Alfred Hitchcock en The Blues Brothers
De Goudse voetbalmeute, die blijkbaar geen dag zonder voetbal kan, spoedde zich zondag naar de het sportpark aan de Nieuwe Donkstraat om te zien of DONK het vege lijf zou redden.
Nou dat viel niet mee. Met nog vijf minuten te gaan en met een 0-1 achterstand leken de Gouwenaars aan hun laatste minuten als tweedeklasser bezig. Maar toen gebeurde het. Alfred Hitchcock, die tot dan verscholen achter een boom had gestaan, stapte uit zijn schaduw en gaf het sein tot een sensationele slotfase. Het leek ineens of er een knop werd omgedraaid. De gebroeders de Jong waren inmiddels als The Blues Brothers aan het front verschenen. De sierlijke Jeroen wist zijn broer, de oude krijger Menno ineens heel dichtbij. Een vlammende gelijkmaker, een geannuleerde strafschop in de laatste minuut en een dampende winnende treffer ver in de blessuretijd. Ongeloof bij velen. Rotterdamse supporters die hoofdschuddend afdropen en Donkianen die vol ongeloof naar de op volle toeren draaiende bierpompen snelden. Een penningmeester die likkebaardend rondliep. Hitchcock had zich weer geruisloos uit de voeten gemaakt.
De nacompetitie is soms een idiote roulette, maar ondanks het slechte voetbal heb ik me kostelijk vermaakt. Op naar het tweeluik met De Musschen. En Alfed Hitchcock is dan ook weer van harte welkom.
De maatschappelijke functie van de sportclubs
Er zijn nog maar vier gemeenten in Nederland die een betaald voetbalclub in hun stad ondersteunen. En dat zijn er wat mij betreft nog vier te veel. Ik kan maar meteen duidelijk zijn. Zieltogende clubs als Veendam en AGOVV zijn onlangs ter ziele gegaan omdat Veendam en Apeldoorn eindelijk die bodemloze put zagen. Nu zijn er meerdere vormen van overheidssteun. Enschede leent 20 miljoen aan FC Twente. Er zijn afspraken gemaakt dat alles wordt terugbetaald en dan is er niks mis mee. Betaald voetbalclubs hebben tenslotte ook een maatschappelijke functie. Maar leningen kwijtschelden is dubieus. Betaald voetbalclubs zijn gewoon bedrijven en moeten hun eigen broek ophouden. Begin eerst maar eens om de soms waanzinnige salarissen terug te schroeven.
Als sportliefhebber vind ik het jammer, maar als belastingbetaler ben ik blij dat we in Gouda geen betaald voetbal hebben. Maar ook de Goudse sportclubs hebben een maatschappelijke functie. Daarom hoop ik niet dat het bezuinigingsspook als de man met de zeis om zich heen gaat maaien. Het water staat heel veel verenigingen nu al aan de lippen en als de gemeente Gouda over gaat tot draconische maatregelen vrees ik het ergste. Maar ik ben van nature optimistisch dus ik ga er van uit dat onze gemeentebestuurders niet gek zijn.
Vreugde en verdriet gaan hand in hand
De reguliere voetbalcompetitie zit er op. En het was geen best jaar voor het Goudse voetbal. Gouda was vorige week zaterdag al gedegradeerd en ook Jodan Boys moet een stapje terug doen. “We hebben minstens 40 punten nodig” zei Patrick Akerboom aan het begin van de competitie. En helaas heeft hij gelijk gekregen. Uithuilen en opnieuw beginnen.
Afgelopen zondag zweefde de geest van Alfred Hitchcock boven de Goudse voetbalvelden. ONA redde net als vorig jaar op de laatste dag het vege lijf en DONK toonde lef, greep de laatste strohalm en kon ineens van de kampioen winnen. Daar waar in de competitie de punten tegen de directe concurrentie) werden verspeeld. Waar heb ik dat meer gezien. Maar nu die vermaledijde nacompetitie nog.
Spanning was er vooral aan de top van de 3e klasse. Gouda speelde zich het snot voor de ogen om de smadelijke nederlaag in januari tegen Bodegraven weg te spelen en walste over de tegenstander heen. Maar na afloop bleek die walk-over niet genoeg en het team van Felix Aerts greep naast alle prijzen. Boosdoeners waren Woerden en het Groeneweg van René van Beek. Slechts één doelpunt scheidde Gouda van de nacompetitie. Hoe wreed kan het voetballeven zijn. Vreugde en verdriet zijn domweg een Siamese tweeling.
Alles in eigen hand
Het komend weekend staat in het teken van de beslissingen in het amateurvoetbal. Over het zaterdagvoetbal heb ik het de afgelopen weken al gehad. Voor Gouda viel het doek. Te vaak niet thuis gegeven en voor de kansen van De Jodan Boys geef ik ook weinig. Te vaak ging het fout. Uiteindelijk komen ze kwaliteit tekort denk ik. Maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt, want zelfs op de laatste competitiedag hebben ze alles nog in eigen hand. Alleen wordt het dan wel een latertje, want de nacompetitie is ook niet iets om verlangend naar uit te zien. Maar in dit geval juist wel.
“We hebben het nog in eigen hand”. Ik heb het menig trainer horen zeggen. Maar dan moet je het wel doen natuurlijk! DONK leek halverwege het seizoen een middenmoter te worden, maar de laatste weken is het huilen met de pet op. Willen ze het in eigen hand houden moeten ze zondag van kampioen Zwervers winnen. Misschien kan de oude krijger Menno de Jong nog een keer het goede voorbeeld geven. Maak het nu eens waar!
ONA dreigde onder te gaan, maar besefte op de belangrijke momenten wel dat er gewonnen moest worden. Zondag kunnen ze het afmaken. Nog steeds alles in eigen hand.