Het hoge sportniveau in Gouda
Afgelopen vrijdagavond was sportief Gouda weer massaal naar het Sportgala gekomen. Tijdens de jaarlijkse Hoogmis van de Goudse sport werden de sportman, sportvrouw, sportploeg en het sporttalent in het zonnetje gezet. Opnieuw bleek weer hoe hoog en gevarieerd het sportniveau in Gouda is. Op regionaal, landelijk, Europees en op wereldniveau werd in eremetaal gegrossierd. Zeer verdiend was ook de integratieprijs voor Ruiterclub Bloemendaal. En hopelijk kunnen Tim van Duuren, Stephen de Vries en Ronald Hertog hun paralympische dromen waar maken. Laura Werger glunderde en beleefde in haar eerste jaar als wethouder van sportzaken haar finest hour.
Topsport in Gouda dus. Maar topsport bedrijven kun je niet in je eentje. En daarom vind ik het zo mooi dat jaarlijks ook vrijwilligers in het zonnetje worden gezet, want dat zijn de echte onmisbare schakels bij een club. De kurk waarop een vereniging drijft. Daar moeten we zuinig op zijn want vrijwilligers liggen tegenwoordig niet meer voor het oprapen.
Sportieve zonneschijn in sporthal De Mammoet. Maar of die zon overal blijft schijnen zal de toekomst uitwijzen. In deze tijd van bezuinigingen vrees ik dat de sport niet zal worden ontzien. Volgende maand wordt er in het Huis van de Stad gediscussieerd over de sport in 2020. Laat dat vooral een discussie zijn waarin de visie voorop staat.
Prins Robin Moskowisch
Het zal ongetwijfeld aan mijn calvinistische opvoeding liggen, maar ik heb helemaal niets met carnaval. Maar er zijn hele volksstammen, vooral in het zuiden van ons land, die er alles voor over hebben. Weken, zo niet maanden, wordt gesleuteld aan de prachtige praalwagens. Verlofdagen worden opgespaard om deze dagen eens lekker los te gaan. Van mij mogen ze.
Gisteren was ik in Montfoort. Eigenlijk moet ik Knopengein zeggen want zo heet dit mooie stadje tijdens de carnavalsdagen. De plaatselijke trots, het in degradatienood verkerende VV Montfoort, ontving Jodan Boys, dat vorige week indruk had gemaakt door Bennekom met een 5-0 nederlaag naar huis te sturen.
De thuisploeg was dus niet gerust op een goede afloop. Zeker niet omdat vaste doelman Robin Vianen er niet bij was. Deze heerser in het 16 meter gebied had belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Hij was namelijk gekozen tot Prins Carnaval. Prins Robin Moskowisch. Ik was zijn naam onderweg al tegengekomen. Menig supporter sprak er schande van dat de betrouw-bare sluitpost bij zo’n belangrijke wedstrijd verstek liet gaan. Maar ja, hij heeft er ongetwij-feld al een jaar naar toegeleefd. Zijn vervanger hield trouwens zijn doel schoon. Alaaf!
Carnaval en sport gaan dus gewoon samen en waarom ook niet. Ik herinner me nog een aantal jaren geleden dat koploper UNIO tegen laagvlieger BODEGRAVEN moest spelen tijdens carnavalszondag. De hele Raad van Elf van Uivergein was langs de lijn getuige van een smadelijke nederlaag van de koploper uit Oudewater. Maar niet lang getreurd, want in de kantine thuis wachtte het feest. Alaaf!
Ook in Reeuwijk kunnen ze carnaval vieren. Ik was eens bij een wedstrijd van RVC ’33 tijdens carnaval. De Reedeurpenarren kwamen rechtstreeks uit de kerk naar het veld. Ik ben benieuwd of ze dat vandaag ook hebben gedaan alvorens naar Steeds Hooger in Rotterdam af te reizen. Alaaf!