De Ronde van Vlaanderen
Ik raakte zaterdagnacht al in de stemming. De Overnachting, het interviewprogramma op Radio 1 van Filemon Wesselink. Gast was schrijver en wielerliefhebber Jan Siebelink. Het gesprek ging over religie en wielrennen. Van Knielen op een bed violen naar de Ronde van Vlaanderen. Mooie rustige verteller die Siebelink. En een interviewer die zich gelukkig niet belangrijker vindt dan zijn gesprekspartner. En dat tijdens het uur Op Fietse van Skik werd gedraaid lag natuurlijk voor de hand. Ik heb die nacht uitstekend geslapen.
De volgende ochtend, Eerste Paasdag, zat ik al vroeg voor de buis, want de Vlamingen laten er geen gras over groeien. Om half 10 begon de uitzending van Sporza met een uitgebreide voorbeschouwing op Vlaanderens Mooiste. De Hoogmis van het Vlaamse wielrennen. Met een uitstekende Karl Vannieuwkerke in de rol van Mart Smeets. Een van zijn tafelgasten was oud renner Eddy Planckaert, die voor deze speciale gelegenheid zijn trouwpak had aangetrokken. Het zat wat strak volgens hem, dat was ook te zien, maar hij was dan ook al meer dan 30 jaar getrouwd, aldus de man die we tijdens de Ronde van Frankrijk ook jaarlijks aan de borreltafel van RTL kunnen zien zitten. Maar ik had de indruk dat hij bij Karl meer op zijn gemak was en minder de clownsrol hoefde te spelen.
Omdat de start verlaat werd was er ruim aandacht voor allerlei voorbeschouwingen. Er werd getreurd om het feit dat publiekslievelingen als Fabian Cancellara en landgenoot Tom Boonen, de winnaars van de afgelopen drie jaar, niet meededen. De vurige wenskaarten werden nu gezet op Sep Vanmarcke, Stijn de Volder en Greg van Avermaet. Maar d’n Ollander Niki Terpstra mocht zeker niet worden onderschat en zeker de Slowaak Peter Sagan niet.
Op paaszaterdag hadden de liefhebbers het parcours gereden. Uit de hele wereld kwamen zij naar de Vlaamse Ardennen aangewaaid. Een vader met zijn zoon uit Nieuw Zeeland. De zoon had notabene 14 dagen geleden nog een blindedarm operatie ondergaan. Maar dat was geen reden om van de rit af te zien. Je zag fietsers kreunend en zuchtend, en veelal ook lopend, de beklimmingen trotseren. Mooie retroshirts, ik zag tot mijn plezier ook weer dat mooie Molteni shirt. Alsof Eddy Merckx weer terug was. Op een gegeven moment verscheen er zelfs iemand aan de tafel van Karl die doodleuk zei dat hij de Ronde van Vlaanderen lopend had afgelegd. 265 kilometer hard lopen, zoiets geks heeft Phidippides, de legendarische boodschapper van het Atheense leger in 490 v. Chr. zelfs niet gepresteerd.
Ondanks een halve weigering van het startpistool en later dan verwacht werden de renners eindelijk door de burgemeester van Brugge weggeschoten. De 99e Ronde van Vlaanderen was eindelijk begonnen. De commentatoren Michel Wuyts en José de Cauwer gingen er strak voor zitten.
De boeren kregen de eerste geneutraliseerde kilometers volop aandacht voor hun protest. In lange rijen stonden hun tractoren langs het traject opgesteld. Mooi protest, niks geen versperringen. Zo kun je ook goodwill kweken. De eerste puist was de Tiegemberg en er zouden er nog velen volgen. Regelmatig werd door de commentatoren overgeschakeld naar Renaat Schotte op de motor die zag dat de koplopers op een gegeven moment een voorsprong van zes elektriciteitspalen hadden. Zoiets heb ik zelfs Theo Koomen nooit horen zeggen en die had een behoorlijke fantasie. Zwetend werden obstakels als de Oude Kwaremont, de Berendries, de Eikenberg, de Kanarieberg en de Paterberg, om maar een paar illustere monumenten te noemen, door de renners een of meerdere keren genomen. Jammer dat de beruchte Muur niet meer in het parcours is opgenomen. Vroege zendelingen worden door het peloton gegrepen. Nieuwe kopgroepen ontstaan. Niki Terpstra knijpt er op de Kruisberg, met nog 28 kilometer te gaan tussenuit maar krijgt Alexander Kristoff met zich mee. Het peloton probeert de laatste kilometers nog wat terug te doen, maar dichter dan 15 seconden komen ze niet. De dappere Terpstra moet uiteindelijk in de eindsprint zijn meerdere erkennen in Alexander Kristoff, die in Oudenaarden juichend als winnaar over de streep glijdt. Of hij na afloop rustig op een bedje violen is geknield voor een dankbaar schietgebedje weet ik niet, maar als je binnen een week alle etappes van de Driedaagse De Panne en ook Vlaanderens Mooiste wint, mag je trots zijn. We gaan nog veel van Kristoff horen denk ik.
Domme materiaalpech, valpartijen, aanrijdingen met volgauto’s, mee rennende idioten, reclamebogen die omlaag vielen, reputaties sneuvelden, het gebeurde allemaal zondagmiddag. Heroïek en dramatiek als Siamese tweeling. Na 99 afleveringen wint er voor het eerst een Noor. Publiekslieveling Sep Vanmarcke is totaal ontgoocheld. Maar gelukkig voor de Vlamingen eindigt Greg van Avermaet als 3e en biedt neoprof Tiesj Benoot met een 5e plaats weer genoeg hoop voor de toekomst. Lieveling Tom Boonen kan met een gerust hart met wielerpensioen. Op naar aflevering 100!!