Klaar voor de strijd
Afgelopen zaterdag begon de voetbalcompetitie bij de amateurs. Die van de grote jongens van de Topklasse. En dan is het toch even slikken wanneer je bedenkt dat “wij in Gouda” dit jaar niet mee mogen doen bij de allergrootsten. Dat is en blijft jammer. Op de dag dat de Topklasse van start ging speelde Jodan Boys een bekerwedstrijd tegen 1e klasser Rijsoord. Een eerste echte test, omdat de contouren van het nieuwe team nu zo ongeveer duidelijk moeten zijn.
Na afloop van de gewonnen wedstrijd liep het sponsorhome weer vol. Sponsors staan blijkbaar nog in de rij en dat is mooi in deze tijden. Want als je als club echt aan de weg wilt timmeren kom je ook in het amateurvoetbal zonder geld nergens.
Als we afgaan op de resultaten in de voorbereiding dan is Jodan Boys klaar voor de nieuwe competitie. Een aantal belangrijke spelers is vertrokken en op het laatste moment haakte ook drievoudig Somalisch international Ahmed Ali toch weer af. Maar de nieuwelingen waren allemaal optimistisch. Een enkeling nam zelfs het woord kampioen in de mond. Dat kan jeugdige overmoed zijn, maar aan de andere kant mogen de supporters best iets verwachten. De concurrentie zal ongetwijfeld groot zijn, maar ook in de Hoofdklasse is de bal rond.
Fierljeppen
A.s. zaterdag wordt in Polsbroekerdam het NK Polsstokverspringen gehouden. Toen ik in mijn mailbox keek zag ik een uitnodiging voor dit kampioenschap. “Prachtig dacht ik, daar ga ik naar toe”. Maar ik besefte dat ik enkele dagen daarvoor net had toegezegd als spreekstalmeester voor de opening van het voetbalseizoen van de Jodan Boys op te treden. En een woord is een woord. Helaas dus.
Polsstokverspringen of fierljeppen zoals ze het in Friesland zeggen. Prachtige sport. Ik heb in mijn jeugd heel veel wedstrijden gezien. In mijn geboortedorp Benschop. In Jaarsveld, in Lopik, in Vlist en ook in Polsbroekerdam. Dat was de tijd van Bert Koetsier, Teus Eikelenboom en van Anton van der Bas. Maar ik kwam in die tijd vooral voor mijn plaatsgenoot Aart de With. En dat had mede te maken met het feit dat hij een vriend was van mijn broer. Aart de With, een groot kampioen. Vijftig titels op zijn naam. Dat kan niemand hem voorlopig nazeggen. Ik heb vroeger ook veel polsstok gesprongen, maar dat was alleen om over een sloot te komen. En vaak eindigde zo’n poging dan ook nog met een nat pak. Mooie tijden waren dat.
Nogmaals jammer dat ik er zaterdag niet bij kan zijn. Hopelijk speelt Jodan Boys wel de sterren van de hemel.
Amai, daar gaan we weer
Als je boven je hoofd op de snelweg het bord Breda ziet verschijnen, dan weet je het. Vlaanderen uit, Nederland in, kortom de vakantie zit er op. Ik zuchtte want ik had nog wel wat langer willen blijven. Fietsen, lezen, naar het strand, de Bourgondiër uithangen en verder lekker luieren. Ranomi Kromowidjojo heb ik zien schitteren. En ik heb de KNVB boot op de gay pride met o.a. de Goudse scheidsrechter Kevin Blom gezien. Thuis gekomen las ik dat er nogal wat discussie in Nederland was over uitspraken van René van der Gijp. Dezelfde clown die ook zo onbedaarlijk moest lachen om een emotionele Toine van Peperstraten. Voor de rest is de sport aan me voorbij gegaan. Maar volgens mij heb ik niet veel gemist.
Maar het sportluwe tijdperk loopt ook weer ten einde. De Goudse voetbalclubs zijn met hun trainingen begonnen. Volgende week dinsdag gaat het echt beginnen want dan worden de eerste bekerwedstrijden gespeeld. Ik ben benieuwd hoe de clubs daar mee om gaan want ik heb vaak meegemaakt dat veel trainers bekervoetbal niet belangrijk vinden. Ja, als er een gerenommeerde tegenstander voor de deur staat, maar dan is het vaak te laat. Hopelijk wordt de bekercompetitie nu wel serieus genomen. Supporters hebben daar recht op.