Edgar Winter – Brother Johnny
Het is op 16 juli a.s. acht jaar geleden dat de op 23 februari 1944 in Beaumont, Texas, geboren bluesgitarist en -zanger Johnny Winter vier dagen na een optreden op het Lovely Days Festival in Wiesen, Zwitserland, overleed.
Johnny Winter speelt vanaf 1959 in verschillende onbekende bandjes. In 1968 komt zijn doorbraak als hij door het blad Rolling Stone samen met Janis Joplin wordt uitgeroepen tot een van de grote beloften in de rockmuziek. In dat jaar verschijnt ook zijn debuutalbum The progressive blues experiment. In 1977 gaat hij samenwerken met Muddy Waters en in de jaren ’80 maakt hij bluesrock in een eigen stijl. In de jaren ’90 gaat zijn fysieke gestel sterk achteruit (o.a. drank en drugs), maar hij blijft optreden tot hij in 2014 op 70-jarige leeftijd overlijdt.
Edgar Winter is de jongere broer van Johnny Winter (28 december 1946, Beaumont, Texas). Hij is een multi-instrumentalist en speelt o.a. saxofoon en verschillende toetseninstrumenten. Eind jaren ’60 begeleidt hij zijn broer Johnny en zij treden samen op tijdens het Woodstock Festival in 1969. In 1972 richt hij The Edgar Winter Group op en scoort een hit met Frankenstein.
Op 15 april jl. verscheen het album Brother Johnny, waarop Edgar Winter een ode brengt aan zijn overleden broer. Op dit album weet Edgar zich omringd door een groot aantal gerenommeerde muzikanten die Johnny hebben gekend of door hem zijn geïnspireerd.
Het album opent met Mean town blues, een dampende bluesrocker met virtuoos (slide) gitaarwerk van Joe Bonamassa. Vlammende gitaarlicks van Kenny Wayne Shepherd zijn daarna te horen in Alive and well. Keb’ Mo’ levert fantastisch werk af in de prachtige countryblues Lone star blues, een compositie van Edgar en dat ook op single is uitgebracht. Billy Gibbons (ZZ Top) en Derek Trucks vechten spetterende gitaarduels uit in I’m yours and I’m hers. Joe Walsh (Eagles) neemt in Johnny B. Goode van Chuck Berry de leadvocals voor zijn rekening. In deze daverende versie is David Grissom (o.a. bekend van zijn werk met John Mellencamp), gitaristisch in topvorm naast de hamerende piano en de altsaxsolo van Edgar. Rustiger gaat het er aan toe in Stranger, een ballad met Joe Walsh op gitaar, Ringo Starr op drums en zang van Michael McDonald. Bob Dylan’s Highway 61 rockt weer stevig weg met de virtuoze gitaarlicks van Kenny Wayne Shepherd en John McFee (Doobie Brothers). Steve Lukather (Toto) verrast met een door merg en been gaande gitaarsolo in Rick Derringer’s bekende jaren ’70 rocker Rock ‘n‘ roll hoochie koo. When you got a good friend van Robert Johnson is een prachtige countryblues met fraai gitaarwerk van Doyle Bramhall II. Edgar schreeuwt het uit naast de felle gitaarsolo’s van Phil X (Bon Jovi) in de Stones klassieker Jumpin’ Jack Flash. Taylor Hawkins, de onlangs overleden drummer van Foo Fighters is de vocalist in Guess I’ll go away met Doug Rappoport,(bekend van zijn tournees met Edgar Winter en Rick Derringer), op gitaar. Drown in my own tears is een emotionele ballad met Edgar op piano en sax. Joe Bonamassa voert het tempo weer fel op in Self destructive blues. Warren Hayes’ (Gov’ Mule) gitaar vlamt in de funky bluesrocker Memory pain. Het klassieke Stormy Monday blues (T-Bone Walker) is een fraaie bluesballad met piano en een lyrische gitaarsolo van Robben Ford. Bobby Rush is top met zijn scheurende mondharp in het door Muddy Waters bekend geworden Got my mojo workin’. Het eerbetoon eindigt met End of the line, een nieuwe pianoballad van Edgar, versierd met strijkers van David Campbell.
Conclusie: Brother Johnny is een zinderend eerbetoon van een sterrenensemble aan gitaarvirtuoos Johnny Winter,
Tracks cd:
- Mean town blues
- Alive and well
- Lone star blues
- I’m yours and I’m hers
- Johnny B. Goode
- Stranger
- Higway 61 revisited
- Rock ‘n ‘ roll hoochie koo
- When you got a good friend
- Jumpin’ Jack Flash
- Guess I’ll go away
- Drown in my own tears
- Self destructive blues
- Memory pain
- Stormy Monday blues
- Got my mojo workin’
- End of the line
Leave a comment