Ad Vanderveen – Denver Nevada (still life)
Singer-songwriter-gitarist Ad Vanderveen is geboren op 21 september 1956 in Hilversum. Zijn muzikale ster is de afgelopen decennia hoog gestegen in Europa en de VS en zijn muziek is stevig geworteld in de americana. Dit heeft wellicht te maken met zijn Canadese roots omdat zijn halve familie de Canadese nationaliteit heeft. Muzikaal is Vanderveen beïnvloed door rock & roll bands uit de jaren ’60 en singer-songwriters uit de jaren ’70. Vanaf zijn 14e speelt hij al in R&R bandjes. Begin jaren ’80 richt hij zijn eigen band Personnel op en in 1983 verschijnt hun debuutalbum On strike. Op hun in 1992 in Nashville, Tennessee, opgenomen album Continuing stories spelen o.a. Al Kooper, Flaco Jimenez en Al Perkins mee. Begin jaren ’90 verlaat hij Personnel en start een succesvolle solocarrière, brengt jaarlijks een nieuw album uit en werkt samen met o.a. Eliza Gilkyson en Iain Matthews.
Deze maand verscheen zijn nieuwe album Denver Nevada. Een aparte titel want er is wel een stad die Denver heet (hoofdstad van Colorado), maar Denver Nevada is een niet bestaande plaats. Het is een anagram van Ad Vanderveen. De ondertitel still life geeft de wil van Vanderveen aan om na zoveel jaar nog steeds door te willen gaan met schrijven en muziek maken. De songs hebben als thema eenzaamheid, verlangen en berusting.
Met ‘oké, let’s hear it’ opent het album met het mooie melodieuze Neil Young achtige Another song, een duet met folkzanger John Gorka. Prachtige americana is het mooi gezongen Big old lonely feeling, waarin Vanderveen voor het eerst zijn mondharmonica tevoorschijn haalt. De beleidingsband is ook in topvorm. In Backroads of hope komen voorzichtig de blazers er bij. Na het mooie ingetogen Castles, gaat het er vervolgens in Denver Nevada iets steviger aan toe, met lekker gitaarwerk en mooi pianospel. Ruminations is ook een ingetogen song met Chip Taylor achtige ‘spreekzang’. In Wooden shoes wooden head wouldn’t listen is René van der Kaaij’s bijdrage op accordeon fraai en dat geldt ook voor de mondharmonicasolo. Prettig akoestisch gitaarwerk is te horen in Blackbird singing a blue note, waarna het weer steviger wordt met In the name of rock ‘n‘ roll en waarin alle bandleden zich van hun beste kant laten horen. De blazers zijn nu prominenter aanwezig in de fraai gezongen ballad My sweet crushed angel. Het hoogtepunt wordt voor het laatst bewaard. Afterthought groveling grandeur is een gevarieerd nummer met gevoelige zang in het begin, prachtig pianospel, jazzy blazers en aan het slot een expressieve gitaarsolo.
Conclusie: Ad Vanderveen is in de americana een hele meneer en dat bewijst hij met zijn nieuwste album Denver Nevada opnieuw. Aan zijn almaar uitdijende oeuvre is weer een mooi exemplaar toegevoegd.
Tracks:
- Another song
- Big old lonely feeling
- Backroads of hope
- Castles
- Denver Nevada
- Ruminations
- Wooden shoes wooden head wouldn’t listen
- Blackbird singing a blue note
- In the name of rock ‘n’ roll
- My sweet crushed angel
- Afterthought groveling grandeur
Line up:
- Ad Vanderveen – zang, gitaar, harmonica, piano
- Rogier van der Erde – drums
- Pete Fisher – bas, percussie
- René van der Kaaij – piano, keyboards, accordeon, congas, drums, omnichord, backing vocals
- Kersten de Ligny – backing vocals, percussie
- Frans Cornellisen – trombone
- Wouter van Bemmel – trompet
- Linley Hamilton – trompet
- Jim Morrison – viool
- John Gorka – zang (track 1)
Leave a comment