VV Benschop
In 40 jaar kan er heel veel veranderen. Afgelopen vrijdagavond was ik in mijn geboorteplaats Benschop. Nu rij ik wel vaker door het dorp, maar bij de plaatselijke voetbalvereniging was ik in geen 40 jaar geweest. Ik heb daar in de jaren ’70 van de vorige eeuw een aantal jaren met heel veel plezier gespeeld. Begonnen als (destijds) snelle linksbuiten, maar toen een elftal een keer een keeper nodig had ben ik daar ingevallen. En sindsdien was ik de vaste keeper van Benschop 5. En al zeg ik het zelf, ik kon vrij goed een balletje tegenhouden.
Vrijdagavond was ik dus na jaren weer bij de VV Benschop. Ik had mijn jongste broer meegenomen want die kende ongetwijfeld meer mensen bij de jubileumreceptie dan ik. Vol bewondering heb ik het sportcomplex bekeken. Een mooi clubhuis, een prachtige overdekte tribune, fraaie kleedkamers en een heuse businessruimte. Daar waar in de oertijd van het voetbal in Benschop eerst de koeien van het veld moesten worden gejaagd en de vlaaien verwijderd, beschikt Benschops voetbaltrots nu over een kunstgrasmat.
Zoals ik al vreesde herkende ik nog maar heel weinig mensen, maar dat kon de pret niet drukken. De naam van Hans Kraay sr, de eerste trainer die Benschop 1 meteen naar het kampioenschap leidde, zoemde rond op de druk bezochte receptie ter ere van het 50-jarig bestaan van VV Benschop.
Er is na mijn voetbalperiode heel veel veranderd maar wat gebleven is is het enorme enthousiasme van de clubleden. De club bruist en leeft als nooit tevoren.
‘VV Benschop, een dorpsclub die al 50 jaar midden in de samenleving staat’, staat met grote letters in de speciale jubileumkrant. Een waarheid als een koe. Je zou er bijna weer gaan voetballen.