De spanning is te snijden
O rijkdom van het onvoltooide. Deze zin van de dichter J.H. Leopold schoot me zondagavond te binnen toen ik alle voetbaluitslagen van de voorlaatste speelronde op een rijtje zette. Jodan Boys had zich in een zinderende wedstrijd in het landelijke Hoornaar veilig gespeeld. Met dank aan Laurens Borg had Gouda op zaterdag de laatste strohalm om niet rechtstreeks te degraderen gepakt. Nu nog even winnen van Koudekerk en dan volgt het circus dat nacompetitie heet.
Olympia dacht zondag met grote cijfers te winnen van het gedegradeerde HMSH. Een schamele 1-0 overwinning kon worden genoteerd en Olympia heeft zelfs nog kans op de 3e periodetitel. Maar eerst moet zondag met minstens 22 doelpunten verschil worden gewonnen en dan moet de naaste concurrent verliezen. En gij geleuft dat? Nee dat worden degradatiewedstrijden. Maar dan moet er beter worden gespeeld dan zondag. Gouda had de 1e periodetitel veroverd, maar moest tot afgelopen zondag vrezen voor de beruchte degradatiewedstrijden. Ze zijn nu veilig en maken zich op voor eventuele promotie. Dat laatste is ook voor DONK nog mogelijk. Winst op Haastrecht volstaat, maar dan moet kampioen UNIO winnen van ONA. Voor ONA is rechtstreekse degradatie nog niet van de baan.
Ik kijk uit naar het komende weekend. Alfred Hitchcock, boeienkoning Houdini en J.H. Leopold zitten naast mij op de eerste rij.
Een dorpsclub met stadse fratsen
Het was zaterdag prachtig weer. Lekker weertje dus om naar een voetbalwedstrijd te gaan. En met nog twee ronden te gaan is het ook lekker spannend in de competitie. Ik besloot met collega presentator Arjan Vink naar Stedoco – Jodan Boys te gaan. Stedoco, de dorpsclub uit het nietige Hoornaar kon kampioen worden en voor het eerst in de geschiedenis promoveren naar het Walhalla van het amateurvoetbal, de Topklasse. En Jodan Boys had toevallig ook nog wat puntjes nodig om volgend seizoen ook verzekerd te zijn van het Hoofdklasserschap.
Kortom, alle ingrediënten voor een lekker middagje waren aanwezig.
De weg naar Hoornaar was al een belevenis op zich. Rustiek gelegen in de prachtige Alblasserwaard. Grote boerderijen werden afgewisseld met fraaie stulpjes die mijn budget in ieder geval te buiten gaan. Wuivende gele veldbloemen. Rijen knotwilgen die zoals het hoort geschoren en geknipt aan de waterkant staan. Grazende koeien. Kwetterende eenden. Laag overvliegende zwanen. Hordes fietsers. Een verdwaalde skatester. Ja, het leven kan mooi zijn.
Sportpark Stedoco lag te gloeien in de voorjaarszon. Op de parkeerplaats was nog net een plekje te vinden, maar dat kwam omdat we op tijd waren. De stewards liepen enigszins zenuwachtig rond. De dames aan de kassa maakten overuren. En dat laatste was ook al het geval bij de bierpompen. En dan moest de wedstrijd nog beginnen. Uit de speakers klonk de stem van André Hazes (al tien jaar dood, maar zijn geest leeft zeker voort op de voetbalvelden).
Nadat de stadionspeaker ruime aandacht had gevraagd voor zijn soms overbodige en ronkende teksten nam de Hoornaarse jeugd zijn kans waar om flink uit te pakken met Bengaals vuur. De wedstrijd kon beginnen.
Het werd een heerlijke wedstrijd. Jodan Boys dreigde in het begin te worden overlopen, maar kwam verrassend na een kwartier op voorsprong. Het merendeel van de toeschouwers zwegen en schrok zich een hoedje. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een 4-4 gelijkspel. Het was nog even wachten op de uitslag van concurrent ODIN ’59, maar na enkele minuten kon het feest losbarsten. Het feest barstte los. Iemand riep om dat er vanaf nu gratis gedronken kon worden. Ik zag dat de penningmeester van Stedoco even verschrikt op keek. Maar even later was er een zeer brede lach op zijn gezicht te zien. Ach je promoveert niet elke dag naar de Topklasse.
In de bestuurskamer van Stedoco was het ook feest. Echt zo’n lekkere “dorpse” bestuurskamer. Geen opgewonden toeters en bellen. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Geen gereserveerde stoelen voor het arbitrale trio. Niks geen geüniformeerde bewakers voor de deur zoals bij clubs als IJsselmeervogels en andere topclubs die meer als een bedrijf fungeren dan als een sportclub. Stedoco een echte dorpsclub. Maar een dorpsclub met stadse fratsen zoals de voorzitter schrijft in de presentatiegids.
Na enige tijd vertoefd te hebben tussen de feestenden verlieten wij het sportpark. De koeien stonden nog steeds te grazen en een enkel schaap keek verstoord op. Na met de pont de Lek te zijn overgestoken hadden we de Alblasserwaard achter ons gelaten. Ik meende even in de verte nog het feestgedruis van Hoornaar te horen. Ik schat dat het nog heel lang onrustig zal zijn gebleven bij Stedoco. Volgend seizoen de Topklasse voor de dorpsclub. Een nieuw blad zal worden geschreven.
En Jodan Boys? Jodan Boys was tevreden. Goed gespeeld en het ene dik verdiende puntje bleek na afloop van de wedstrijd voldoende om zich te handhaven in de Hoofdklasse.