo normaal als het gegeven dat de zon dagelijks op en onder gaat. Door schade en schande wordt men wijs, doe wel en zie niet om, uithuilen en opnieuw beginnen, nieuwe ronde nieuwe kansen. Ach de clichés’s zijn niet van de lucht en er is voor ieder wel iets van zijn gading bij.
Het nieuwe voetbalseizoen is al weer enkele weken oud en de prestaties zijn nogal wisselend. In de bekercompetitie konden geen potjes worden gebroken en een roemloos einde in de poule was het gevolg. Dan de competitie maar want daar moet het echt gebeuren. In Nootdorp vonden de mannen van Willem den Besten al meteen hun Waterloo. Een kansloze nederlaag naar ik heb begrepen, want ik heb die wedstrijd zelf niet gezien, maar de cijfers zeggen veel zo niet alles. In de eerste “thuiswedstrijd” zag het er naar uit dat de pretenties toch waar zouden worden gemaakt. Maar zelfs een 3-0 voorsprong was niet genoeg om de eerste punten binnen te halen. De buitenwereld wist niet wat men zag en ik denk de binnenwereld ook niet. Dan moest WDS er maar aan geloven. Maar ook die wedstrijd leverde niet het gewenste resultaat op. Door een zondagsschot (die gelukkig ook op zaterdagmiddagen voorkomen) van een invaller werd het 3e verlies op rij voorkomen.
Ik had aan het begin van het seizoen verkondigd dat ik van het huidige elftal meer verwachtingen had dan van het team van vorig jaar. Maar na de eerste drie competitiewedstrijden begon ook ik een beetje achter mijn oren te krabben. Was het gat dat Mitchel Heerkens en Mohammed Saber achter hebben gelaten dan zo groot dat Ard Keus bij wijze van spreken weer van stal moest worden gehaald? Ondanks het feit dat ik Ard een hele aardige knul vind hoop ik toch niet dat het zover moet komen. Maar in Rijswijk leek de victorie dan toch te beginnen. Semper Altius werd ruim aan de kant gezet. Sander van Gool mag weer met meer recht zijn achternaam veranderen in van Goal en naar ik heb begrepen is de invloed van Vincent van Staveren groeiende en dat is een goed teken want van hem heb ik echt hoge verwachtingen.
Gisteren toog ik dus vol verwachting weer naar het veld van GSV waar RCL het volgende slachtoffer zou moeten worden. Maar dat viel vies tegen. Kansen creëren is het probleem niet direct maar dat afmaken. Er wordt wel geschoten, maar voornamelijk richting Venus en Mars zodat het gat in de ozon nog grotere vormen aan gaat neme. Mijn optimisme dat Jodan Boys dit seizoen echt voor de prijzen gaat heeft gisteren weer een deukje gekregen. Maar toch durf ik nog steeds met iedereen een weddenschap aan te gaan (ook met Piet van Mullem) dat we volgend jaar in Gouda zo maar weer eens een zaterdageersteklasser zouden kunnen hebben.
Volgende week gaan The Boys naar Zevenhoven, waar het letterlijk en figuurlijk kan spoken. Het schijnt zelden te zijn voorgekomen dat de punten uit dat mooie dorp werden meegenomen. Maar misschien bevestigt ook hier de uitzondering de regel.