Lost and found – Jack Bottleneck
Zeg Friesland en je denkt meteen aan Elfstedentocht, Thialf, fierljeppen, kaatsen, skûtsjesilen en Beerenburg. Of wanneer je voetbalsupporter bent aan Heerenveen en Cambuur. Voor Friese muziek moet je iets dieper in je geheugen graven. Bij het noemen van De Kast, Twarres, de Blauwhûster Dakkapel en Hessel, de Friese Bruce Springsteen van Terschelling gaat er bij menigeen een lampje branden.
Maar de naam Johan Venema zal de meesten, zeker buiten Friesland, helemaal niets zeggen. Mij ook niet moet ik eerlijk zeggen. Totdat ik deze week een cd van deze zanger gitarist uit Rinsumageest in handen kreeg. Venema heeft zich de prachtige naam Jack Bottleneck aangemeten. Samen met een band met o.a. multi-instrumentalist Johan Keus heeft hij vorige maand zijn eerste album uitgebracht, Lost and found. Het album begint opwindend met de traditional Nobody’s business, een lekker uptempo nummer met banjo en mandoline. Op het album staan twee covers van Tom Waits, Tango till they’re sore, met de gruizige stem en de elektrische gitaar van Jack, en de prachtige ballad Chocolate Jesus, met een heerlijke banjo. De banjo is ook volop aanwezig in Going to my hometown, de uptempo cover van de Ierse bluesgitarist Rory Gallagher. Dust my broom van Elmore James is zo ongeveer door iedere zichzelf respecterende bluesartiest op de plaat gezet en krijgt hier ook een mooie uitvoering met die slidegitaar. Het vooral van Hank Williams bekende door de blinde countryzanger Leon Payne geschreven Lost highway is een stevige countryblues. Van Possessed by Paul James, een one man band uit Austin Texas, wordt Should have known better gecoverd en krijgt een melodieuze uitvoering met een fijne elektrische gitaarsolo en een snipper orgel. Jack Bottleneck heeft blijkbaar iets met one man bands want hij heeft ook twee nummers van de Texaan Scott H. Byram opgenomen. No way met stevig gitaarwerk en Lost case of being found, een lekker in het gehoor liggend uptempo nummer met banjo. Britse folkblues komt om de hoek kijken bij Don’t forget to miss me van Harry Manx. Het album eindigt met een traditional, het oeroude Wayfaring stranger, o.a. op de plaat gezet door Johnny Cash, Joan Baez, Emmylou Harris en Steve Earle. Een lekkere stevige afsluiter.
Conclusie: Lost and found is een authentieke en eigenzinnige mix van country, rauwe blues, bluegrass, folk en americana uit de Friese Wouden. Een verrassend goed album.
Tracks:
- Nobody’s business (traditional)
- Tango till they’re sore (Tom Waits)
- Going to my hometown (Rory Gallagher)
- Chocolate Jesus (Tom Waits & Kathleen Brennan)
- Dust my broom (Elmore James)
- Lost highway (Leon Payne)
- Should have know better (Possesed by Paul James)
- No way (Scott H. Byram)
- Lost case of being found (Scott H. Byram)
- Don’t forget to miss me (Harry Manx)
- Wayfaring stranger (traditional)
Leave a comment