Gerritschinkel.nl Columns & meer

Peace trail – Neil Young

Hij werd in november jl. 71 jaar, maar stoppen ho maar. Het lijkt wel of Neil Young een grondige hekel heeft aan niks doen. Zijn eerste soloalbum Neil Young verscheen in 1968 en sindsdien verschijnen er met grote regelmaat albums van de Canadese singer-songwriter. En dan heb ik het nog niet eens over de vele albums die hij maakte met Crosby Stills Nash & Young of met The Stills Young Band. De afgelopen maand verscheen er weer een nieuw soloalbum, zijn 37^e, als opvolger van het eerder dit jaar verschenen live dubbelalbum Earth. Op zijn nieuwe langspeler Peace trail maakt hij geen gebruik van zijn huidige begeleidingsgroep Promise of the Real, maar werkt hij samen met sessiedrummer Jim Keltner en de van oorsprong Ierse sessiebassist Paul Bushnell. Peace trail is opgenomen in de Shangri-la Studios van Rick Rubin en bevat tien semi-akoestische nummers.

Het album begint veelbelovend met het titelnummer Peace trail. Een akoestisch begin, omfloerste drums, keys, en de typische zang van Neil Young die ook de 2^e stem voor zijn rekening neemt. Vervolgens horen we voor de eerste keer een overstuurde mondharmoncia in Can’t stop working. Dat Neil Young nog steeds maatschappelijk zeer betrokken is blijkt o.a. in Indian givers, een protestsong over het verzet van indianen tegen de aanleg van een oliepijplijn in hun woongebied in North Dakota, met sober drumwerk van Jim Keltner. Show me wordt gekenmerkt door de mooie basloopjes van Bushnell. In Texas rangers en Terrorist suicide hangliders is weer die overstuurde mondharmonica te horen en ook in het ‘praat gezongen’ John Oakes. In My pledge ‘praat zingt’ Young ook en zijn 2^e zangstem komt er telkens door heen. Glass incident is een mooi nummer met een elektrisch gitaarintro, een typische mondharmonciasolo van Neil en het sobere drumwerk van meesterdrummer Keltner. Het laatste nummer My new robot is een merkwaardig slotakkoord. Het begint met lekker mondharmonciaspel, er zijn mooie zinnen als ‘the carpenters bring ladders, I bring love’ maar het nummer eindigt bizar en zeer abrupt.

Conclusie: Peace trail is volgens welingelichte kringen in vier dagen opgenomen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn want The Rolling Stones hebben hun recente bluesalbum Blue and lonesome ook in vier dagen opgenomen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er hier bij Neil Young sprake is van een haastklus dan wel een tussendoortje. Peace trail is geen slecht album, maar er staan helaas te weinig uitschieters op. Neil Young hoeft wat mij betreft zijn gitaar nog niet aan de wilgen te hangen, maar ik hoop dat zijn volgende album weer boven de middelmaat uitstijgt en een echte Neil Young knaller wordt.

Tracks:

1. Peace trail
2. Can’t stop working
3. Indian givers
4. Show me
5. Texas rangers
6. Terrorist suicide hangliders
7. John Oakes
8. My pledge
9. Glass accident
10. My new robot