Live in Hyde Park – The Who
Ik was al heel vroeg een groot fan van The Who, de Britse rockband die vanaf het midden van de jaren 60 de popmuziek een totaal ander aanzien gaf. Niet alleen met hun ruige op R&B geënte muziek, maar vooral ook door hun optredens waarbij na afloop van het concert de instrumenten in elkaar werden gebeukt. Als The Who had opgetreden bleef er meestal een rokende puinhoop achter.
Ik denk zelf nog wel eens terug aan het gedenkwaardige popfestival in de Vliegermolen in Voorburg op 9 en 10 maart 1973. Ik heb 2 dagen ongelofelijk genoten van een groot aantal artiesten die in die jaren aan de weg timmerden of bezig waren hun weg in de muziekwereld te vinden, zoals The Eagles, Ry Cooder, Rod Stewart & The Faces (met Ron Wood) en Rory Gallagher. Een van de hoogtepunten was voor mij het optreden van The Who. The Who toen nog in hun originele samenstelling met zanger Roger Daltrey, de molenwiekende gitarist Pete Townsend, de onverstoorbaar bassende John Entwistle en de explosieve maffe drummer Keith Moon. Ik heb zelden een band zo hard horen spelen. Dagen er na suisden mijn oren nog.
Dat was in 1973 en nu, 42 jaar later, treedt The Who nog steeds op. Er is in de loop van de jaren wel het een en ander gebeurd. Drummer Keith Moon overleed in 1978 en bassist John Entwistle is sinds 2002 ook niet meer onder ons. De groep is een aantal jaren uit elkaar geweest en de band bestaat tegenwoordig alleen nog uit Roger Daltrey en Pete Townsend.
Opgericht in 1965 vieren ze dit jaar hun 50-jarig bestaan. Vanwege dit jubileum trad The Who op 26 juni van dit jaar op in Hyde Park in London voor 65.000 uitzinnige fans. Van dit concert is vorige maand een dubbel cd uitgebracht. De band trapt af met hun eerste single I can’t explain gevolgd door The Seeker. Tamelijk korte maar vooral krachtig rockende nummers. De toon is gezet. Daarna het ruim 6 ½ minuten durende Who are you, met krachtig drumwerk van Zak Starkey. Deze zoon van Beatlesdrummer Ringo Starr is een uitstekende drummer hoewel het natuurlijk wel lastig is, zo niet eerlijk, om hem met Keith Moon te vergelijken. Vervolgens gaat The Who terug naar hun belangrijke jaren 1965, 1966 en 1967. The kids are alright, de prachtige uitvoering en het aan Paul Weller opgedragen Pictures of Lily, de snelle rocker I can see for miles en uiteraard My Generation. Het nummer wijkt ondanks een stotterende Daltrey en de rollende bastonen van de uitstekende bassist Pino Palladino nogal af van de studiouitvoering. Behind blue eyes is een prachtige ballad en de ruim zes minuten durende versie van Bargain wordt gekenmerkt door de tempowisselingen, van subtiel naar explosief. Cd 1 wordt afgesloten met de gospelachtige meezinger Join together en het snelle You better you bet, waarin de goede samenzang van Daltrey en Townsend weer opvalt.
Cd 2 begint met twee nummers van hun album Quadrophenia uit 1973, I’m one en het orchestrale Love reign o’er me, met goede zang en lekker gitaarwerk. Pete Townsend neemt de vocalen voor zijn rekening in het funky Eminence front. En een concert van The Who kan natuurlijk niet zonder de rockopera Tommy, waarvan maar liefst vijf nummers worden gespeeld. Een van mijn favoriete nummers van The Who is en blijft Baba O’Riley van het klassieke album Who’s next uit 1971. Ruim zeven minuten genieten geblazen, hoewel Pete Townsend moeite heeft met de hoge tonen, maar dat wordt gecompenseerd door de mondharmonicasolo van Daltrey. Na het voorstellen van de band door Pete Townsend krijgen we het bekende jengelende orgel te horen van Won’t get fooled again, een tien minuten lange uitsmijter.
Conclusie: Puristen zullen misschien zeggen dat The Who zonder Keith Moon en John Entwistle The Who niet meer is, maar Pete Townsend en Roger Daltrey benaderen met hun vervangers de sound van The Who zeer dicht. Een aangevuld met een aantal goede sidemen bewijst The Who dat ze wat mij betreft nog niet pensioen hoeven te gaan. De band rockt nog als in zijn beste jaren.
Tracks disc 1:
- I can’t explain
- The seeker
- Who are you
- The kids are alright
- Pictures of Lily
- I can see for miles
- My generation
- Behind blue eyes
- Bargain
- Join together
- You better you bet
Tracks disc 2:
- I’m one
- Love reign o’er me
- Eminence front
- Amazing journey/Overture/Sparks
- Pinball wizard
- See me, feel me/Listening to you
- Baba O’Riley
- Won’t get fooled again
The band:
- Pete Townsend (gitaar, vocals)
- Roger Daltrey (vocals)
- Pino Palladino (bas)
- Zak Starkey (drums)
- Simon Townsend (gitaar, vocals)
- John Corey (keyboards)
- Loren Gold (keyboards)
- Frank Simes (keyboards, musical director)