Gerritschinkel.nl Columns & meer

13apr/230

Nanne Prevo: ‘De basis is dat je een bal moet kunnen vangen en gooien’

In de rubriek over oud-topsporters zetten we deze maand 48-voudig ex- handbalinternational Nanne Prevo (66) in het zonnetje.  

De in Gouda geboren Nanne Prevo komt uit een echt Gouds voetbalgezin. Vader Piet was jarenlang voorzitter van GSV en zijn broers Ab en Renke voetbalden ook. Renke bracht het later zelfs tot betaald voetballer bij FC Den Haag. Ook Nanne werd (automatisch) lid van GSV, maar op een gegeven moment werd hij het zat om steeds maar weer nagewezen te worden als ‘de zoon van de voorzitter’ en ging op zijn 14e om zich heen kijken naar andere sporten. Hij ging eerst met een neef naar de lokale tennisvereniging Vriendenschaar. “Maar de ontvangst was daar niet op een manier dat ik me er thuis voelde”. Na enige omzwervingen kwam hij in sporthal De Springers in aanraking met de handbalsport en Nanne vroeg of hij een paar proeftrainingen mocht mee maken. Hij werd daar opgevangen door de toenmalige jeugdtrainer Ati Bos van Vires et Celeritas en hij voelde zich helemaal op zijn plek. Onder begeleiding van Dick den Ouden (“een geweldige man”), ging Prevo zich steeds meer verdiepen in de handbalsport, zeker nadat Bos en den Ouden zeiden dat hij talent had. Nanne doorliep alle jeugdteams in Vires et Celeritas en toen hij 18 jaar was kwam hij in het eerste seniorenteam van Vires et Celeritas.  

Toen Prevo met Vires et Celeritas een (buiten) toernooi in 1975 speelde bij handbalvereniging Hermes in Den Haag werd hij benaderd door Bert Bouwer, (ook geboren Gouwenaar en tegenwoordig een gerenommeerde coach in het Nederlandse handbal), die inzag dat Nanne talent had, en hem vroeg of hij aspiraties had om iets met zijn talent te doen. Bouwer stelde Prevo voor aan de (inmiddels overleden) trainer van Hermes Dick Stam. Met hem werd een 3-jarenplan opgesteld om in het handbal door te breken. Vanaf de eerste training werd hij opgevangen door Han van Olphen, een van de ‘echte’ senioren van Hermes. Mede dankzij de tips van van Olphen ontwikkelde Prevo zich zo snel dat hij in zijn eerste seizoen bij de Haagse handbalclub al met het eerste herenteam van Hermes mee ging.

Op zijn 20e werd Nanne gevraagd om een selectieprocedure te doorlopen voor het Nederlandse jeugdteam. Met het Nederlands jeugdteam nam hij deel aan het WK Jeugd in Zweden in 1977. In totaal heeft Prevo 23 jeugdinterlands gespeeld.

Nanne maakte zijn debuut als international bij de senioren en speelde zijn eerste twee interlands tijdens een toernooi in België in 1977. Hij brak toen een klein botje in zijn pols en is daarna maanden uit roulatie geweest. Na zijn blessure werd hij door bondscoach Jan Kecskemeti weer gevraagd voor het Nederlands team.

In totaal heeft Nanne Prevo 48 interlands op zijn naam staan. Het hoogtepunt in zijn interlandcarrière was een toernooi in Bulgarije in 1978, waarin drie spelers zouden worden geselecteerd voor het WK voor B-landen in Frankrijk. “Daar kreeg ik veel speeltijd en was ik in topvorm. Tijdens het WK kreeg ik helaas minder speeltijd, maar qua beleving was het mooi om mee te maken”.

Na acht jaar Hermes vertrok Prevo naar de Haagse handbalvereniging Hellas, waar op dat moment een groter topsportklimaat heerste. Het jonge en gretige team van Hellas was toen net gepromoveerd en Prevo werd met open armen ontvangen en hij wilde met zijn ervaring deze jong ploeg graag helpen.

“Handbal was in die tijd een echte amateursport en na een aantal jaren in de top te hebben gespeeld ga je dan nadenken over je toekomst. Ik heb toen besloten na 1 jaar Hellas voor mijn maatschappelijke carrière te kiezen en ben teruggekeerd naar Vires et Celeritas”. Op zijn 38e is hij gestopt met handbal.

Ik was benieuwd wat de sterke en zwakke punten van Nanne Prevo waren. “Mijn sterke punten waren mijn balvaardigheid, mijn spelinzicht en vooral mijn sprongkracht zowel vanuit de linkerhoek als vanaf de linker opbouwplaats. Mijn minder sterke punt is dat ik geen krachtpatser was en ik kon niet goed tegen mijn verlies als de tegenstander niet beter was dan wij”.

In 2005 verhuisde Nanne met zijn gezin naar het Gelderse Druten alwaar hij nog steeds naar volle tevredenheid woont. In het dagelijks leven is hij accountmanager voor Wella Company en bezoekt hij in zijn functie kapsalons. Handballen doet hij helaas niet meer omdat hij een keer zijn voorste kruisband in zijn rechter knie heeft afgescheurd. Ook na een lange herstelperiode was het niet meer mogelijk om te gaan handballen. 

Op mijn vraag wie de beste trainer was die hij heeft gehad antwoordt Nanne dat het erg moeilijk is om ‘de beste trainer’ aan te wijzen. “Iedere trainer heeft er op zijn manier voor gezorgd dat ik mij ontwikkeld heb tot de speler die ik geworden ben”.

Of hij ambitie heeft/had om zelf trainer te worden. “Ik heb als trainer bij Vires zeker mijn steentje bijgedragen bij de ontwikkeling van het handbal bij jongens en meisjes. Nu heb ik geen ambitie meer want ik ben al zo lang uit de handbalwereld dat de laatste ontwikkelingen aan mij voorbij zijn gegaan. De basis blijft in ieder geval dat je een bal moet kunnen vangen en gooien.

Gearchiveerd onder: interviews Laat een reactie achter
Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.