Amai, mooie tijden
‘Gerrit, het valt zeker niet mee om, nu er geen sport is, elke week toch een sportcolumn te schrijven’. Deze vraag krijg ik de laatste weken regelmatig. Ja, ik kan dat niet ontkennen, want vaak is een recente gebeurtenis die ik als sportverslaggever heb meegemaakt het onderwerp in mijn column. Nu ligt de hele sportwereld toch al stil vanwege de winterstop, maar meestal waren er dan nog de nieuwjaarsrecepties en de nieuwjaarswedstrijden van sportverenigingen. Maar door de lockdown vielen ook deze bijeenkomsten in het water. De clubleden moesten het nu doen met de nieuwjaarswensen van hun voorzitter op de website of op Facebook.
Wandelaars en hardlopers trekken massaal er op uit, maar verder is het een dooie boel. In het Groenhovenbad kan sinds vorige week weer worden gesport. Diehards die in het buitenbad hun baantjes zwemmen. Mooi dat dit weer kan.
Verder waren de sportliefhebbers het afgelopen weekend aangewezen op de televisiebeelden van het EK schaatsen en het NK veldrijden. Nederland grossierde in schaatsgoud, maar ja er ontbraken nogal wat concurrenten. Marianne Vos is gewoon een fenomeen.
Ik heb zelf met plezier op Sporza gekeken naar het BK veldrijden in Lombardsijde. Niet om te zien of Wout van Aert Belgisch kampioen zou worden, maar vanwege de prachtige omgeving en de zee op de achtergrond. Vakantieherinneringen kwamen boven. Herinneringen aan het jaarlijkse dernycriterium in deze Vlaamse badplaats waar ik twee keer aanwezig was. Met toppers als Sep Vanmarcke, Thomas de Gendt, Jasper Stuyven, Tom Boonen, Sven Nys en Wout van Aert. Amai wat een mooie tijden!
Maar eerst met angst en beven de persconferentie van a.s. vrijdag tegemoet zien. Krijgt de sportwereld weer een beetje lucht of blijven de meeste deuren van de sportaccommodaties gesloten? Ik duim voor het eerste, want zo’n sportloos tijdperk valt niet mee.