Gerritschinkel.nl Columns & meer

30jan/120

Spek en bonen

“Ze is een vrouw met panache”, zei de commentator zondagmorgen bij de VRT. Hij was lyrisch over Marianne Vos, die voor de 5e keer wereldkampioene veldrijden was geworden. Panache, prachtig woord. Betekent zoiets als bravoure, zwier. Een terechte kwalificatie. Schitterende sport dat veldrijden. Volkomen onherkenbaar komen renners vaak aan de meet. In Nederland moet je in het Drentse Gieten zijn, maar het West-Vlaamse Koksijde is toch het summum voor het veldrijden. Kilometers files stonden er al vroeg richting Koksijde.

Daar waar Marianne Vos een klasse apart was bij de vrouwen, daar deelden bij de mannen de Vlamingen de lakens uit. De beste Nederlander was Niels Wubben, die op een 15e plaats eindigde. Diezelfde Wubben die enkele weken geleden ’s morgens vroeg bij GRTC Excelsior in de kijker stond bij het radio 1 journaal. Vroeg uit de veren voor een radio-uitzending. Hij was niet de enige want ook de broertjes Praamsma, jonge talenten van Excelsior, mochten wat later op school komen.

En ook veteranen waren die vrijdagmorgen 13 januari vroeg uit de veren gekropen om acte de presence te geven. Dezelfde veteranen die afgelopen zondagmorgen fanatiek aan de start kwamen voor de Spek en Bonen Cross. Als je in het hele crossseizoen geen platte prijs had gereden, dan had je nu de mogelijkheid om als vijftigplusser wel in de prijzen te vallen. Maar of je nu voor spek en bonen mee reed, er werd toch een klassement opgemaakt. Een van de winnaars was John Spek. Ja, met zo’n achternaam is dat logisch. En na afloop ontbijtspek en naar keuze witte of bruine sperziebonen. Heerlijk.

Gearchiveerd onder: Geen categorie Geen reacties