Phil Bee – Against the wind
Dit theaterseizoen was de Nederlandse singer-songwriter Phil Bee, samen met een groot aantal andere artiesten, te bewonderen in de door Johan Derksen georganiseerde The Sound of The Blues & Americana, een muzikale voorstelling langs een groot aantal theaters in Nederland. Maar de vermaledijde coronacrisis maakte een voortijdig einde aan deze theatertour en ook de geplande festivals dit jaar zijn afgelast. Veel artiesten waren ineens werkloos.
Maar Phil Bee heeft in deze lockdown niet stil gezeten en heeft zich vier weken opgesloten in de Castle Studios in het Limburgse Mheer om toch muziek op te nemen. In samenwerking met bevriende musici werd een repertoire samengesteld en via social media werd gepolst welke nummers de voorkeur hadden. Het resultaat is te horen op de cd Against the wind. Een album met tien favoriete nummers waar Phil Bee ook zijn eigen sausje rijkelijk over heen strooit.
Het openingsnummer Feelin’ alright, een compositie van Dave Mason, brengt je meteen in de juiste stemming. De gedreven versie van Phil Bee in de zijnen komt dichter in de buurt van de versie van Joe Cocker dan die van Traffic uit 1968. Heerlijk ook die bekende pianoklanken. Mooi ingetogen is daarna Grandma’s hands, de soulballad van Bill Withers van diens debuutalbum Just as I am. De blazers maken hun opwachting in Al Kooper’ s jazzy bluesballad I love you more than you’ll ever know. Phil Bee’ s zang is intens en doet me hier ook weer aan Joe Cocker denken. En dat mag toch wel als een compliment worden opgevat lijkt mij. De uitvoeringen van Blood Sweat & Tears en Donny Hathaway blijven onvergetelijk, maar de versie van Phil Bee is ook ronduit schitterend. De swamprock, met orgel en strakke ritmesectie, slaat toe in de ontspannen vertolking van John Fogerty’s Born on the bayou. Dixie chicken is southern rock van grote klasse. Phil Bee blijft tamelijk dicht bij het origineel van Little Feat. De heerlijke pianosolo, de drums, de percussie en de gitaren. Zeer fraai. Lowell George zou er ongetwijfeld zijn goedkeuring aan hebben gegeven. De klassieker I put a spell on you van Screamin’ Jay Hawkins krijgt hier, naast orgel en snijdende gitaarsolo’s, een vleugje psychedelica mee. Eric Clapton mag zeker niet ontbreken. Samen met George Harrison schreef Clapton Badge, het nummer dat terecht kwam op het album Goodbye Cream. Net als in het origineel ook hier een strakke ritmesectie, een felle gitaarsolo en de mooie tempowisseling halverwege. Zeer gedreven is de zang in Bell bottom blues, de Clapton/Whitlock compositie van het dubbelalbum Layla & other assorted lovesongs. Zeer sterk gitaarwerk (alsof Clapton stiekem meespeelt), mooie harmonieën en orgelpartijen. Sterk is de zang in Paul Weller’s You do something to me. Mooi is ook de akoestische gitaarsolo in deze ballad. Het slotnummer, de rockballad en titelnummer Against the wind, ademt dezelfde muzikale sfeer als in de originele versie van Bob Seger & the Silver Bullet Band. Een slotakkoord dat er mag zijn.
Conclusie: Die verrekte coronacrisis heeft toch nog iets positiefs opgeleverd, want met Against the wind hebben Phil Bee met zijn vrienden een topalbum het licht laten zien. Klassiekers uit de jaren ’60 en ’70 herleven hier en krijgen terecht nogmaals de eer die zij verdienen.
Tracks:
- Feelin’ alright
- Grandma’s hands
- I love you more than you’ll ever know
- Born on the bayou
- Dixie chicken
- I put a spell on you
- Badge
- Bell bottom blues
- You do something to me
- Against the wind