GZV Watergras
Ik neem u even mee terug naar vrijdag 17 april 2015. In een volgepakte sporthal De Mammoet maakt GZV Watergras zich op om de laatste hobbel naar het kampioenschap te nemen. Voor aanvang van de wedstrijd mocht ik in de kleedkamer de tactische bespreking van trainer Marvin Paton meemaken. ‘We gaan geschiedenis schrijven in Gouda’ en dat gebeurde die avond ook. Het vlaggenschip van de Goudse zaalvoetbalvereniging werd kampioen en promoveerde voor het eerst in het bestaan naar de Eredivisie. De euforie was heel groot. Nu die plannen voor een eigen sporthal nog verwezenlijken.
We zijn nu ruim 2½ jaar later en de euforie van toen is verdwenen. Het spelen in de Eredivisie valt niet altijd mee. Vorig seizoen handhaafde Watergras zich ternauwernood op de laatste speeldag en de stand op de ranglijst in het huidige seizoen stemt niet echt vrolijk. De eerste wedstrijd werd gewonnen, maar daarna waren er louter (grote) verliespartijen. Het is nog te vroeg om over degradatie te spreken maar ik hou mijn hart vast.
De plannen voor een eigen sporthal hebben ook de nodige vertraging opgelopen. Was het de financiering? Of de vergunning? Ik weet er het fijne niet van. Maar een paar weken geleden ging de kogel toch eindelijk door de kerk en komt er een sporthal naast het Groenhovenbad. Overal lachende gezichten zou je denken, maar niets is minder waar. Watergras wil niet meer naar de nieuwe hal. Met de gemeente Gouda wordt een twist uitgevochten over een tribune en een horecagedeelte in de nieuwe hal. Beide partijen hebben hun eigen argumenten in deze kwestie.
Ik hoop hoe dan ook dat beide partijen er uit komen. Dan komen de sportieve successen misschien ook weer vanzelf.
Leave a comment