Olympische Zomerspelen
De Olympische Spelen van 1928 werden in Amsterdam gehouden. Los Angeles was afgetroefd. Nederland had toen de primeur dat voor het eerst de olympische vlam werd ontstoken. Koningin Wilhelmina weigerde de openingsceremonie bij te wonen en omdat die op een zondag plaatsvond, protesteerde de SGP.
In 2012 deed Nederland pogingen om de Olympische Zomerspelen in 2028 weer naar Nederland te halen. Maar de lobby van Nederland mislukte en de Spelen werden toegewezen. Uitgerekend aan Los Angeles!
Nu willen een aantal oud-atleten en het bedrijfsleven een poging te wagen om de Olympische Zomerspelen van 2032 naar Nederland te halen. Behalve het geld zal ook het maatschappelijke draagvlak een belangrijke rol gaan spelen. Voor- en tegenstanders gaan zich roeren. I.p.v. de SGP zal nu de Partij voor de Dieren protest aantekenen lijkt mij.
Zou de stad Gouda eventueel iets kunnen betekenen? De waterpolowedstrijden kunnen in het Groenhovenbad worden gespeeld. En als we jiu jitsu als demonstratiesport introduceren? In die sport is Gouda absoluut een wereldtopper. Aafke van Leeuwen en Boy Vogelzang zijn in 2032 helaas te oud, maar Sportschool Den Edel trekt gewoon een blik nieuwe toppers open. En Mario den Edel is een icoon in die wereld, dus dat helpt wellicht ook.
Het zijn nog maar plannen, maar de discussie zal de komende tijd ongetwijfeld losbarsten. De Olympische Zomerspelen 2032 in Nederland, het lijkt leuk, maar wat haal je op je hals. Het EK voetbal van 2000 was al een hele klus, de Formule I Dutch Grand Prix in Zandvoort in mei dit jaar heeft ook veel voeten in aarde. Maar vergeleken bij de Olympische Spelen is dat kinderspel. En 2032 is ook geen 1928. Niet aan beginnen dus. Maar ja, wie ben ik.
Mick Kolassa – Blind Lemon Sessions
De in Michigan en tegenwoordig in Mississippi woonachtige Amerikaanse singer-songwriter Mick Kolassa is bij sommige bluesliefhebbers ook bekend als Michissippi Mick, ook de titel van zijn debuutalbum uit 2014. Kolassa, die ook een tijd in de Raad van Bestuur van The Blues Foundation zat, is de laatste jaren actief op het gebied van het uitbrengen van albums. Het betreft akoestische albums maar ook het elektrische werk zoals te horen is op zijn in 2018 verschenen album 149 Delta Avenue met zijn Taylor Made Blues Band.
Begin 2020 verscheen het nieuwe album van Mick Kolassa. Dit album, Blind Lemon Sessions, is weer een akoestisch album. Zoals de titel doet vermoeden, althans dat vermoed ik, zal Kolassa de legendarische en invloedrijke blueszanger-gitarist Blind Lemon Jefferson in gedachten hebben gehad toen hij dit album opnam.
Het album opent met Lonnie Johnson’s akoestische blues Mr. Jellyroll Baker, een song die o.a. ook door Leon Redbone, Billy Boy Arnold, Tom Rush en Brownie McGhee is opgenomen. Mooi is ook de huilende mondharp. In het mooie ingetogen Text me baby is een fraaie vioolsolo te horen en de viool is daarna ook weer aanwezig in Blind Boy Fuller’s Keep on truckin’ mama en in het door Gary Tigerman geschreven I want to be seduced, een nummer dat ook bekend is geworden door Peggy Lee en Leon Redbone. Mr. Right is pure countryblues met mondharp. Singer-songwriter Jace Everett schreef Bad things en hier is de mooie donkere stem van Kolassa te horen en bewijst hij ook met zijn fraaie akoestische solo een uitstekend gitarist te zijn. Een mooie gitaarsolo is daarna ook te horen in Taj Mahal’s Cake walk into town. In St. James Infirmary, het aloude Amerikaanse volksliedje, ook o.a. door Cab Calloway, Louis Armstrong en in de popversie van de Amsterdamse band Johnny Kendall & the Heralds, bekend is geworden, komt de viool weer om de hoek kijken. Arthur ‘Blind’ Blake wordt geëerd in Ditty wah ditty, een kort ragtime achtig liedje dat we ook kennen in de uitvoering van Ry Cooder op zijn befaamde album Paradise & lunch uit 1974. Na het zeer rustige Recycle me covert Kolassa weer een song van The Beatles. Deed hij dat eerder met I feel fine, hier worden weer verrast op een langzame akoestische versie van hun wereldhit uit 1965 Help. Alleen met zang en akoestische gitaar sluit Kolassa af met het korte The space between us.
Conclusie: Met het album Blind Lemon Sessions zal Mick Kolassa ongetwijfeld de harten van de liefhebbers van akoestische blues veroveren, als hij dat al niet eerder had gedaan. Het album had wij wat betreft best langer dan ruim een half uur mogen duren.
Tracks:
- Jellyroll Baker
- Text me baby
- Keep on truckin’ mama
- I want to be seduced
- Right
- Bad things
- Cake walk into town
- James Infirmary
- Ditty wah ditty
- Recycle me
- Help
- The space between us
Line-up;
- Mick Kolassa – zang, 6-12 string akoestische gitaar, bariton gitaar, ukulele, bajolele, percussie
- David Dunavent – gitaar, slide gitaar, banjo, percussie
- Eric Hughes – mondharmonica
- Alice Hasen – viool
- Seth Hill en Bill Ruffino – bas