Paralympics
“PS I love you”. Een flard uit een liedje van The Beatles. Ik hoorde het toen ik keek naar een samenvatting van de voorlaatste dag van de Paralympische Spelen. Aan de Paralympics werden geen ellenlange televisie- en radio-uitzendingen gewijd. Geen Sportradio meer op Radio 1. De publieke omroep besteedde in ieder geval wel dagelijks aandacht aan de Paralympics. Waar waren de commerciëlen?
Ik moet bekennen dat ik ook niet dagelijks keek. Niet uit gebrek aan belangstelling maar soms bepaalt je agenda je leven. Toch heb ik fascinerende dingen gezien. Een gewichtheffer zonder benen die samen met zijn fanatieke trainer rollend over de vloer gaat. Voetballers met oogkleppen op (letterlijk) en een doelpunt waarvan Lionel Messi droomt. Een blinde atleet die volgens mij nog staat te juichen. Esther Vergeer was weer een klasse apart.
Dan naar atletiek, ook hier de moeder aller sporten, en alle ogen gericht op Oscar Pistorius. Maar de Blade Runner werd twee keer verslagen. Hij reageerde teleurgesteld door op te merken dat zijn tegenstander langere kunstbenen had. Maar zijn wraak op de 400 meter was zoet. Ik zag het fenomeen The Blade Runner enkele jaren geleden tijdens de Nelly Cooman Games in Stadskanaal.
Over Stadskanaal gesproken, daar woont niet alleen mijn schoonfamilie, maar daar kwalificeerde Ronald Hertog zich in juni voor de Paralympics in Londen. En wat was hij trots dat hij bij de openingsceremonie namens Nederland de vlag mocht dragen. Dit heeft hem ongetwijfeld extra kracht gekregen want de Goudse speerwerper won vorige week zondag een bronzen medaille. Volgende week woensdag wordt hij gehuldigd op het Goudse stadhuis. Gouda staat nu ook op de Paralympische kaart.
PS I love you, the Beatles hebben gelijk.
Leave a comment