Zumba
Gewapend met mijn microfoon en een dosis nieuwsgierigheid ging ik zondagmiddag op pad naar RFC Gouda. Net als bij andere sportverenigingen was het ook bij de Goudse rugbyclub afgelopen 1½ jaar een dooie boel. Op een gegeven moment mocht er wel in kleine groepjes worden getraind, maar daar werd je niet echt vrolijk van. Maar zo langzamerhand gaat het sportleven ook aan De Uiterwaarden weer naar normaal. Het 40-jarig bestaan kon vorig jaar helaas niet worden gevierd, maar dit wordt nog een keer ingehaald.
De zon scheen volop. Het was gezellig druk. Iedereen was vrolijk en blij dat er eindelijk weer langs de lijn van rugby kon worden genoten. Nadat de colts van Gouda en Eemland het spits hadden afgebeten was het de beurt aan de Batavieren en Eemland 3. Volslanke stoere mannen die er soms letterlijk hun volle gewicht ingooiden. Maar sportiviteit staat altijd voorop. En geen eindeloos gemekker tegen de scheidsrechter, massale opstootjes en losgeslagen supporters. Kunnen voetballers een voorbeeld aan nemen!
Daarna betrad het vlaggenschip het veld. Zonder ook maar één wedstrijd gespeeld te hebben promoveerde RFC 1 aan het einde van het afgelopen (corona)seizoen naar de 2e klasse. Een prettig verrassing. De Gouwenaars gaven hun visitekaartje af en wonnen de wedstrijd tegen RFC Alkmaar met 80-10. Op naar de 3e helft.
In die 3e helft was ik getuige van een intrigerend ritueel. Drie jonkies van RFC hadden in de wedstrijd hun eerste try gemaakt en dan is het tijd voor Zumba. Staande op een stoel kregen ze een groot glas bier aangereikt, zakte er een kledingstuk, verdween een lichaamsdeel in het bier dat daarna aangemoedigd door zingende ploeggenoten in één grote teug werd leeggedronken. Ontgroening geslaagd.
Op naar een nieuw avontuur in de 2e klasse.