Gerritschinkel.nl Columns & meer

21okt/200

Rolling Stones – Steel wheels live

De tweede helft van de jaren ’80 is niet de meest succesvolle periode voor The Rolling Stones en velen voorspellen het einde van de band. Mick Jagger wil in 1984 een solocarrière beginnen. Keith Richards is daar zo boos over dat hij zelf ook met andere projecten aan de gang gaat. In 1986 komen The Stones weer bij elkaar voor het album Dirty work, maar Jagger en Richards hebben nog steeds ruzie. Richards komt in 1988 ook met een soloalbum, Talk is cheap.

In 1989 is de lucht tussen Jagger en Richards weer enigszins geklaard en komen The Stones bijeen voor de opname van een nieuw album. Tijdens de opnamen van Steel wheels verbetert de relatie tussen Jagger en Richards en dat is het begin van een comeback van de band. Zij gaan na jaren weer op tournee en de Steel wheels Tour (1989-1990) en de Urban Jungle Tour (1990) zijn zeer succesvol.

De Steel Wheels Tour was hun eerste Amerikaans tour sinds 1981. De tour begon op 12 augustus 1989 in New Haven en eindigde op 20 december 1989 in Atlantic City, New Jersey. De tour ging in 1990 verder in Japan en Europa.

In september jl. verscheen Steel Wheels Live met het concert dat The Rolling Stones in december 1989 gaven in de Historic Atlantic City Convention Hall.

Cd 1 opent met de bekende riff van Start me up. De blazers komen er daarna bij in Bitch en ook in het nieuwe nummer Sad sad sad wordt het tempo er flink in gehouden met gitaarduels tussen Keith Richards en Ronnie Wood en de onverstoorbare ritmesectie Charlie Watts en Bill Wyman. Van het album Dirty work worden twee nummers gespeeld, Undercover of the night, met het drumwerk van Watts als basis en een gloedvolle uitvoering van Harlem shuffle, waarin de blazerssectie prominent op de voorgrond treedt en ook in Tumbling dice zijn de blazers present. Miss you gaat er in als koek. Fraai drum- en baswerk en een vette lange saxsolo van Bobby Keys. Terrifying is weer van hun  recente album Steel wheels, met een solerende Wood, die trouwens de meeste solo’s in de nieuwe(re) songs voor zijn rekening neemt. Met het mooie barokke Ruby Tuesday wordt weer ver in de tijd teruggegaan. Als het applaus is weggestorven komt er een verrassing. Voor het eerst wordt Salt of the earth live gespeeld met Axl Rose en Izzy Stradlin van Guns ‘n ‘ Roses. Rock and a hard place en Mixed emotions zijn weer nieuwe songs. Strak en energiek gespeeld met heerlijke backing vocals van Lisa Fischer, Cindy Mizelle en Bernard Fowler. Dan dalen we weer af naar de sixties met een solerende Richards op Honky tonk women. Midnight rambler is een ultiem livenummer met de tempowisselingen en Jagger ’s scheurende mondharp. You can’t always get what you want, ontbeerde zoals later wel het geval zou zijn, een speciaal koor. Maar de prachtige French horn ontbrak niet in deze ballad.   

Op cd 2 gaan The Stones eerst terug naar hun roots, de blues. In de slowblues Little red rooster komt Eric Clapton het podium op om een paar solo’s te spelen. De volgende gast is John Lee Hooker met zijn Boogie chillen. Met ‘how do you doing, it’s almost Christmas’, begroet Richards het publiek voor zijn ‘solo’ set. Eerst een ruige versie van Can’t be seen en daarna Happy. Vervolgens weer terug naar de sixties. Paint it black, met het bekende akoestische intro en het strakke drumwerk. Psychedelisch wordt de sfeer in 2000 Light years from home, met Jagger als balletdanser en de fraaie keys van Chuck Leavell en Matt Clifford die bijna geruisloos overgaan in de percussie van Sympathy for the devil, waarin Richards zich helemaal uitleeft met zijn schrikdraadsolo’s. Fraai is ook het basspel van Wyman. Richards en Wood vechten weer felle gitaarduels uit in It’s only rock ‘n ‘ roll. De overbekende riffs van Keith Richards zijn er in de slotnummers. Brown sugar, met de verpletterende saxsolo van Bobby Keys. Satisfaction met de onverstoorbare ritmesectie en de soulvolle blazers van The Uptown Horns. Terwijl het vuurwerk opspat, is het tijd voor de spetterende toegift Jumpin’ Jack Flash.

Conclusie: Het leek wel of de geïnspireerd en energiek spelende band alle ‘zeer’ van de 80’s in deze ruim 2½ uur durende show van zich af wilde spelen. Dat is met deze grandioze comeback absoluut gelukt.

Tracks cd 1:

  1. Start me up
  2. Bitch
  3. Sad sad sad
  4. Undercover of the night
  5. Harlem shuffle
  6. Tumbling dice
  7. Miss you
  8. Terrifying
  9. Ruby Tuesday
  10. Salt of the earth (feat. Axl Rose & Izzy Stradlin)
  11. Rock and a hard place
  12. Mixed emotions
  13. Honky tonk women
  14. Midnight rambler
  15. You can’t always get what you want

Tracks cd 2:

  1. Little red rooster (feat. Eric Clapton)
  2. Boogie chillen (feat. Eric Clapton & John Lee Hooker)
  3. Can’t be seen
  4. Happy
  5. Paint it black
  6. 2000 Light years from home
  7. Sympathy for the devil
  8. Gimme shelter
  9. It’s only rock ‘n ‘ roll (but I like it)
  10. Brown sugar
  11. (I can get no) Satisfaction
  12. Jumpin’ Jack Flash

Line up:

  • Mick Jagger – zang, gitaar, mondharmonica, percussie
  • Keith Richards – rhythm gitaar, lead gitaar, zang
  • Ronnie Wood – lead gitaar
  • Bill Wyman – bas
  • Charlie Watts – drums
  • Matt Clifford – keyboards, backing vocals, percussie, French horn
  • Bobby Keys – saxofoon
  • Chuck Leavell – keyboards, backing vocals
  • Bernard Fowler – backing vocals, percussie
  • Lisa Fischer – backing vocals
  • Cindy Mizelle – backing vocals
  • Arno Hecht – saxofoon
  • Bob Funk – trombone
  • Crispin Cioe – saxofoon
  • Paul Litteral – trompet
Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.