Sportvissen
Ik zat afgelopen week met een aantal collega’s te bomen over sport. Op een gegeven moment kwam het gesprek op wat nu eigenlijk onder sport moet worden verstaan. Zijn dammen en schaken sport? Om gewoon stukken te verzetten heb je toch geen conditie nodig? De dressuur bij de paardensport? Dat doe je maar in een circus. Als er dieren aan te pas komen kun je je überhaupt afvragen of er sprake is van sport. Hondensport? Ritmische gymnastiek? Circus Herman Renz! En wat te denken van snelwandelen. Waggelende lopers met merkwaardige lichaamsbewegingen. Lijkt me compleet ongezond voor je lichaam. Tijdens mijn vakantie in België was ik getuige van het Vlaams kampioenschap gsm werpen. En de extra handicap was dat het alleen Nokia apparaten mochten zijn.
En zo zou de discussie nog uren door kunnen gaan. Het is eigenlijk gewoon een kwestie van smaak en van interesse.
Het afgelopen weekeinde vond in Leeuwarden het WK zoetwatervissen voor dames plaats. Ik zag een reportage waarin zeer enthousiast werd gesproken over tactiek, techniek en verboden aas. Er is zelfs een heuse bondscoach. En ik maar denken dat vissen gewoon een aangenaam tijdverdrijf is. Lekker met je hengel aan de waterkant. Een parasol voor de zon of de regen. Een pakje brood en een thermosfles koffie. En niet te vergeten, de platvink, de heupfles met sterke drank. Maar van de bondscoach begreep ik dat er veel meer voor kijken komt. Hoe ziet zo’n training er precies uit? Ik zag een Engelse trainer met een verrekijker staan spioneren. Zou die training dus ook soms besloten zijn? Het woord doping heb ik nog niet gehoord. Dat is mooi. Misschien een nieuwe uitdaging voor Lance Armstrong.
Leave a comment